Ο Πλάτωνας σχετικά με τον θεσμό του γάμου και την σημασία του στους Αρχαίους Έλληνες μας αναφέρει στους "Νόμους" την συζήτηση μεταξύ του Αθηναίου και του Κλεινία για την γενικότερη σημασία των δεσμών του γάμου.
ΑΘΗΝΑΙΟΣ : Πες μου, στο όνομα των θεών, ποιος πρέπει να είναι ο πρώτος νόμος που θα δώσει ο νομοθέτης ; Δεν θα φροντίσει πρώτα – πρώτα για τις διατάξεις που έχουν σχέση με τη γέννηση των παιδιών ;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ : βεβαίως.
ΑΘ. : Βάση όμως των γεννήσεων σε κάθε πόλη δεν είναι η ένωση δυο ανθρώπων με τα δεσμά του γάμου ;
ΚΛ. : Ακριβώς.
ΑΘ. : Επομένως, η σωστή πολιτική κάθε πόλης είναι η άμεση θέσπιση νόμων που αφορούν στον γάμο.
ΚΛ. : Χωρίς αμφιβολία.
ΑΘ. : Ας αρχίσουμε λοιπόν με τον απλό νόμο, που λέει περίπου τα εξής. Ένας άνθρωπος πρέπει να παντρεύεται από τα τριάντα μέχρι τα τριανταπέντε της ηλικίας, διαφορετικά θα τιμωρείται με πρόστιμο και στέρηση τιμών. Θα πληρώσει δηλαδή πρόστιμο ή υφίσταται τον δείνα εξευτελισμό. Αυτά λέει ο απλός νόμος για τον γάμο. Ο διπλός όμως είναι ο εξής. Να παντρεύεται κάποιος ανάμεσα στα τριάντα και στα τριανταπέντε του, έχοντας την αντίληψη ότι η φύση δεν έδωσε στο ανθρώπινο γένος μόνο την αθανασία αλλά και την επιθυμία να μετέχει σε αυτή, κάτι που εκφράζει με κάθε δυνατό τρόπο. Μια έκφραση αυτής της επιθυμίας είναι ο πόθος του ανθρώπου να γίνει ένδοξος και να μην ξεχαστεί το όνομά του μόλις πεθάνει.
Το ανθρώπινο γένος υπάρχει από καταβολής Κόσμου, συμβαδίζει με τον χρόνο και θα συμβαδίζει μαζί του μέχρι τη συντέλεια των αιώνων. Είναι αθάνατο γιατί αφήνει πίσω του άλλες γενιές που διατηρούν την ενότητά του κι έτσι μένει πάντα το ίδιο με τη δημιουργία των απογόνων. Επομένως είναι ασέβεια να στερεί κανείς θεληματικά αυτό το αγαθό από τον εαυτό του, κάτι που γίνεται όταν αρνείται να παντρευτεί και να κάνει παιδιά. Όποιος πειθαρχεί στον νόμο δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, εκείνος όμως που αδιαφορεί και φτάνει στα τριανταπέντε του χωρίς να παντρευτεί θα πληρώνει κάθε χρόνο ένα ποσό, για να μη νομίζει ότι η αγαμία θα του φέρει κέρδος και καλοπέραση. Ακόμα, δεν θα έχει κανένα δικαίωμα στις τιμές που αποδίδουν οι νεότεροι στους πιο ηλικιωμένους.........
Πηγή: Πλάτων «Νόμοι», 720.e.10 - 721.d.6).
http://eleysis69.wordpress.com/
http://www.ellinikoarxeio.com/2010/04/platos-marriage-philosophy_18.html#ixzz2Z8GnqnKH
ΑΘΗΝΑΙΟΣ : Πες μου, στο όνομα των θεών, ποιος πρέπει να είναι ο πρώτος νόμος που θα δώσει ο νομοθέτης ; Δεν θα φροντίσει πρώτα – πρώτα για τις διατάξεις που έχουν σχέση με τη γέννηση των παιδιών ;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ : βεβαίως.
ΑΘ. : Βάση όμως των γεννήσεων σε κάθε πόλη δεν είναι η ένωση δυο ανθρώπων με τα δεσμά του γάμου ;
ΚΛ. : Ακριβώς.
ΑΘ. : Επομένως, η σωστή πολιτική κάθε πόλης είναι η άμεση θέσπιση νόμων που αφορούν στον γάμο.
ΚΛ. : Χωρίς αμφιβολία.
ΑΘ. : Ας αρχίσουμε λοιπόν με τον απλό νόμο, που λέει περίπου τα εξής. Ένας άνθρωπος πρέπει να παντρεύεται από τα τριάντα μέχρι τα τριανταπέντε της ηλικίας, διαφορετικά θα τιμωρείται με πρόστιμο και στέρηση τιμών. Θα πληρώσει δηλαδή πρόστιμο ή υφίσταται τον δείνα εξευτελισμό. Αυτά λέει ο απλός νόμος για τον γάμο. Ο διπλός όμως είναι ο εξής. Να παντρεύεται κάποιος ανάμεσα στα τριάντα και στα τριανταπέντε του, έχοντας την αντίληψη ότι η φύση δεν έδωσε στο ανθρώπινο γένος μόνο την αθανασία αλλά και την επιθυμία να μετέχει σε αυτή, κάτι που εκφράζει με κάθε δυνατό τρόπο. Μια έκφραση αυτής της επιθυμίας είναι ο πόθος του ανθρώπου να γίνει ένδοξος και να μην ξεχαστεί το όνομά του μόλις πεθάνει.
Το ανθρώπινο γένος υπάρχει από καταβολής Κόσμου, συμβαδίζει με τον χρόνο και θα συμβαδίζει μαζί του μέχρι τη συντέλεια των αιώνων. Είναι αθάνατο γιατί αφήνει πίσω του άλλες γενιές που διατηρούν την ενότητά του κι έτσι μένει πάντα το ίδιο με τη δημιουργία των απογόνων. Επομένως είναι ασέβεια να στερεί κανείς θεληματικά αυτό το αγαθό από τον εαυτό του, κάτι που γίνεται όταν αρνείται να παντρευτεί και να κάνει παιδιά. Όποιος πειθαρχεί στον νόμο δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, εκείνος όμως που αδιαφορεί και φτάνει στα τριανταπέντε του χωρίς να παντρευτεί θα πληρώνει κάθε χρόνο ένα ποσό, για να μη νομίζει ότι η αγαμία θα του φέρει κέρδος και καλοπέραση. Ακόμα, δεν θα έχει κανένα δικαίωμα στις τιμές που αποδίδουν οι νεότεροι στους πιο ηλικιωμένους.........
Πηγή: Πλάτων «Νόμοι», 720.e.10 - 721.d.6).
http://eleysis69.wordpress.com/
http://www.ellinikoarxeio.com/2010/04/platos-marriage-philosophy_18.html#ixzz2Z8GnqnKH
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου