Τὸ συμβὰν μὲ τὸν βαρυποινίτη Ἰλὶρ (Ἠλία) Τερπίνι, ποὺ βρέθηκε νεκρὸς μέσα στὶς φυλακὲς Μαλαντρίνου ἔκανε τὸ γύρο τοῦ κόσμου. Καὶ σ’ αὐτὸ συντέλεσαν δύο παράγοντες: ἡ ἀλβανικὴ πλευρὰ ποὺ κινητοποίησε ὅλους τούς μοχλοὺς καὶ ἐξαπέλυσε ὅλα της τὰ πυρὰ (κυβέρνηση, ὑπουργεῖα, μέσα ἐνημέρωσης, ἐθνικιστικὲς ὀργανώσεις…) καὶ τὰ ἑλληνικὰ μέσα ἐνημέρωσης.
Κριτικάρουμε κάθε εἴδους βίας, ἀπ’ ὅπου κι ἂν προέρχεται, καὶ πάντοτε ἡ Ἑλληνικὴ Κοινότητα ἦταν καὶ εἶναι ὑπὲρ τοῦ διαλόγου καὶ τῶν εἰρηνικῶν μέσων ἐπίλυσης τῶν προβλημάτων. Κι αὐτὸ τὸ ’χει ἀποδείξει μὲ τὴν μετριοφροσύνη, τὴν νομοταγῆ στάση της, τὴν φιλία καὶ ἁπλοχεριὰ ποὺ πάντοτε προσφέρει.
Πολὺ καλὰ πράττει ἡ ἀλβανικὴ πλευρὰ ποὺ χρησιμοποιεῖ ὅλα της τὰ πυρά, μέχρι καὶ Διακοίνωση Διαμαρτυρίας στὴν ἑλληνικὴ πλευρὰ γιὰ συμμόρφωση, ἐξακρίβωση καὶ τῆς μὴ ἐπαναληψης τέτοιων εἰδῶν πράξεων.
Αὐτὸ ποὺ θέλουμε νὰ τονίσουμε καὶ νὰ προβάλλουμε εἶναι τὸ γεγονός: Γιατί δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά; Γιατί δὲν πράττεται τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὰ θύματα τῆς Βορειοηπειρωτικῆς Κοινότητας; Μέσα σὲ ἐνάμιση χρόνο, λόγω τῶν βιαιοπραγιῶν ἀπεβίωσαν στὸ βορειοηπειρωτικὸ χῶρο ἔξι Βορειοηπειρῶτες: Στὴν Ἄνω Δρόπολη, στὴν Τσούκα, στὸ Ἀλύκο, στὸ Μεσοπόταμο, στὸ Βελιάχοβο, στὸ Ρουμαντζά. Είναι ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ἀποφάσισαν νὰ μείνουν καὶ νὰ...
ἐπιβιώσουν ἐδῶ στὴν γενέτειρά τους. Στὰ χώματά τους.
Ἂν καὶ ἐνήλικοι αὐτὰ τὰ ἄτομα δὲν ἀπεβίωσαν ἀπὸ φυσικὸ θάνατο, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ χτυπήματα καὶ τὶς κακομεταχειρίσεις τῶν ληστῶν καὶ ἐθνικιστικῶν στοιχείων. Ποιὸς διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὶς ζωές τους; Σχολίασε ὁ ἀλβανικὸς τύπος τὰ αἴτια θανάτου; Ἐνίσχυσε τὰ μέτρα ἡ ἀλβανικὴ ἀστυνομία καὶ ἔβαλε κάποιον στὸ ἑδώλιο τοῦ κατηγορημένου γιὰ παραδειγματισμό;
Σχολίασε κανένα ἑλληνικὸ μέσο ἐνημέρωσης τὸ τί συμβαίνει στὸ Βορειοηπειρωτικὸ χῶρο ἢ στὸ Νότιο μέρος τῆς Ἀλβανίας, ὅπως τὸ ἀποκαλοῦν αὐτοί; Μάλλον ποτὲ δὲν συμπαραστάθηκαν καὶ μᾶλλον πάντα ζημιὰ μᾶς ἔχουν κάνει. Ἐμᾶς καὶ τῆς ἴδιας τῆς χώρας τους.
Ἔκανε τὸ ἴδιο διάβημα ἡ Ἑλληνικὴ πλευρὰ πρὸς τὴν Ἀλβανικὴ γιὰ συμμόρφωση, ἐξακρίβωση καὶ μὴ ἐπανάληψη τέτοιων φαινομένων;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι: ΟΧΙ. Κανένας δὲν σχολίασε, γιατί κανένας δὲν ἀσχολήθηκε. Κανένας δὲν διαμαρτυρήθηκε. Κανένας δὲν συμπέρανε πὼς καὶ ἐδῶ ἀφαιρέθηκαν ἀνθρώπινες ζωές. Οὔτε καὶ ἡ δική τους ὀργάνωση, ἡ Ὁμόνοια, ἔκανε τὸ καθῆκον της. Ἀρκέστηκε μόνον μὲ ἕνα δελτίο τύπου.
Οἱ ἐδῶ ἐναπομείναντες, βλέποντας τὴν στάση αὐτή, νιώθοντας αὐτὸ τὸ «ΟΧΙ» (τὴν μὴ ὑποστήριξη) τῆς κάθε πλευρᾶς, νοιώθουν ἔρημοι καὶ ἀπροστάτευτοι. Ζοῦν μὲ τὸ φόβο. Μὲ τὰ πορτοπαράθυρα μανταλωμένα. Μὲ τὰ δίκαννα (αὐτοὶ ποὺ ἔχουν) δίπλα στὸ μαξιλάρι.
Μιλᾶμε γιὰ θύματα, ἐνῶ οἱ κλεψιὲς καὶ ἄλλες βιαιοπραγίες εἶναι καθημερινὸ ρεφρέν.
Ὁ βορειοηπειρωτικὸς χῶρος κράζει τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου. Ζητάει προστασία καὶ ἀσφάλεια. Ζητάει τὰ δικαιώματά του ὅπως αὐτὰ ἀπορρέουν ἀπὸ τὶς Διεθνεῖς Συμβάσεις.
Ποιὸς θ’ ἀκούσει τὸν κώδωνα αὐτὸν γιὰ νὰ τὸν προστατέψει; Ποιὸς θ’ ἀπολογηθεῖ γιὰ τὰ δικά του θύματα;
(ἀπὸ συνεργάτη τῆς ΣΦΕΒΑ στὴ Β. Ἤπειρο)
http://sfeva.gr/8B26770E.el.aspx
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου