Μη λυπήσαι παιδί μου μήτε να ενθυμήσαι το παρελθόν διότι εκείνα απέρασαν. Άνθρωποι είμεθα και τέκνα παραβάσεως.
Δι' αυτό συγκατάβασιν θα κάμει ο Κύριος και εν μετανοία, όλα τα συγχωρεί. Ναι παιδί μου… Διότι ενόσω ζούμε αυτή η ζωή δεν έχει ανάπαυσιν. Ζυμωμένη με τα βάσανα είναι… ανάμικτα όλα…
Αυτά που μας φαίνονται άσχημα, αυτά παιδί μου αφήνουν κέρδος στην ψυχήν μας…
Η έρημος παιδί μου έχει άλλους πειρασμούς….και ο κόσμος άλλους …
Ας σκεπάζει ο ένας τα σφάλματα του άλλου.
Ω! μάταιε κόσμε! ψεύτικε ντουνιά, κανένα καλόν δεν έχεις επάνω σου.
Μέσα στις θλίψεις παιδί μου θα βρεις τον γλυκύτατον Ιησούν…
Ο προορισμός του ανθρώπου, αφού γεννηθεί είναι να βρεί τον Θεόν.
Δεν μπορεί να Τον βρει όμως, εάν πρώτον δεν τον βρεί ο Θεός…
Τα πάθη μας, μάς έχουν κλείσει τους ψυχικούς οφθαλμούς.
Όταν όμως στρέψει το ματάκι του προς ημάς ο αγαθός Θεός, τότε ως από ύπνον ξυπνούμε και αρχίζομεν να ζητούμεν την σωτηρίαν μας…
Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού
Από το βιβλίο «Έκφραση μοναχικής εμπειρίας»
http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?f=143&t=12155
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου