Η επέκταση του ΝΑΤΟ στην καρδιά της Ουκρανικής Κρίσης

Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελείωσε. Απλά  πήρε μια παράταση 24 ετών . Η Ανατολή και η Δύση θα αναμετρηθούν «πάνω» από την Ουκρανία, αυτό  καθίσταται σαφές, μέρα με την ημέρα .

Καθώς οι μη-ρωσικές δημοκρατίες διασπάστηκαν, μετά την  κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης,  και οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης, που ήταν  δορυφόροι της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, «αποχώρησαν», από το σύμφωνο της Βαρσοβίας , η κοινή λογική έλεγε  ότι ο Ψυχρός Πόλεμος είχε πλέον τελειώσει.

Νικητές: Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της, που συνδέονταν μεταξύ τους με την συμμαχία του ΝΑΤΟ, που δημιουργήθηκε  για να εμποδίσει την περαιτέρω επέκταση των σοβιετικών, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αναφέρει  ο  Αμερικανός έγκριτος γεωπολιτικός αναλυτής STEVEN R. HURST στο διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Associated Press.

Από την εποχή της  κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης,  η Μόσχα φοβόταν ,  ότι η ατλαντική συμμαχία θα  εξαπλώνονταν  προς τα ανατολικά, σε μια επέκταση κατά μήκος, μιας νοητής γραμμής από την Εσθονία στον Βορρά, αλλά και την   Ρουμανία και την Βουλγαρία στο  νότο. Το Κρεμλίνο υποστηρίζει ότι «διέθετε στα χέρια του», ισχυρές «δυτικές διαβεβαιώσεις», ότι αυτή η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς δεν θα συνέβαινε.

Τώρα, το μόνο που μπορεί να καταφέρει η Μόσχα, που ευρίσκεται σχεδόν  περικυκλωμένη από το ΝΑΤΟ, είναι να ρυθμίσει την κατάσταση στα δυτικά σύνορα της , με την  Φινλανδία, την Λευκορωσία και  φυσικά την Ουκρανία.

Το Κρεμλίνο δεν  είναι παρανοϊκό, αφού «εξέτασε» λεπτομερώς  αυτόν τον  χάρτη με ιδιαίτερη ανησυχία, αντέδρασε δραματικά στις αρχές του περασμένου έτους. Οι αμερικανο-ρωσικές σχέσεις, έφτασαν  κοντά σε ένα  επικίνδυνο, πυρηνικό και πολιτικό αδιέξοδο, που προσομοιάζεται μόνο με την  εποχή του Ψυχρού Πολέμου, πριν από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Τα γεγονότα ξεκίνησαν με παρατεταμένες φιλοδυτικές διαδηλώσεις στην ουκρανική πρωτεύουσα. Η αναστάτωση που προκλήθηκε, τοποθέτησε την  Ρωσία στο επίκεντρο των διαμαρτυριών, λόγω  της στάσης  του Προέδρου  Βίκτορ Γιανουκόβιτς, να διαφύγει στη Μόσχα πριν από σχεδόν ένα χρόνο.

Η πολιτική αναταραχή που ξέσπασε στην μετά Γιανουκόβιτς εποχή , έφερε την Μόσχα σε  αντίθεση  με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αποκλείοντας την επίτευξη συμφωνίας, για την ανάπτυξη στενότερων εμπορικών και πολιτικών δεσμών.

Όταν μια νέα , φιλοδυτική κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία στην Ουκρανία, η Ρωσία αντέδρασε με την προσάρτηση της  χερσονήσου της Κριμαίας,  καθιστώντας την για άλλη μια φορά κομμάτι της χώρας .

Ο πρώην Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ, είχε «παραδώσει» το 1954 , την στρατηγική  αυτή περιοχή από τον ρωσικό έλεγχο, στην  ομοσπονδία της Ουκρανίας. Η Κριμαία παρέμεινε όμως από τότε,  ως βάση του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, καθώς επίσης είναι γνωστό ότι οι Ρώσοι  αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, αυτής της χερσονήσου.

Οι Ρωσόφωνοι αυτονομιστές, τώρα,  στην ανατολική Ουκρανία, δήλωσαν αρχικά αυτονομία και στην συνέχεια αγωνίστηκαν  για να απελευθερωθούν από τον έλεγχο του Κιέβου, απαιτώντας  αυτονομία ή  ανεξαρτησία ή να γίνουν  μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας . Οι ρωσόφωνοι μαχητές, τους οποίους η Δύση υποστηρίζει ότι τους έχουν δοθεί ρωσικά βαρέα όπλα και δυνάμεις, «έσπρωξαν» βαθύτερα την Ουκρανία στο απόλυτο χάος.

Η  διάσκεψη  του Μίνσκ για την ειρήνη, τον  Σεπτέμβριο, έδωσε κάποιες «αχτίδες φωτός», με την εκπόνηση  σχεδίων για την κατάπαυση του πυρός,  και κάποια  ενδεχόμενα βήματα προς μια πολιτική εξομάλυνση .

Όμως η κατάπαυση του πυρός,  δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ στην ουσία, και οι μάχες μεταξύ των δυνάμεων της Ουκρανίας και των αυτονομιστών μετατράπηκαν  ακόμη πιο σφοδρές και  πιο βίαιες . Η πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία ,  σύμφωνα με  εκθέσεις των Ηνωμένων Εθνών έχουν στοιχίσει σε 5.300  ανθρώπινες ζωές.

Τώρα υπάρχει στο «τραπέζι» ένα νέο σχέδιο ειρήνης. Το οποίο  προετοιμάσθηκε μετά από ολονύχτιες διαπραγματεύσεις νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, και το οποίο απαιτεί την  κατάπαυση του πυρός για να τεθεί σε ισχύ, από  την Κυριακή.

Όμως, δεδομένου ότι η συμφωνία θα ανακοινώνονταν από ώρα σε ώρα, οι συγκρούσεις είχαν  αυξηθεί υπέρμετρα, και οι ουκρανικές δυνάμεις μάχονταν για να καταλάβουν έναν σημαντικό σιδηροδρομικό κόμβο, στο Ντεμπάλτσοβο. Μια περιοχή που ελέγχει τις μεταφορές μεταξύ των ανταρτών, που πραγματοποιούνται από τις περιοχές των πόλεων του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ . Αυτές οι περιοχές αποτελούν την έδρα των ρωσικών  βαρέων βιομηχανικών συγκροτημάτων , τα πιο πολλά από τα οποία, παρήγαγαν  όπλα για τον ρωσικό στρατό.

Ως μέρος της συμφωνίας, αναφέρεται ο τερματισμός των εχθροπραξιών, και από τις  δύο πλευρές, και η απόσυρση των βαρέων όπλων  από την γραμμή σύγκρουσης. Εντωμεταξύ στο Κίεβο η ουκρανική βουλή ετοιμάζει ένα νέο σύνταγμα που θα αντικατοπτρίζει  τις απαιτήσεις για αυτονομία των Ρωσόφωνων .

Η κυβέρνηση της Ουκρανίας επιθυμεί διακαώς  να ξαναπάρει  τον έλεγχο των συνόρων της με την Ρωσία, πάση θυσία. Ενώ η Μόσχα θεωρεί την  συμφωνία  αυτή ως εγγύηση. στο ότι η  Ουκρανία δεν πρόκειται θα να ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ.

Η συμφωνία αυτή, όπως προανήγγειλαν ο  Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, αποτελεί  μια νέα ευκαιρία για την ειρήνη. Οι ηγέτες των Ρωσόφωνων υπέγραψαν επίσης την συμφωνία αυτή. Η κυβέρνηση του  αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος καθοδηγεί τις σκληρές  οικονομικές κυρώσεις ενάντια στην Μόσχα, έχει λάβει  στάση αναμονής .

«Η πραγματική δοκιμασία για την συμφωνία  αυτή θα είναι η  πλήρη και σαφή εφαρμογή της, συμπεριλαμβανομένων και των « ανθεκτικών έως τώρα»   εχθροπραξιών, καθώς και η  αποκατάσταση του ελέγχου από την Ουκρανία των συνόρων της με τη Ρωσία», ανακοίνωσε ο  Λευκός Οίκος .

Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι είναι άκρως επιφυλακτικοί, στο εάν  η συμφωνία αυτή τηρηθεί κατά γράμμα.  Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ  Τζον Κέρι το είπε  ωμά: «Οι δράσεις θα είναι αυτό που έχει σημασία τώρα. Θα κρίνουμε την δέσμευση της Ρωσίας, και των αυτονομιστών από τις πράξεις τους,  και όχι από τα λόγια τους.»

Εν τω μεταξύ, η αμερικανική κυβέρνηση ανέβαλε προσωρινά την απόφαση της για την αποστολή θανατηφόρων όπλων, στην Ουκρανία, αλλά και την επιβολή πρόσθετων κυρώσεων στην Ρωσία.

Ο Πούτιν, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί «αδιαπέραστος»,  από τις δυτικές κυρώσεις, και την συντριβή των τιμών του πετρελαίου, που απειλούν ολόκληρη την οικονομία του, είναι ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο του, που είναι το «πάγωμα»  της επέκτασης  του ΝΑΤΟ κατά μήκος των δυτικών συνόρων του, καταλήγει η αμερικανική ανάλυση  .

Πηγή