Μπορείτε να μας βρείτε σε ένα ιστολόγιο για την ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ...ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ 2 και ένα ιστολόγιο για την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ...ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ 3.Με τιμή,
Πελασγός και συνεργάτες


ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ : Η "ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ" ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΕ ΦΑΣΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΙ.. ΣΥΝΤΟΜΑ...


«Το Γένος ποτέ δεν υποτάχθηκε στο Σουλτάνο! Είχε πάντα το Βασιλιά του, το στρατό του, το κάστρο του. Βασιλιάς του ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, στρατός του οι Αρματωλοί και κλέφτες, κάστρα του η Μάνη και το Σούλι»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

Με ανακοίνωσή του το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ενημερώνει ότι θα παρελάσουν οι Επαναστατικές Σημαίες του 1821.


Αυτές είναι οι ακόλουθες: 
Σημαία του Ρήγα Φεραίου: Είναι η Σημαία που πρότεινε ο Ρήγας Φεραίος ως Σημαία της «Ελληνικής Δημοκρατίας»


Απεικονίζει το ρόπαλο του Ηρακλή με τρεις σταυρούς επάνω. Είναι τρίχρωμη, με μαύρο χρώμα στην βάση, που συμβολίζει τον, υπέρ πατρίδας και ελευθερίας, θάνατο, με λευκό χρώμα στην μέση, που συμβολίζει την αθωότητα και με κόκκινο στην κορυφή, που συμβολίζει την αυτεξουσιότητα του Ελληνικού λαού ή κατά άλλους την αυτοκρατορική πορφύρα, την οποία και χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας ως ένδυμα πολέμου, το οποίο και έχει την ιδιότητα να καλύπτει το αίμα που τρέχει από τις πληγές. 
Σημαία της Μάνης: Είναι η Σημαία που υψώθηκε που υψώθηκε την 17η Μαρτίου 1821 στην Αρεόπολη

Απεικονίζεται ένας κυανός σταυρός σε λευκό πανί. Άνωθεν του σταυρού αναγράφεται η φράση «ΝΙΚΗ ή ΘΑΝΑΤΟΣ» και χρησιμοποιείται η λέξη «ΝΙΚΗ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», γιατί η Μάνη ήταν πάντα ελεύθερη. Υπήρξε ανεξάρτητη καθ” όλη την Τουρκοκρατία, συνώνυμη του τόπου όπου ζουν ελεύθεροι άνθρωποι την περίοδο της δουλείας. Στη βάση του σταυρού αναγράφεται η φράση «ΤΑΝ ή ΕΠΙ ΤΑΣ», η γνωστή έκφραση των Σπαρτιατισσών, όταν ξεπροβόδιζαν τους γιους τους σε πόλεμο. 
Σημαία Ύδρας: Είναι η σημαία που ύψωσε ο Πλοίαρχος Αντώνιος Οικονόμου, το 1821, κατά την κήρυξη της Επαναστάσεως στο νησί

Σημαία Σπετσών: Είναι η σημαία που ύψωσαν οι κάτοικοι του νησιού, κατά την κήρυξη της Επαναστάσεως, στις 3 Απριλίου 1821

Σημαία Ψαρών: Είναι η σημαία που ύψωσαν οι κάτοικοι του νησιού, υπό το Σπετσιώτη Πλοίαρχο Γκίκα Τσούπα, κατά την κήρυξη της Επαναστάσεως στο νησί, ανήμερα το Πάσχα, 10 Απριλίου 1821

Οι επαναστατικές Σημαίες των τριών ναυτικών νησιών δήλωναν την ακλόνητη πίστη και τη θέληση του σκλαβωμένου Έλληνα για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού και είχαν κοινά σύμβολα το σταυρό, το φίδι, την άγκυρα, το πουλί και το δόρυ, που όλα μαζί επικάθονταν επί της ανεστραμμένης ημισελήνου. 
Οι σημαίες των Σπετσών και των Ψαρών έφεραν την επιγραφή «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ», ενώ της Ύδρας έφερε την επιγραφή «Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ». 
Όλα τα σύμβολα ήταν άμεσα συσχετισμένα με τη Φιλική Εταιρεία και τον επαναστατικό Τεκτονισμό της εποχής. 
Ο σταυρός, σύμβολο πίστης και Ορθοδοξίας, συμβόλιζε τη χριστιανοσύνη και τη δικαιοσύνη του Αγώνα. 
Η ανεστραμμένη ημισέληνος συμβόλιζε τον ισλαμισμό και την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 
Η επικάθιση του σταυρού επί της ανεστραμμένης ημισελήνου, συμβόλιζε την υπεροχή του Χριστιανισμού. 
Το δόρυ τη δύναμη των Ελλήνων. 
Η σημαία με την κεφαλή του Θεμιστοκλή, στην Σημαία της Ύδρας, υπενθύμιζε τις θριαμβευτικές νίκες των αρχαίων προγόνων. 
Η άγκυρα συμβόλιζε την ελπίδα, τις νικηφόρους εκβάσεις των ναυμαχιών, τη σταθερότητα και την επιμονή του αγώνα στους σκοπούς του. 
Το φίδι που περιελίσσεται στην άγκυρα συμβόλιζε τη δύναμη του ελληνικού έθνους, τη γνώση και την ιερότητα του σκοπού του. 
Οι επιγραφές «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ» και «Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ» συμβόλιζαν την αποφασιστικότητα του Αγώνα. 
Ο οφθαλμός της θείας Πρόνοιας επάνω αριστερά, στην Σημαία της Ύδρας, έδινε την ελπίδα για την επικράτηση των Ελλήνων και την δίκαιη απόληξη του Αγώνα. 
Το γαλανό χρώμα του φόντου των Σημαιών της Ύδρας και των Σπετσών, συμβόλιζε τη θάλασσα που ήταν συνδεδεμένη με τη ζωή τους. 
Το πουλί, κατ΄ άλλους είναι περιστέρι που βγαίνει από το στόμα του φιδιού ήταν σύμβολο της ελευθερίας του Γένους, ενώ κατ΄ άλλους είναι κουκουβάγια που συμβολίζει την φρόνηση στην διεξαγωγή του Αγώνα. 
Το κόκκινο πλαίσιο που περιέβαλε το σύνολο, συμβόλιζε το αίμα που χύνεται για τον Αγώνα. 
Σημαία Κρήτης

Η Σημαία που υψώθηκε την 21 Αυγούστου 1866. κατά την έναρξη της Κρητικής Επανάστασης αποτελώντας κορυφαία πράξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κρητών, σύμβολο ηρωισμού και θυσίας. Η αναγραφόμενη φράση «Ένωσις ή Θάνατος» εξέφραζε, με εμφατικό τρόπο, τον προαιώνιο πόθο του κρητικού λαού της ένωσης της Μεγαλονήσου με την μητέρα Ελλάδα. 
Να σημειώσουμε ότι αυτές δεν είναι οι μόνες σημαίες της Επανάστασης του 1821. Απουσιάζουν σημαντικά λάβαρα, όπως της Φιλικής Εταιρείας, του Ιερού Λόχου του Υψηλάντη, η Πολεμική Σημαία των Αθηνών που υψώθηκε στην Ακρόπολη κ.α. 

tribune.gr
Πηγή

2 σχόλια:

  1. Ο μύθος της Αγίας Λαύρας

    Το διάταγμα του Όθωνα, με το οποίο ορίστηκε αυθαίρετα η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του Εικοσιένα στις 25 Μαρτίου, αργότερα, μετά από χρόνια, το συμπλήρωσαν τόσο η κληρική παράδοση, όσο και η λόγια παράδοση των προκρίτων και ολοκλήρωσαν έτσι την πλαστογράφηση του Εικοσιένα.

    Αυτό είναι ένα ιστορικό ψέμα, γιατί είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι η Επανάσταση άρχισε πριν τις 25 Μαρτίου και ότι ο Π. Π. Γερμανός δε σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας στις 25 Μαρτίου, γιατί την ημέρα αυτή δε βρισκόταν στην Αγία Λαύρα, αλλά στα Νεζερά (Αίγιο) της Αχαΐας, όπως ο ΙΔΙΟΣ γράφει στα απομνημονεύματά του.

    Το πλάσιμο του θρύλου αυτού έχει την αφορμή του στο εορτασμό της Εθνικής Γιορτής στις 25 Μαρτίου, που αυθαίρετα ορίστηκε από το οθωνικό διάταγμα στις 15.3.1838. Κατά τους ιστορικούς της εποχής εκείνης έχει την αφετηρία του στη μετάβαση των δύο Επισκόπων Παλιών Πατρών Γερμανού και Κερνίτσης Προκόπιου μαζί με τους προεστούς της Αχαΐας, από τα Καλάβρυτα στη Μονή της Αγίας Λαύρας στις 10.3.1821, που έγινε αποκλειστικά και μόνο για την ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, να κρυφτούν για να μη συλληφθούν από τους Τούρκους.

    Ο Π. Πατρών Γερμανός μάλιστα, στη σύσκεψη του Aιγίου, ΔΙΑΦΩΝΗΣΕ με την επαναστατική στρατηγική των Φιλικών. Όταν στις 21 Μαρτίου δίνονταν οι μάχες στους δρόμους της Πάτρας με αρχηγό τον τσαγκάρη Παναγιωτάκη Kαρατζά, ο Γερμανός λούφαζε με τους προεστούς στη μονή Ομπλού. Εκεί δολοφόνησαν τον Καρατζά, λίγους μήνες μετά στις 4 Σεπτέμβρη, οι Kουμανιωταίοι, άνθρωποι δικοί του (Βλ. N. Bαρδιάμπαση, Π. Kαρατζάς: ο τσαγκάρης που ξεκίνησε την Eπανάσταση του 1821, «Eλευθεροτυπία», 3-7-1993).

    Όμως, ύστερα από 19 χρόνια, πρόκριτοι και αρχιερείς διαστρέβλωσαν τους πραγματικούς λόγους της μετάβασης αυτής και παραποίησαν την αλήθειά τους. Απέδωσαν την άφιξη του Γερμανού και των άλλων, στις 10.3.1821, στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, στην κήρυξη της Επανάστασης και έπλασαν το μύθο της ύψωσης της σημαίας της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας από τον Π.Π. Γερμανό στις 25 Μαρτίου. Κίνητρο του μύθου αυτού ήταν να περιβληθούν αυτές οι κοινωνικές ομάδες, οι προεστοί και το ανώτερο ιερατείο, με την τιμή ότι αυτές είχαν αρχίσει τον Αγώνα και είχαν πρωτοστατήσει σ’ αυτόν, και να μοιραστούν έτσι τη δόξα από τους πραγματικούς αγωνιστές και δημιουργούς του Εικοσιένα και της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ενώ αυτές οι ομάδες ήταν απούσες από την Επανάσταση και αντέδρασαν έντονα και επικίνδυνα στην προετοιμασία της Επανάστασης και την κήρυξή της. Έτσι ολοκλήρωσαν την πλαστογράφηση της Επανάστασης του Εικοσιένα, καλύπτοντάς την, για πολιτική και κοινωνική σκοπιμότητα, με θρησκευτικό μανδύα.


    O ίδιος ο Π. Πατρών Γερμανός δεν αναφέρει στα απομνημονεύματά του, που έγραψε στα τελευταία του και πρωτοκυκλοφόρησαν το 1837, λέξη για την υποτιθέμενη συγκλονιστικότερη στιγμή της ζωής του.

    Η προφανούς σκοπιμότητας επινόηση της ημερομηνίας αυτής, που τίποτα δεν δικαιολογεί την συμπερίληψή της στις δέλτους της Ιστορίας, προήλθε το 1835 από τον Κωλέττη και υλοποιήθηκε το 1838 (Β. Σφυρόερα, “Η επέτειος της Εθνεγερσίας“, “Καθημερινή-Επτά Ημέρες”, 1-3-2001).

    Ο Σπ. Τρικούπης είχε το θάρρος να παραδεχθεί: “Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα, ότι εν τη μονή της Αγ. Λαύρας ανυψώθη κατά το πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως…” ( “Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως”, τ. Α΄, σ.312, εκδ. Β΄).

    Ο Ι. Φιλήμων αποκαλεί τον μύθο της Λαύρας “ψεύδος παχυλόν” (”Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας”, τ.Γ΄, σ.22-1834).

    Ο καθηγητής Απ. Β. Δασκαλάκης ομολογεί: “…ουδέν επαναστατικόν γεγονός εσημειώθη εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας. Κατά την 25ην Μαρτίου ουδείς ευρίσκετο εν Λαύρα…” “Πως εκηρύχθη η Επανάστασις εις την Πελοπόννησον”. )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτή είναι ή ''σοφία'' σου ''φιλόσοφε'' τής πλάκας? Αποθηκευμένο κείμενο πού μέ ένα κουμπάκι τό εμφανίζεις πάλι? Τό ίδιο τροπάριο έγραψες καί σέ προηγούμενο άρθρο. Δέν σού έμαθαν άλλο κείμενο παπαγαλία νά γράφεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή