Μπορείτε να μας βρείτε σε ένα ιστολόγιο για την ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ...ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ 2 και ένα ιστολόγιο για την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ...ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ 3.Με τιμή,
Πελασγός και συνεργάτες


ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ : Η "ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ" ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΕ ΦΑΣΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΙ.. ΣΥΝΤΟΜΑ...


«Το Γένος ποτέ δεν υποτάχθηκε στο Σουλτάνο! Είχε πάντα το Βασιλιά του, το στρατό του, το κάστρο του. Βασιλιάς του ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, στρατός του οι Αρματωλοί και κλέφτες, κάστρα του η Μάνη και το Σούλι»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

Η επίκαιρη στρατηγική του Κολοκοτρώνη.


ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ 
Οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν τον Αρχιστράτηγο της Ελληνικής Επανάστασης Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ως έναν γενναίο οπλαρχηγό του Μοριά,
φορέα της λαμπρής παράδοσης της Ελληνικής Κλεφτουριάς. 
Λίγοι γνωρίζουν ότι τα κορυφαία του επιτεύγματα ήταν απότοκα μίας πολύπλοκης προσωπικότητας και μίας περίτεχνα επεξεργασμένης στρατηγικής παιδείας. 
Ο Κολοκοτρώνης έζησε πολλά χρόνια στα Επτάνησα, όπου υπηρέτησε ως αξιωματικός του βρεταννικού στρατού (έφτασε μέχρι τον βαθμό του ταγματάρχη). Εκεί αφομοίωσε την στρατηγική επιστήμη της εποχής του, της εποχής των Ναπολεοντείων Πολέμων, που είχαν επιφέρει ριζικές μεταβολές στον τρόπο με τον οποίο διεξαγόταν ο πόλεμος. Επίσης ο Κολοκοτρώνης μελέτησε προσεκτικά την βιογραφία του Γεωργίου Καστριώτη, του ελληνικής καταγωγής εθνικού ήρωα των Αλβανών, που είχε συντρίψει τους Τούρκους τον 15ο αιώνα. Τέλος, ο Κολοκοτρώνης παρακολούθησε τις κολοσσιαίες γεωστρατηγικές εξελίξεις της εποχής του, και συνήγαγε συμπεράσματα που αξιοποίησε στην Ελληνική Επανάσταση. 
Από τους Βρεταννούς, ο Κολοκοτρώνης υιοθέτησε την στρατηγική της επίθεσης στο κέντρο του αντιπάλου. Από την αρχή της Επανάστασης σχημάτισε την πεποίθηση ότι όλες οι προσπάθειες έπρεπε να στραφούν στην άμεση κατάληψη της Τριπολιτσάς, που ήταν η διοικητική και στρατιωτική πρωτεύουσα της οθωμανικής κυριαρχίας στον Μοριά. Η άλωση της Τριπολιτσάς θα παρέλυε όλα τα νεύρα της οθωμανικής εξουσίας, επικοινωνιών και συγκοινωνιών. 
Τον Ιούλιο του 1822, καθώς η θηριώδης στρατιά του Δράμαλη προήλαυνε προς νότον και κάθε αντίσταση είχε παραλύσει, ενώ ο τρόμος είχε καταλάβει τους πάντες και οι Έλληνες ετοιμάζονταν για μία νέα Τουρκοκρατία χειρότερη από την προηγούμενη, ο Κολοκοτρώνης κράτησε την ψυχραιμία του. 
Έμπειρος και στρατιωτικά πεπαιδευμένος, με ολοκληρωμένη γεωστρατηγική αντίληψη, ανέλυσε την κατάσταση και επέλεξε την μόνη πρόσφορη οδό αντιμετώπισης του συντριπτικά υπέρτερου αντιπάλου. Ελάχιστοι έχουν υπ’ όψιν τους ότι στα Δερβενάκια ο Κολοκοτρώνης εφάρμοσε επί ελληνικού εδάφους το Δόγμα Κουτούζωφ. 
Το 1812, όταν ο Ναπολέων εισέβαλε στην Ρωσσία με την τεράστια στρατιά του, ο Ρώσσος αρχιστράτηγος Κουτούζωφ απέφυγε να τον αντιμετωπίσει κατά μέτωπον, τον έσυρε στο εσωτερικό της αχανούς ρωσσικής στέππας, κατέστρεψε όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους ώστε να τον στερήσει από εφόδια και μόνον όταν ο χειμώνας υποχρέωσε τον Ναπολέοντα να επιστρέψει άρον-άρον στην Γαλλία, ο Κουτούζωφ του επετέθη πλαγιοκοπώντας τον και σύροντάς τον σε οδό διαφυγής ευνοϊκή για τους Ρώσσους. 
Ο Κολοκοτρώνης άφησε τον Δράμαλη να φτάσει μέχρι το Αχλαδόκαμπο, αφού είχε κάψει τα σιτάρια και είχε δηλητηριάσει τα πηγάδια. Και όταν ο Δράμαλης αποφάσισε να γυρίσει στην Κόρινθο για ανεφοδιασμό, ο Κολοκοτρώνης τον περίμενε στην θανάσιμη παγίδα που είχε στήσει στα Δερβενάκια, με αποτέλεσμα τον όλεθρο των Τούρκων. 
Τέλος, από τον Σκεντέρμπεη, ο Κολοκοτρώνης διδάχτηκε την ενδεδειγμένη τακτική έναντι υπέρτερου αντιπάλου. Η τακτική αυτή έγκειται στην συνεχή μετακίνηση και άρα στην αδυναμία εστίασης από τον εχθρό. Αυτήν την τακτική ο Γέρος του Μοριά ακολούθησε, όταν ο Ιμπραήμ κατέκαιε τα πάντα, ενώ η Επανάσταση είχε εξασθενίσει δραματικά λόγω του Εμφυλίου Πολέμου. Ο Κολοκοτρώνης κράτησε έτσι την Επανάσταση ζωντανή μέχρι το Ναυαρίνο, με την πεποίθηση ότι «ο Θεός έβαλε την υπογραφή Του κάτω από την Ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω». 

http://www.kontranews.gr/component/k2/item/55847-epikairh-strathgikh-kolokotrwnh
http://www.freepen.gr/2015/03/blog-post_1401.html
Πηγή

2 σχόλια:

  1. Τον Ιανουάριο του 1806, δεκαπέντε χρόνια πριν την επανάσταση, οι Οθωμανοί αποφάσισαν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με τους κλέφτες της Πελοποννήσου. Μεγαλύτερος όλων και πιο ενοχλητικός για την Υψηλή Πύλη, ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

    Τον μήνα εκείνο έφθασε στην Τριπολιτσά ο αφορισμός των κλεφτών από το Πατριαρχείο,
    μαζί με ένα σουλτανικό διάταγμα, που διέταζε τον τοπικό πληθυσμό, να μη προσφέρει καταφύγιο στους κλέφτες, να μην τους χορηγεί τρόφιμα, να διακόψει κάθε σχέση μαζί τους, να τους καταδίδει στις τουρκικές αρχές και να ενισχύει τον στρατό, κάθε φορά που θα οργάνωνε επιχειρήσεις εναντίον τους.

    Έτσι, με τη συνδρομή της εκκλησίας και όλων των προκρίτων του Μοριά, ο κατατρεγμός εναντίον των κλεφτών έλαβε την αγριότερη μορφή του.

    Ο Κολοκοτρώνης συγκέντρωσε τους περίπου 150 άνδρες του και τους πρότεινε να καταφύγουν στη Ζάκυνθο.
    Δεν εισακούσθηκε. Οι Τούρκοι συνέλαβαν πολλούς Έλληνες, υπόπτους για υπόθαλψη των κλεφτών και τους υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια. Με αυτήν τη μέθοδο τρομοκρατίας, κατάφεραν να εξαναγκάσουν τους ντόπιους πληθυσμούς, να καταδιώξουν τους Κολοκοτρωναίους και τους άλλους κλέφτες. Κάθε χωριό έγινε και μια θανάσιμη παγίδα.
    Τούρκοι και Έλληνες που συνεργάζονταν μαζί τους, έστηναν ενέδρες, τους συλλάμβαναν και τους οδηγούσαν σιδηροδέσμιους στην Τριπολιτσά.
    Οι αφορισμένοι Κολοκοτρωναίοι δεν μπορούσαν να βρουν άσυλο πουθενά. Η εξόντωση των κλεφταρματολών του Μοριά υπήρξε ολοκληρωτική. Οι δυστυχισμένοι ραγιάδες έχαναν τους μοναδικούς φυσικούς τους προστάτες. Τελικά ο Κολοκοτρώνης κατάφερε να περάσει στη Ζάκυνθο. Η φήμη του όμως, παρέμεινε στην Πελοπόννησο. Ο θρύλος του φοβερού κλέφτη, τον οποίο τόσο αποτελεσματικά συντηρούσε η λαϊκή φαντασία.

    Ο Σουλτάνος τον επικήρυξε και πολλοί εμφανίσθηκαν στις αρχές με κομμένα κεφάλια, που υποστήριζαν ότι ήταν του τρομερού αρματολού. Άλλωστε, οι Τούρκοι στο διοικητικό κέντρο της Τρίπολης, δεν γνώριζαν πως ήταν το πρόσωπό του. Γνώριζαν όμως, πως είχε «κεντήσει» στο χέρι του, με στίγμα πυρίτιδας, τη χρονολογία γέννησής του. Για να σταματήσει η προσπάθεια εξαπάτησης, έκοψαν μερικά κεφάλια απατεώνων, που έλεγαν ψέματα ότι σκότωσαν τον Θόδωρο Κολοκοτρώνη. Άλλοι, κάθε τόσο, παρουσίαζαν στον διοικητή του Μοριά κάποιο κομμένο χέρι με το συγκεκριμένο σημάδι. Οι Τούρκοι έδιναν υπέρογκη αμοιβή και το κρεμούσαν επιδεικτικά στην αγορά, σύντομα όμως μάθαιναν πως ο Κολοκοτρώνης ζούσε. Τότε, για έναν ολόκληρο χρόνο, πήγαιναν στον διοικητή άλλα κομμένα χέρια. Τελικά απελπίστηκαν.

    Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ο Γέρος επέστρεψε στον Μοριά, κρατώντας στο κεντημένο χέρι του το φλάμπουρο της Επανάστασης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εύγε ΑΠΑΤΕΩΝΑ! Είσαι έτοιμος νά διδάξεις σέ τουρκικό σχολείο. Περνάς μέ άριστα τίς εξετάσεις.Οί ομοεθνείς σου απέναντι στήν Μικρά Ασία τρίβουν τά χέρια τους πού έχουν έναν ακόμα πράκτορά τους ανώνυμο εκτός τήν επώνυμη ρεπούση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή