Πολλά και ενδιαφέροντα ειπώθηκαν σε ημερίδα που έλαβε χώρα στις 10 Απριλίου στο Ίδρυμα Νομικών Μελετών Καθηγητή Ηλία Κρίσπη και Αναστασίας-Σαμαρά Κρίσπη σε συνεργασία με τη Σχολή Εθνικής Άμυνας, αναφορικά με τις ποσότητες υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και την συνολική τους αξία.
Το θέμα της ημερίδας ήταν «Η Ενεργειακή και Στρατηγική ΑΟΖ στην Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο, Νομικές και Γεωπολιτικές Θεωρήσεις». Οι ομιλητές της εκδήλωσης ήταν ο Δρ. Ηλίας Κονοφάγος, ο Ομότιμος Καθηγητής Αντώνιος Φώσκολος, Δρ. Νίκος Λυγερός, ο Καθηγητής Αντώνης Μπρεδήμας, ο Καθηγητής Άγγελος Συρίγος, ο Καθηγητής Πέτρος Σιούσουρας και ο Δρ. Βενιαμίν Καρακοστάνογλου.
Ο καθένας από την πλευρά του τοποθετήθηκε υπό το πρίσμα της ειδικότητάς του με αποτέλεσμα να δοθεί μία ολοκληρωμένη εικόνα για το ζήτημα αλλά και για τις επιμέρους παραμέτρους αυτού. Από τις τοποθετήσεις των ομιλητών οι οποίες είχαν η κάθε μία την δική της αξία, θα πρέπει να υπογραμμιστεί αυτή του καθηγητή Αντώνη Φώσκολου ο οποίος προσπάθησε να οριοθετήσει το τι ακριβώς θα μπορούσαμε να περιμένουμε από τον πλούτο του Ιονίου, ενώ απάντησε και έμμεσα σε «βολές» που δέχθηκε από το ακροατήριο, οι οποίες προερχόντουσαν από πρόσωπα με «περιφερειακή» γνώση και σχέση με το άκρως εξειδικευμένο αυτό αντικείμενο.
Όπως ανέφερε ο καθηγητής, απαντώντας και σε «κακεντρεχείς» τοποθετήσεις, η τοποθέτηση στο συγκεκριμένο συνέδριο λάμβανε υπόψη το ζήτημα του κατά πόσον το κοινό που παρακολουθούσε ήταν εξειδικευμένο ή όχι στο συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο. Ο Αντ. Φώσκολος ανέφερε, ότι «καθείς στον τομέα ευθύνης του» και πως δεν θα μπορούσε να είναι πιο αναλυτικός στο συγκεκριμένο ζήτημα, αφού στην ουσία δεν αποτελούσε επιστημονικό συνέδριο του κλάδου.
Αναφορικά με την ουσία του θέματος, δηλαδή με το κατά πόσο υπάρχουν κοιτάσματα τα οποία είναι οικονομικώς εκμεταλλεύσιμα ο καθηγητής υπογράμμισε πως:
Πρώτον, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας και ο υπουργός ΥΠΕΚΑ μιλάνε για «κοιτάσματα που θα αφήσουν στο ελληνικό δημόσιο 150 δισεκατομμύρια ευρώ σε βάθος 25 ετών» αναφέρονται «στο μερίδιο της Ελλάδας, το οποίο ανέρχεται στο 20%». Με απλά μαθηματικά, η αξία των κοιτασμάτων ανέρχεται στα «στα 750 δισεκατομμύρια ευρώ ή 1 τρισ. δολάρια» και συνέχισε λέγοντας, ότι «εάν διαιρέσουμε την αξία των κοιτασμάτων με την αξία ενός βαρελιού που είναι 100 δολάρια ανά βαρέλι, βγάζουμε την ποσότητα των εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων του Ιονίου», το οποίο κατά τον Αντώνη Σαμαρά και τον Γιάννη Μανιάτη διαθέτει το ισοδύναμο των 10 δισεκατομμυρίων βαρελιών.
Δεύτερον, θα πρέπει να διευκρινιστεί πως άλλο η έννοια του «κοιτάσματος» και άλλο του «αποθέματος». Με την λέξη «κοίτασμα» εννοούμε τις εκμεταλλεύσιμες ποσότητες υδρογονανθράκων, δηλαδή αυτές που το βάθος στο οποίο βρίσκονται σε συνάρτηση με την τεχνολογία και την οικονομική λογική καταδεικνύουν προς την πλευρά της εξόρυξης. Από την άλλη, η έννοια του «αποθέματος» αφορά την ύπαρξη ποσοτήτων, ασχέτως εάν αυτές είναι εκμεταλλεύσιμες. Με βάση τη συγκεκριμένη διάκριση, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο ΥΠΕΚΑ μιλάνε για «κοιτάσματα» και όχι για «αποθέματα».
Χωρίς να υπεισέλθει σε πιο τεχνικές λεπτομέρειες, ο καθηγητής Φώσκολος υπογραμμίζει τα δύο αυτά σημεία με τα οποία επιχείρησε να κάνει τις απόψεις του πιο σαφείς, τουλάχιστον στο ευρύ κοινό.
Είναι προφανές ότι το ζήτημα των υδρογονανθράκων έχει μεταβληθεί, κυρίως λόγω των δικαιολογημένων και μη, ολιγωριών και καθυστερήσεων των ελληνικών κυβερνήσεων, διαχρονικά, σε έναν «αστικό μύθο» σε μία «σάγκα» όπως θα έλεγαν οι Αγγλοσάξονες, με κίνδυνο κανείς να μην πιστεύει κανέναν και φυσικά όλοι να αμφισβητούν τα πάντα.
Καλό θα ήταν, αφού η Αθήνα έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει επιτέλους την πιθανότητα (βεβαιότητα πλέον) της ύπαρξης ενεργειακών πηγών στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή του ελληνισμού, να προχωρήσει γρήγορα και αποφασιστικά, διότι η ώρα της συζήτησης έχει πλέον τελειώσει και έχει έρθει η ώρα της πράξης. Τα αποτελέσματα των ερευνών θα αποδείξουν για ακόμα μία φορά το ποιος έχει δίκιο και το ποιος έχει άδικο, αλλά φυσικά το κυριότερο θα είναι το οικονομικό και γεωπολιτικό όφελος για την χώρα και τον λαό της.
Σε τελική ανάλυση, δεν έχει από εδώ και πέρα σημασία το εάν τα αποθέματά και τα κοιτάσματα είναι της τάξεως των 500 δισεκατομμυρίων ή των 5 τρισεκατομμυρίων, αφού ό,τι και να υπάρχει αυτό θα καταστεί εκμεταλλεύσιμο σταδιακά, μαζί με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας. Σημασία έχει η χώρα να καταφέρει για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία της να ΠΑΡΑΞΕΙ κάτι, του οποίου η σημαντική οικονομική και στρατηγική αξία θα επιτρέψει στην Ελλάδα να προχωρήσει με καλύτερους όρους από ό,τι λειτούργησε στο παρελθόν, τουλάχιστον το πρόσφατο.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου