Εντός του τρέχοντος έτους πρόκειται να εκδοθεί το αίτημα για προσφορές (RfP: Request for Proposals) για το πρόγραμμα του Νέου Εθνικού Τουρκικού Ταχέος Σκάφους Κρούσης (Türk Tipi Hücumbot) σύμφωνα με πληροφορίες τουρκικών βιομηχανικών πηγών που δημοσιοποιεί Ο βρετανικός οργανισμός αμυντικών πληροφοριών Jane’s.
Με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ–ISDA)
Οι σχετικές πληροφορίες, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και τα βασικά τεχνικά και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά των νέων ταχέων περιπολικών κρούσης, είναι πολύ ενδιαφέρουσες, γιατί αφενός αναδεικνύουν την πολύ μεγάλη έμφαση που αποδίδουν οι Τουρκικές Ναυτικές Δυνάμεις (TDK) σε πολύ υψηλές ταχύτητες πλεύσης της τάξης των 60 κόμβων (110+ χιλιόμετρα ανά ώρα) και αφετέρου… για την αντιφατικότητα τους.
Τα δεδομένα
Σύμφωνα λοιπόν με τις τουρκικές βιομηχανικές πηγές που επικαλείται ο οργανισμός Jane’s, οι Τουρκικές Ναυτικές Δυνάμεις (TDK) έχουν ήδη καταλήξει στις βασικές τεχνικές και επιχειρησιακές προδιαγραφές των νέων σκαφών.
Τα νέα σκάφη λοιπόν θα πρέπει να είναι συμπαγούς σχεδίασης και μικρότερα από τα εννέα περιπολικά τύπου Kilic (εκτόπισμα 552 τόνων, που σχεδιαστικά βασίζονται σε σχεδίαση μήκους 62 μέτρων της γερμανικής Lurssen, απεικονίζεται στη συνημμένη φωτογραφία που ακολουθεί), να έχουν δυνατότητα επίτευξης μέγιστης ταχύτητας πλεύσης 60 κόμβων, εμβέλεια περί τα 800 ναυτικά μίλια με ταχύτητα 28 κόμβων και να μπορούν να επιχειρούν σε κατάσταση θάλασσας 5 (κυματισμός με ύψος κύματος 2,5 ως 4 μέτρα, κατάσταση που μπορεί να αντιστοιχηθεί στο 6 της κλίμακας Beaufort).
Σε ό,τι αφορά το οπλικό τους σύστημα, τα νέα σκάφη θα διαθέτουν κύριο ναυτικό πυροβόλο διαμετρήματος 76 χλστ., δύο επιπλέον ναυτικά πυροβόλα μικρότερου διαμετρήματος, εκτοξευτή του συστήματος αντιαεροπορικής – αντιπυραυλικής άμυνας RAM (Rolling Airframe Missile), κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας – επιφανείας (SSM: Surface – Surface Missile), σύστημα αντιμέτρων τορπιλών, ραντάρ έρευνας τριών διαστάσεων (3D) και συστήματα ηλεκτρονικών αντιμέτρων – μέσων ηλεκτρονικής υποστήριξης (ECM/ESM).
Πάντως, σύμφωνα με μερικές από τις προαναφερθείσες βιομηχανικές πηγές, είναι πιθανό τα ανωτέρω τεχνικά και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά να διαφοροποιηθούν μέχρι την έκδοση του RfP. Ο λόγος είναι ότι μία σχεδίαση που να τα ικανοποιεί στο σύνολο τους κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. H απαιτούμενη εγκατεστημένη ισχύς ώστε να μπορούν να επιτευχθούν οι επιδόσεις ταχύτητας, η εγκατάσταση πολλών οπλικών συστημάτων σε σκάφος μικρότερο των 60 μέτρων, αλλά ακόμη και αυτή η ίδια η μορφή του σκάφους (γάστρας) αποτελούν προβλήματα δύσκολα στην επίλυση τους και το κυριότερο στον επιτυχή συγκερασμό τους.
Για παράδειγμα σε ότι αφορά την ισχύ εκτιμάται ότι απαιτείται προωστήριο σύστημα απόδοσης 40 MW και το οποίο λόγω του περιορισμένου χώρου που διατίθεται δεν μπορεί παρά να χρησιμοποιεί αεριοστρόβιλους. Σε αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη η μείωση στην παραγόμενη ισχύ που επιφέρουν οι υψηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος κατά το θέρος, στη γεωγραφική περιοχή –Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο – όπου επιχειρεί ο κύριος όγκος των τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων.
Σε ό,τι αφορά το σχήμα του σκάφους (γάστρας) μερικοί από τους ενδιαφερόμενους ναυπηγικούς οίκους έχουν αρχίσει την προκαταρκτική εξέταση πρωτοποριακών επιλογών όπως το κατασκευασμένο από σύνθετα υλικά σκάφος του νορβηγικού περιπολικού Skjold (φωτογραφία που ακολουθεί) που αποτελεί σχεδίαση πλοίου επίδρασης επιφανείας (SES: Surface-Effect-Ship). Όμως, εκφράζουν σοβαρές αμφιβολίες για το αξιόπλοο της συγκεκριμένης σχεδίασης στις καιρικές συνθήκες που απαιτούν οι προδιαγραφές, αλλά και το επίπεδο της παρεχόμενης άνεσης στο πλήρωμα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, γνώστες του προγράμματος εκτιμούν, ότι τελικά θα επιλεγεί μία κλασική μορφή σκάφους μονής γάστρας (mono-hull) κατασκευασμένο από χάλυβα.
Παρά τις τεχνολογικές προκλήσεις του προγράμματος, σειρά τουρκικών ναυπηγικών οίκων ήδη προετοιμάζονται για τη διεκδίκηση του.
Για παράδειγμα η ADIK (Anadolu Deniz İnşaat Kızakları), κατασκευάστρια των νέων τουρκικών αποβατικών αρμάτων (LCT), φέρεται να προτείνει ένα σκάφος μονής γάστρας κατασκευασμένο από χάλυβα μήκους 64 μέτρων και εκτοπίσματος 800 τόνων. To σύστημα πρόωσης που χρησιμοποιεί αποτελείται από συνδυασμό αεριοστρόβιλων (COGAG: COmbined Gas [turbine] And Gas [turbine]), εκ των οποίων ένας αεριοστρόβιλος LM2500 παρέχει την απαιτούμενη ισχύ του για την επίτευξη της μέγιστης ταχύτητας.
Η Dearsan, κατασκευάστρια των 16 περιπολικών τύπου Tuzla για τις τουρκικές Ναυτικές Δυνάμεις, σχεδιάζει ένα επίσης χαλύβδινο, μονής γάστρας σκάφος μήκους 65 μέτρων με σύστημα πρόωσης συνδυασμό πετρελαιοκινητήρων και αεριοστροβίλων (CODAG: Combined Diesel And Gas [turbine]) με μέγιστη ταχύτητα πλεύσης περί τους 45 κόμβους.
Αντίστοιχα η ARES θα προτείνει μία σχεδίαση της Rolls –Royce με χαλύβδινο σκάφος τύπου wave-piercing (χαμηλής άνωσης στην πλώρη ώστε να «διαπερνά» το κύμα) και πολύ χαμηλή διατομή ραντάρ ικανή να επιτύχει ταχύτητες 50 ως 55 κόμβων. Η RMK Marine δεν αποδέσμευσε λεπτομέρειες για τη σχεδίαση που πρόκειται να προτείνει, παρά μόνον ό,τι αναπτύσσεται σε συνεργασία με εταίρους της στη Σουηδία και τις ΗΠΑ.
Τέλος, η Yonca-Onuk εκτιμά, ότι ένα έκδοχο του εκτοπίσματος 250 τόνων και κατασκευασμένου από σύνθετα υλικά MRTP-48, το οποίο όμως θα είναι εξοπλισμένο με αεριοστρόβιλους αντί πετρελαιοκινητήρων, θα μπορέσει να επιτύχει την ταχύτητα των 60 κόμβων (στην ακόλουθη συνημμένη φωτογραφία απεικονίζεται μία καλλιτεχνική απεικόνιση που έχει αναρτηθεί σε τουρκικά ιστολόγια).
Παράλληλα, στη βάση αιτήματος για παροχή πληροφοριών (RfI: Request for Information) που είχε εκδώσει το τουρκικό υφυπουργείο αμυντικής βιομηχανίας (SSM) τον Ιούλιο του 2013, οι τουρκικές εταιρίες STM, η κοινοπραξία Aselsan / Havelsan και η Roketsan εκτελούν εργασίες ανάπτυξης στους τομείς της πρόωσης, των συστημάτων διαχείρισης μάχης και των οπλικών συστημάτων αντίστοιχα.
Ο υφιστάμενος σχεδιασμός προβλέπει την αρχική παραγγελία τεσσάρων σκαφών και στη συνέχεια επιπλέον έξι σε παρτίδες. Με την προϋπόθεση ότι η σχετική σύμβαση θα έχει υπογραφεί μέχρι τα τέλη του 2015 οι παραδόσεις των σκαφών της αρχικής μερίδας προβλέπεται να αρχίσουν τη διετία 2018-2019.
Μερικές παρατηρήσεις
Με βάση τα όσα δημοσιοποιήθηκαν σχετικά με τα τεχνικά και τα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά του νέου, εξοπλισμένου με κατευθυνόμενα βλήματα τουρκικού περιπολικού κρούσης, είναι εύκολα αντιληπτό ότι η απαιτούμενη ταχύτητα των 60 κόμβων αποτελεί ίσως το πιο εντυπωσιακό, αλλά και το πιο αντιφατικό.
Γιατί όμως τόσο μεγάλη έμφαση σε τόσο υψηλές ταχύτητες;
Αν, για παράδειγμα οι Τουρκικές Ναυτικές Δυνάμεις εκτελούσαν επιχειρήσεις σε απομακρυσμένα, σε σχέση με την τουρκική ηπειρωτική χώρα, θέατρα επιχειρήσεων, η υψηλή ταχύτητα θα μπορούσε να είναι επιθυμητή ώστε να εξασφαλιστεί η ταχεία μετάβαση στο θέατρο επιχειρήσεων. Όμως, κατά γενική ομολογία, τα δύο κύρια θέατρα επιχειρήσεων που αναμένεται η εμπλοκή των Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων και τα οποία άμεσα αφορούν την ελληνική πλευρά, το Αιγαίο (που με κατεύθυνση ΒΔ προς ΝΑ έχει μήκος περίπου 640 χιλιόμετρα και πλάτος 320 χιλιόμετρα) και η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκονται ακριβώς… έξωθεν των τουρκικών ακτών!
Από την άλλη πλευρά, σε μία ναυτική δύναμη, η ύπαρξη σκαφών επιφανείας πολύ υψηλών ταχυτήτων θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι επιτρέπει τη μείωση του αριθμού των μονάδων, τάση που σήμερα είναι σχεδόν καθολική λόγω του υψηλού κόστους πρόσκτησης και λειτουργίας. Όμως, στην περίπτωση της Τουρκίας, το συγκεκριμένο επιχείρημα δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία, καθώς το ναυπηγικό της πρόγραμμα συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς.
Φυσικά, η υψηλή ταχύτητα προσφέρει ορισμένα επιχειρησιακά πλεονεκτήματα.
Καταρχάς, υλοποιεί στην πράξη τον αιφνιδιασμό σε τακτικό, επιχειρησιακό και κατά προέκταση σε στρατηγικό επίπεδο. Είτε μας αρέσει είτε όχι, εφόσον η χώρα μας δεν έχει υιοθετήσει επιθετικό δόγμα (στο οποίο περιλαμβάνεται και η προληπτική κρούση [preemptive strike] κατά του αντιπάλου), η στρατηγική πρωτοβουλία έχει εκ των πραγμάτων «παραχωρηθεί» στην Τουρκία. Η Τουρκία θα επιλέξει τον τόπο, τον χρόνο και φυσικά και τις δυνάμεις με τις οποίες θα ενεργήσει και η χώρα μας θα πρέπει να αντιδράσει.
Όσο και να μειωθεί το χρονικό διάστημα μεταξύ δράσης και αντίδρασης πάντα θα υπάρχει χρονική υστέρηση στην εκδήλωση της δεύτερης. Στη βάση αυτής της συλλογιστικής, ο σχεδιασμός της Τουρκίας για την προμήθεια νέων περιπολικών κρούσης πολύ υψηλών ταχυτήτων, θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως απόπειρα αύξησης της χρονικής υστέρησης μεταξύ δράσης και αντίδρασης, δηλαδή βελτίωσης του αιφνιδιασμού.
Επιπλέον, η δυνατότητα επίτευξης πολύ υψηλών ταχυτήτων, a priori καθιστά τον στόχο δύσκολο στην ιχνηλάτηση και την προσβολή, από μεγαλύτερη ή μικρότερη γκάμα απειλών.
Ας σημειωθεί ακόμη, ότι η πολύ υψηλή ταχύτητα πλεύσης θα είχε ουσιαστικό νόημα σε ένα περιπολικό σκάφος που εκτελεί αποστολές έρευνας & διάσωσης, τόσο στο επίπεδο ταχείας αντίδρασης στην κατάσταση ανάγκης, όσο και της γνωστής πλέον τουρκικής πρακτικής αμφισβήτησης της ελληνικής δικαιοδοσίας στην έρευνα και διάσωση. Όμως, είναι προφανές, ότι η έρευνα & διάσωση κάθε άλλο παρά περιλαμβάνεται μεταξύ των κύριων αποστολών ενός εξοπλισμένου με κατευθυνόμενα βλήματα περιπολικού κρούσης.
Ένα άλλο αξιοσημείωτο σημείο των προαναφερθέντων τεχνικών και επιχειρησιακών χαρακτηριστικών είναι η απαίτηση για εξοπλισμό των νέων περιπολικών με σύστημα αντιμέτρων κατά τορπιλών. Σε ένα σκάφος επιφανείας που επιτυγχάνει ταχύτητες πλεύσης της τάξης των 60 κόμβων, δηλαδή σαφώς ανώτερες των ταχυτήτων που επιτυγχάνουν οι σύγχρονες δυτικές τορπίλες, η εγκατάσταση συστήματος αντιμέτρων φαντάζει πλεονασμός ή για την ακρίβεια υπερ-εξασφάλιση.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με ανοικτές πηγές, η μέγιστη ταχύτητα που επιτυγχάνουν τρεις από τις πιο σύγχρονες δυτικές τορπίλες, η γερμανική DM2A4 Seehecht, η ιταλική Blackshark και οι τελευταίες εκδόσεις της αμερικανικής Mk. 48 ανέρχεται σε 50 κόμβους. Σε αντίθεση η μέγιστη ταχύτητα των γερμανικών τορπιλών SUT / SST-3 που βρίσκονται σε υπηρεσία σε Ελλάδα και Τουρκία, αναφέρεται ότι ανέρχεται σε 35 κόμβους. Για λόγους αναφοράς, θα σημειώσουμε ότι μόνο η ρωσική τορπίλη υπερ-σπηλαίωσης VA-111 Shkval και τα έκδοχα της αναπτύσσουν, σύμφωνα με ανοικτές πηγές, μέγιστες ταχύτητες της τάξης των 200 κόμβων (αλλά με σημαντικά περιορισμένη εμβέλεια, κατά ανοικτές πηγές 7 ως 15 χιλιόμετρα).
Τέλος, θα πρέπει να σχολιαστεί και η απαίτηση για δυνατότητα επιχειρήσεων σε κατάσταση θάλασσας 5. Ιδιαίτερα στο Αιγαίο, όπως αναφέρθηκε από πηγές με βαθιά γνώση του, σε πολλές περιοχές είναι πολύ λίγες οι ημέρες του χρόνου όπου η κατάσταση θάλασσας είναι μικρότερη από 5!
Σε κάθε περίπτωση, ο συγκερασμός όλων των προαναφερθέντων τεχνικών και επιχειρησιακών χαρακτηριστικών σε σκάφος μήκους μικρότερου των 60 μέτρων αποτελεί υψηλής δυσκολίας πρόκληση. Αυτό είναι εμφανές και στα ελάχιστα στοιχεία τα οποία δημοσιοποιήθηκαν ανωτέρω και αφορούν τις σχεδιάσεις που τουρκικά ναυπηγεία ετοιμάζονται να προτείνουν. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι σχεδιάσεις παρουσιάζουν μεγαλύτερες ή μικρότερες αποκλίσεις από αυτά που θεωρούνται ως τεχνικά και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά.
Συνυπολογίζοντας όλα τα παραπάνω, η προαναφερθείσα εκτίμηση των τουρκικών βιομηχανικών πηγών, ότι τα τεχνικά και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά του νέου περιπολικού κρίσης θα διαφοροποιηθούν μέχρι την έκδοση του RfP, κρίνεται ως απολύτως βάσιμη.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου