Γράφει ο Φώτιος Μιχαήλ, ιατρός
Μιλώντας για την 25η Μαρτίου και την Επανάσταση του 1821, μας αρέσει, συνήθως,
να λέμε λόγια φανταχτερά, γεμάτα θριαμβολογίες και επαίνους. Σπάνια ακούγεται λόγος, που να ελέγχει και να προβληματίζει. Η επέτειος, όμως, της 25ης Μαρτίου δεν είναι μόνον μια επέτειος ηρωϊκών αγώνων και πολεμικών κατορθωμάτων. Είναι ταυτόχρονα και μια πολύ καλή αφορμή, να κάνουμε όλοι μας μιαν άσκηση αυτοκριτικής και να αναρωτηθούμε:
Τι είναι αυτό, που μετράει περισσότερο για τους ήρωες του ’21; Είναι τα λόγια μας τα μεγάλα, οι παρελάσεις και η κατάθεση στεφάνων; Ή μήπως οι ψυχές τους λαχταράνε από εμάς άλλα πράγματα και κυρίως να τους μιμηθούμε στην πράξη, και η ζωή μας να είναι σύμφωνη με τα πιστεύω τους και τα ιδανικά τους;
Στα χρόνια μας, έχουμε κάνει, δυστυχώς, την Πατρίδα μας ένα απέραντο εργαστήριο αυτοκαταστροφής. Οι αλήθειες του ’21 παραποιούνται, τα πρόσωπα των ηρώων σπιλώνονται, η Πίστη και τα Ιδανικά των προγόνων μας θάβονται.
Τα παιδιά μας μεγαλώνουν μέσα σε μια σύγχυση δαιμονική. Μπερδεύουν την φιλοπατρία με τον φασισμό. Βάζουν φωτιά στην τιμημένη και ένδοξη Ελληνική Σημαία, λες και πρόκειται για ένα οποιοδήποτε πανί.
Τρέφονται με τα δηλητήρια της αθεΐας και της παγκοσμιοποίησης και ντρέπονται να πουν, ότι γεννήθηκαν Έλληνες και Ορθόδοξοι.
Τις θυσίες των ηρώων του ’21, τα οράματα, τις αξίες και την πίστη τους, φτάσαμε να τα θεωρούμε παρακατιανά και παλιομοδίτικα. Αφ’ ότου λευτερωθήκαμε από τον τούρκικο ζυγό, πετάξαμε στα άχρηστα τον δοκιμασμένο δικό μας Τρόπο και λιμπιστήκαμε την κάλπικη γυαλάδα των ξένων.
Ειρωνευτήκαμε την φιλοκαλία των πατέρων μας και προτιμήσαμε τα ξυλοκέρατα του πάπα και των προτεσταντών. Τυφλωθήκαμε από τα ψεύτικα και πλάνα ’’φώτα’’ των δήθεν πολιτισμένων της εσπερίας, και στο τέλος παγιδευτήκαμε για τα καλά.
Με δική μας, βεβαίως, υπαιτιότητα δώσαμε δικαιώματα στους Ευρωπαίους ’’σωτήρες’’ μας(*), να μας εμπαίζουν, να μας υποτιμούν και να μας εκμεταλλεύονται. Μέχρι πότε, όμως;
Την απάντηση την έδωσε, πριν από λίγες ημέρες, σχολιάζοντας συκοφαντικό για την Ελλάδα μας δημοσίευμα του γερμανικού τύπου, ο γηραιός και πολύπειρος Μίκης Θεοδωράκης με τα παρακάτω λόγια, λόγια που ταιριάζουν στην επέτειο της 25ης Μαρτίου και που δικαιώνουν απόλυτα τους Αγώνες και τις Θυσίες όλων των Ηρώων του ‘21:
’’ Όχι! Δεν θέλουμε να σωθούμε! Το μόνο που θέλουμε, είναι, να μας αφήσουν μόνους και ήσυχους. Και να είστε βέβαιοι, ότι τα καταφέρνουμε καλά. Γιατί η γη μας είναι καλή. Η θάλασσά μας πλούσια. Κι εμείς εργατικοί, φιλόξενοι, νοικοκυραίοι, αλτρουιστές και πατριώτες’’.
25η Μαρτίου 2015
_____________________________________________
(*) (ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ)
Όλοι οι προκομμένοι άντρες των παλαιών Ελλήνων, οι γοναίγοι όλης της ανθρωπότης, ο Λυκούργος, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστείδης, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας, ο Θρασύβουλος, ο Δημοστένης και οι επίλοιποι πατέρες γενικώς της ανθρωπότης κοπίαζαν και βασανίζονταν νύχτα και ημέρα μ' αρετή, με 'λικρίνειαν, με καθαρόν ενθουσιασμόν να φωτίσουνε την ανθρωπότη και να την αναστήσουν να 'χει αρετή και φώτα, γενναιότητα και πατριωτισμόν. Όλοι αυτείνοι οι μεγάλοι άντρες του κόσμου έντυναν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωναν από την κακή διαγωή και γένονταν δάσκαλοι της αλήθειας.
Κάνουν και οι μαθηταί τους οι Ευρωπαίοι την ανταμοιβή εις τους απογόνους εμάς -γύμναση της κακίας και παραλυσίας.
Τέτοι' αρετή έχουν, τέτοια φώτα μας δίνουν.
Πηγή
Ο μύθος της Αγίας Λαύρας
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διάταγμα του Όθωνα, με το οποίο ορίστηκε αυθαίρετα η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του Εικοσιένα στις 25 Μαρτίου, αργότερα, μετά από χρόνια, το συμπλήρωσαν τόσο η κληρική παράδοση, όσο και η λόγια παράδοση των προκρίτων και ολοκλήρωσαν έτσι την πλαστογράφηση του Εικοσιένα.
Αυτό είναι ένα ιστορικό ψέμα, γιατί είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι η Επανάσταση άρχισε πριν τις 25 Μαρτίου και ότι ο Π. Π. Γερμανός δε σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας στις 25 Μαρτίου, γιατί την ημέρα αυτή δε βρισκόταν στην Αγία Λαύρα, αλλά στα Νεζερά (Αίγιο) της Αχαΐας, όπως ο ΙΔΙΟΣ γράφει στα απομνημονεύματά του.
Το πλάσιμο του θρύλου αυτού έχει την αφορμή του στο εορτασμό της Εθνικής Γιορτής στις 25 Μαρτίου, που αυθαίρετα ορίστηκε από το οθωνικό διάταγμα στις 15.3.1838. Κατά τους ιστορικούς της εποχής εκείνης έχει την αφετηρία του στη μετάβαση των δύο Επισκόπων Παλιών Πατρών Γερμανού και Κερνίτσης Προκόπιου μαζί με τους προεστούς της Αχαΐας, από τα Καλάβρυτα στη Μονή της Αγίας Λαύρας στις 10.3.1821, που έγινε αποκλειστικά και μόνο για την ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, να κρυφτούν για να μη συλληφθούν από τους Τούρκους.
Ο Π. Πατρών Γερμανός μάλιστα, στη σύσκεψη του Aιγίου, ΔΙΑΦΩΝΗΣΕ με την επαναστατική στρατηγική των Φιλικών. Όταν στις 21 Μαρτίου δίνονταν οι μάχες στους δρόμους της Πάτρας με αρχηγό τον τσαγκάρη Παναγιωτάκη Kαρατζά, ο Γερμανός λούφαζε με τους προεστούς στη μονή Ομπλού.
Εκεί δολοφόνησαν τον Καρατζά, λίγους μήνες μετά στις 4 Σεπτέμβρη, οι Kουμανιωταίοι, άνθρωποι δικοί του (Βλ. N. Bαρδιάμπαση, Π. Kαρατζάς: ο τσαγκάρης που ξεκίνησε την Eπανάσταση του 1821, «Eλευθεροτυπία», 3-7-1993).
Όμως, ύστερα από 19 χρόνια, πρόκριτοι και αρχιερείς διαστρέβλωσαν τους πραγματικούς λόγους της μετάβασης αυτής και παραποίησαν την αλήθειά τους. Απέδωσαν την άφιξη του Γερμανού και των άλλων, στις 10.3.1821, στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, στην κήρυξη της Επανάστασης και έπλασαν το μύθο της ύψωσης της σημαίας της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας από τον Π.Π. Γερμανό στις 25 Μαρτίου. Κίνητρο του μύθου αυτού ήταν να περιβληθούν αυτές οι κοινωνικές ομάδες, οι προεστοί και το ανώτερο ιερατείο, με την τιμή ότι αυτές είχαν αρχίσει τον Αγώνα και είχαν πρωτοστατήσει σ’ αυτόν, και να μοιραστούν έτσι τη δόξα από τους πραγματικούς αγωνιστές και δημιουργούς του Εικοσιένα και της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ενώ αυτές οι ομάδες ήταν απούσες από την Επανάσταση και αντέδρασαν έντονα και επικίνδυνα στην προετοιμασία της Επανάστασης και την κήρυξή της. Έτσι ολοκλήρωσαν την πλαστογράφηση της Επανάστασης του Εικοσιένα, καλύπτοντάς την, για πολιτική και κοινωνική σκοπιμότητα, με θρησκευτικό μανδύα.
Ο μύθος του ελληνοχριστιανισμού και του «Θεού της Ελλάδος» απαιτούσε για την Επανάσταση, μια ιερή ημερομηνία όπως αυτή του Ευαγγελισμού, ένα μοναστήρι και έναν επίσκοπο και τα στρίμωξε όλα αυτά σε ένα παραμύθι που μπάζει από παντού. Είναι γνωστό, πως σε προγενέστερες ημερομηνίες είχαν ξεσηκωθεί τα Καλάβρυτα, η Βοστίτσα, η Καρύταινα, η Καλαμάτα, το Γύθειο, τα Σάλωνα και ο Πραστός.
O ίδιος ο Π. Πατρών Γερμανός δεν αναφέρει στα απομνημονεύματά του, που έγραψε στα τελευταία του και πρωτοκυκλοφόρησαν το 1837, λέξη για την υποτιθέμενη συγκλονιστικότερη στιγμή της ζωής του.
Η προφανούς σκοπιμότητας επινόηση της ημερομηνίας αυτής, που τίποτα δεν δικαιολογεί την συμπερίληψή της στις δέλτους της Ιστορίας, προήλθε το 1835 από τον Κωλέττη και υλοποιήθηκε το 1838 (Β. Σφυρόερα, “Η επέτειος της Εθνεγερσίας“, “Καθημερινή-Επτά Ημέρες”, 1-3-2001).
Ο Σπ. Τρικούπης είχε το θάρρος να παραδεχθεί: “Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα, ότι εν τη μονή της Αγ. Λαύρας ανυψώθη κατά το πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως…” ( “Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως”, τ. Α΄, σ.312, εκδ. Β΄).
Ο Ι. Φιλήμων αποκαλεί τον μύθο της Λαύρας “ψεύδος παχυλόν” (”Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας”, τ.Γ΄, σ.22-1834).
Ο καθηγητής Απ. Β. Δασκαλάκης ομολογεί: “…ουδέν επαναστατικόν γεγονός εσημειώθη εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας. Κατά την 25ην Μαρτίου ουδείς ευρίσκετο εν Λαύρα…” “Πως εκηρύχθη η Επανάστασις εις την Πελοπόννησον”.)
Πού ήσουν ρέ φρούτο εξαφανισμένο? ''Πεθυμήσαμε'' τίς παπαριές σου! Μήν χαθείς πάλι, νά τά ''λέμε''!
ΑπάντησηΔιαγραφή