Ὁ Κύριος, μέ τά λόγια «Ἱερουσαλήμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τούς προφήτας καί λιθοβολοῦσα τούς ἀπεσταλμένους...» (Ματθ. κγ´, 37-38) πού ἐξέφρασε μέ τόσον πόνον, πού ὅμως ἀποτελοῦσαν καί μία προειδοποίησιν δι᾽ ὅσα νομοτελειακῶς θά ἀκολουθοῦσαν ( Καταστροφή Ἱερουσαλήμ 70 μ.Χ.), λόγῳ τῆς σκληροκαρδίας καί τῆς ἀμετανοησίας τῶν Ἰουδαίων, ἀπευθυνόταν διά τῆς ''πόλεως Ἱερουσαλήμ'' εἰς ὅλον τό πλήρωμα τοῦ λαοῦ, τόσον εἰς τούς ἄρχοντας, ὅσον καί εἰς τόν ἁπλό λαόν. Τόσον εἰς τούς πνευματικούς ταγούς τῆς Ἱερουσαλήμ, εἰς τό τότε σάπιο δηλαδή θρησκευτικοπολιτικόν κατεστημένον, ὅσον καί εἰς τό ἐσκοτισμένον ποίμνιον τοῦ θεοκρατικοῦ Ἰσραήλ.
Καί ἀπηύθυνε τούς λόγους αὐτούς ὁ Χριστός, εἰς τούς μέν ἄρχοντας διότι σατανικῶς ἐπέβαλλαν, εἰς τούς δέ ἀρχομένους διότι ἀνοήτως καί ἄνευ ἀντιδράσεως ἀνέχονταν.
Καί ὅπως εἰς κάθε ἐποχήν ὑπάρχει ἡ «βλαμμένη εὐλάβεια», κατά τόν λόγον τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, ἔτσι καί τότε θά ὑπῆρχαν πολλοί οἱ ὁποῖοι θά ὑπεστήριζαν ὅτι «ἐμεῖς, δέν ἠμποροῦμε νά εἰποῦμε καί νά κάνωμε τίποτε, ἀφοῦ οἱ ἀρχιερεῖς μας καί οἱ καλοί μας Γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι ἔχουν τόν πρῶτον λόγον καί φέρουν τήν εὐθύνην εἰς τά ἐθνικά καί θρησκευτικά μας θέματα».
Κάτι δηλαδή ἀνάλογον μέ αὐτό τό ὁποῖον συμβαίνει καί σήμερον εἰς πλείστους ὅσους φαντάζονται, ἀνοήτως καί ἀπερισκέπτως, πώς μέ τό προπέτασμα δῆθεν τῆς "ὑπακοῆς" εἰς τούς προεστῶτας ἀποσσείουν τίς εὐθύνες των καί καλύπτουν τήν δειλίαν των. Ἔτσι λοιπόν...
προστίθεται ἕνας ἐπί πλέον λόγος διά τόν λιθοβολισμόν μας ἤ μᾶλλον διά τόν αὐτολιθοβολισμόν μας. Διότι ἔτσι ὁ κατάλογος τῶν παρανομιῶν κατά τῆς καταχρήσεως τῆς ἐξουσίας αὐξάνεται καί εἴμεθα καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ὑπεύθυνοι διά τίς ἄρρωστες «ὑπακοές μας» διά τίς ἄρρωστες ἀνοχές μας, διά τίς ἄρρωστες ἐπιλογές μας κλπ. Ὅλα αὐτά εἶναι ἀποτελέσματα, τῆς προσωπικῆς μας ἀσθενείας - ἁμαρτίας καί τό φοβερότερον τῆς ἀμετανοησίας μας.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου