Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ενώ στην σημερινή Τουρκία παρατηρείται μια εκπληκτική στροφή στην αυτοκρατορική λαμπρότητα του Βυζαντίου με ένα παράδοξο νεοοθωμανικό προφίλ, με την αναζωογόνηση βυζαντινών μνημείων ακόμα και με σύμβολα σαν τον Δικέφαλο Αετό,
εδώ στην Ελλάδα την φυσική κληρονόμο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έχει επικρατήσει μια πλήρης απαξίωση όλων αυτών των πολιτιστικών και θρησκευτικών προτύπων που έλαμψαν επί αιώνες για να βουλιάξουμε στην μιζέρια μιας ατέλειωτης εθνικής κρίσης.
Το Βυζάντιο ήταν ένας ολόκληρος τρόπος ζωής που είναι πολύ διαφορετικός από τον σημερινό φθοροποιό μοντέλο της σημερινής εκσυγχρονιστικής μας κοινωνίας. Και είναι πράγματι τόσο θλιβερή η διαπίστωση πως όλος αυτός ο τεχνολογικός πολιτισμός, που υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε για να βελτιώσει το επίπεδο διαβίωσης οδήγησε στην πλήρη αλλοτρίωση των συνειδήσεων και στην μεγάλη οικονομική κρίση. Σήμερα βρισκόμαστε τόσο μακριά από την εποχή εκείνη στον προθάλαμο ενός κυριολεκτικά κοινωνικού ολοκαυτώματος.
Το Βυζάντιο, ή το σωστό η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, είτε το θέλουν είτε όχι οι πολλοί όψιμοι επικριτές του, είναι η μόνη αυτοκρατορία σε όλη την ανθρώπινη ιστορία που κράτησε επί τόσους αιώνες και επιβίωσε σε πολύ δύσκολες συνθήκες και με τόσες επιβουλές και από ανατολάς και από δυσμάς. Ακριβώς αυτή η μεγάλη μακροβιότητα αυτής της αυτοκρατορίας, που για πολλούς έχει ταυτιστεί σκόπιμα, (σύμφωνα με τις νεοεποχικές αντιλήψεις για την ιστορία), με την διαφθορά, την ίντριγκα και το σκοτεινό παρασκήνιο, είναι ένα μεγάλο θέμα και χρήζει τουλάχιστον για μας τους Έλληνες μιας αντάξιας προσοχής και έρευνας. Και είναι δυστύχημα που οι μεγαλύτεροι βυζαντινολόγοι διακρίθηκαν στο εξωτερικό και όχι εδώ στην χώρα που απετέλεσε ένα από τα σημαντικότερα τμήματα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την ουσιαστική κληρονομιά της.
Οι συνεκτικοί κρίκοι αυτής της αυτοκρατορίας ήταν βασικά δυο θεμελιώδη στοιχεία που διακρίθηκαν σταδιακά και έγιναν οι στυλοβάτες του μεγαλοπρεπούς αυτού οικοδομήματος το οποίο παρήγαγε πολιτισμό την ίδια περίοδο του σκοταδισμού και της μαύρης θρησκοληψίας των δυτικών λαών. Αυτοί ήταν η Ορθοδοξία και η ελληνική γλώσσα. Το δέος που προκαλεί σήμερα σε ένα ανυποψίαστο επισκέπτη, ή σε κάποιο προσκυνητή το εσωτερικό της Αγίας Σοφίας, εκφράζει ακριβώς αυτό το αίσθημα της πνευματικού φωτός της ελληνορθόδοξης χριστιανικής αυτοκρατορίας. Αλλά και η επιγραφή στα ελληνικά που βρίσκετε στο προαύλιο αυτού του μεγαλειώδους οικοδομήματος, το «νίψον ανομηματα μη μόναν όψιν», με την ιδιότητα του αναγραμματισμού, συμπληρώνει την θεία αυτή δημιουργία και προβάλει τις βάσεις της, δηλαδή τον χριστιανισμό και την ελληνικότητα, δηλαδή την Ρωμιοσύνη. Αυτές οι θεμελιώδεις βάσεις στήριξαν, χαρακτήρισαν και εμψύχωσαν σε όλους τους αιώνες την ύπαρξη αυτής της αυτοκρατορίας.
Οι κάτοικοι της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είχαν και ένα άλλο σημαντικό γνώρισμα που σταθεροποιήθηκε σταδιακά και έγινε ο πολιτιστικός πώλος της αυτοκρατορίας. Αυτό ήταν η ελληνική γλώσσα. Η ελληνική γλώσσα γρήγορα καθιερώθηκε και έγινε ο μοχλός της διάδοσης των ευαγγελίων που γραφτήκαν ακριβώς σε αυτή την γλώσσα, την γλώσσα που μιλιούνταν σχεδόν σε όλη την αυτοκρατορία παρά του ότι γίνονταν δεκτές και ελεύθερες η χρήση και των άλλων τοπικών γλωσσών. Η ελληνική γλώσσα και η κληρονομιά των ελληνιστικών βασιλείων των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο εκατομμυρίων ανθρώπων, ποικίλων θρησκευτικών, κοινωνικών και φυλετικών προελεύσεων, για να εκφράσουν με τον καλύτερο τρόπο την έννοια της πολιτικής συνοχής. Τα ελληνικά από την ίδρυση της αυτοκρατορίας ασκούσανε ήδη μια μεγάλη γοητεία και ήταν η γλώσσα του πνεύματος σε όλη την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και με την επικράτηση του χριστιανισμού που διαμορφώθηκε σαν η ανατολική Ορθοδοξία, απέβησαν ο στύλος και το σώμα της έκφρασης αυτής της ρωμαίικης ψυχής.
Οι Ρωμιοί του Βυζαντιου χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα που άλλαξε λίγο καθώς ο γλώσσες αλλάζουν με τον χρόνο. Αυτό ήταν ένα μεγάλο κίνητρο για την μελέτη της φιλοσοφίας και την συνεχή άνοδο του πνευματικού επιπέδου του λαού. Ο αυτοκράτορας ήταν αυτός που έπρεπε να συμβαδίσει με την ανώτερη παιδεία της ελληνικής γλώσσας και να φέρεται σωστά και δίκαια. Η ελληνική γλώσσα χαρακτήρισε όλη την ιστορική πορεία της αυτοκρατορίας. Πολλοί υψηλοί αξιωματούχοι της αυτοκρατορίας ακόμα και αυτοκράτορες δεν ήταν εκ γενετής Έλληνες, όμως η απαραίτητη προϋπόθεση της ανόδου τους ήταν η ορθόδοξη πίστη τους και η ελληνική γλώσσα. Η ελληνική γλώσσα είναι αυτή που σηματοδότησε την ίδρυση του Βυζαντιου με εκείνο το περίφημο στα ελληνικά «Εν τούτω νίκα» και στη συνέχεια με τον ελληνικό εθνικό ύμνο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όταν υψώθηκε από την αγία Ελένη ο Τίμιος Σταυρός. «Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα». Αιώνες μετά με τον περίφημο ελληνικό Ακάθιστο Ύμνο, «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια, Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια, Αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε. Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον. Ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε. Και στο τέλος της ζωής αυτής της αυτοκρατορίας, με τον περίφημο λόγω του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του τελευταίου αυτοκράτορα, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά στην ελληνική γλώσσα: «Για τέσσερα πράγματα αξίζει όλοι μας να πεθάνουμε, για το καθένα μόνο του ξεχωριστά: πρώτον μεν υπέρ της πίστεως ημών και ευσεβείας, δεύτερον δε υπέρ της πατρίδος, τρίτον δε υπέρ του βασιλέως ως Χριστού κυρίου, και τέταρτον υπέρ συγγενών και φίλων».
Πόσο αλήθεια όλα αυτά ακούγονται απόμακρα στην σημερινή νεοελληνική εποχή! Και όμως, η ταυτότητα και η επιβίωση του νεοέλληνα που είναι βυθισμένος στην εκσυγχρονιστική του «ρουφήχτρα», είναι άμεσα συνδεδεμένη με την συνειδητοποίηση του σαν ο άμεσος κληρονόμος αυτή της περιόδου. Μόνο τότε θα κατανοήσουμε ότι η Ρωμιοσύνη της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, είναι το μόνο «σωσίβιο» στην σημερινή τραγική μας πραγματικότητα σε ένα λαό που παραπαίει με μια ολέθρια οικονομική κρίση απόρροια της βαθύτερης πνευματικής του κρίσης.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
http://nikosxeiladakis.gr/
Πηγή
EΛΛΗΝΑΣ.....1500 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΝ ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΜΕ ΠΟΙΝΗ ΘΑΝΑΤΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού –χωρίς αμφιβολία– έγινε κατά τη διάρκεια του 4ου μ.Χ. αιώνα, από τους Βυζαντινούς κατακτητές. Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται.
Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να βρείτε το όνομα Έλληνας σε ό,τι έμεινε γραπτό στην Ελληνική γλώσσα.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Έγινε καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα.
Το όνομα Έλληνας ήταν απαγορευμένο επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.
Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους Έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την oθωμανοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την Ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του.
Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή.
Έμεινε, όμως, η Ελληνική γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν.
Η 25η Μαρτίου 1821 έφτασε ως ένας εφιάλτης και τον ξύπνησε, γιατί στο υποσυνείδητο όλοι οι σκλάβοι Ρωμιοί ήξεραν ότι ήταν «Έλληνες». Τα δημοτικά μας τραγούδια και πάλι ευτυχώς κράτησαν κάτι από αυτή την καταστροφική ισοπέδωση. Αυτή ήταν η ζοφερή κατάσταση των Ελλήνων όταν ανέτειλε το 1821.
Κατά την Αναγέννηση οι Ευρωπαίοι μάς «άνοιξαν» λίγο τα μάτια. Ακολούθησαν και άλλα 400 χρόνια σκλαβιάς. Μέχρι και το 1821 –και πολύ μετά από αυτό– η πραγματικότητα ήταν ότι όλος ο Ελληνισμός έμεινε πρώτα από όλα ανιστόρητος και συνεπώς ανελλήνιστος.
Η ρωμιοσύνη τον κρατούσε απολίτιστο και κάτω από την εξουσία των δογμάτων και τον τυραννούσε πολιτικά, αλλά περισσότερο πνευματικά.
Τί κρίμα ρέ ''φιλόσοφε''! Δέν ζούσες εσύ εκείνη τήν εποχή νά τούς οδηγήσεις στόν τεράστιο πλούτο τής ''σοφίας'' σου! Θά είχες αλλάξει τήν ιστορία φέρνωντας τήν στά μέτρα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΩΣ ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα αναστηλωθεί η Μία Αγία Αποστολική και Καθολική Εκκλησία σε ένα σώμα, που τώρα είναι διαμελισμένη κάτω στην Γη σε νέο και παλαιό και δεκάδες σχίσματα και αιρέσεις. Οι κληρικοί που δεν έφεραν υγιή καρπό θα απομακρυνθούν.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ
ΟΛΑ ΑΥΤΑ και ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΛΟΥΣΙΟ ΚΡΑΤΟΣ.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΑΔΕΡΦΩΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΑΞΙΖΕΙ !!
http://yperpisteosellinonanthropotitas.blogspot.gr/2013/11/blog-post.html
oΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΩΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καλύβα του αληθινού βασιλέως
Οι σκοτεινοί σατανολάτρες [Νέα Τάξη Πραγμάτων, εβραίοι ταλμουδιστές και όσοι αποστατούν της Ορθοδόξου Πίστεως, όπως ο Βαρθολομαίος και οι λοιποί που συμμετέχουν στην αίρεση του Οικουμενισμού (είτε με πράξεις είτε με την σιωπή στο έγκλημα), όσοι έδωσαν ευλογία ή σιώπησαν στην νομιμοποίηση του τρίτου φύλλου, αλλά και όσοι διαιρούν τον λαό του Κυρίου] νομίζουν, ότι ήρθε η ώρα, να καθυποτάξουν την οικουμένη και να αναδείξουν τον κοσμοκράτορα αντίχριστο βασιλέα τους.
Πιστεύουν ότι βρίσκονται πλέον στον σκοπό των σκοτεινών δυνάμεων, τον οποίον οι παλαιότεροί τους έβλεπαν κοντά.
«Δύναμαι ήδη να σας αναγγείλω», έλεγε κάποιος εξ αυτών Εβραίος τον παρελθόντα αιώνα, «ότι είμεθα πλησίον του σκοπού. Μετ’ ολίγον ακόμη δρόμον ο κύκλος του συμβολικού όφεως, όστις παριστάνει τον λαόν μας, θα κλεισθεί» («Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», Αθήναι, σ. 61-62).
Για αυτό σήμερα οι σκοτεινές δυνάμεις αναπτύσσουν δραστηριότητα γενικής εφόδου και σχετικής προπαγάνδας. Για αυτό απευθύνονται και στους θρησκεύοντας με αντίστοιχους τρόπους, συνθήματα, άρθρα κλπ.
Επικαλούνται πάλι τις θεόπνευστες φράσεις της «Αποκαλύψεως» « τ ο χ ά ρ α γ μ α, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού» «και ο α ρ ι θ μ ό ς α υ τ ο ύ χ ξ ς’» (Αποκ. ιγ’ 17,18). Αυτές εκμεταλλεύονται προπαγανδιστικά μάλιστα μέσω των οικονομικών τους και ταράσσουν τους πιστούς με τον κωδικό αριθμόν 666 εμπορικών προϊόντων και ταυτοτήτων, και το τραπεζικό χάραγμά τους («Μ. Φρουρός», αρ. 36, σ. 2). Έτσι επιχειρούν τρία πράγματα: Πρώτον, να πείσουν τους Χριστιανούς, ότι επίκειται δήθεν η υποδούλωση τους στον Αντίχριστο, καθώς το λέει και η Αγία Γραφή. Δεύτερον, να προκαλέσουν σε πολλούς εξ αυτών πτώση ως προς την ομολογία πίστεως, εφ’ όσον, προκειμένου να αποκλεισθούν της οργανωμένης οικονομικής ζωής, θα αποφασίσουν από τώρα να δεχθούν τον αριθμόν του θηρίου ή το χάραγμα αυτού, γινόμενοι ούτως υποτονικοί και άμαχοι προ πάσης σκοτεινής απαιτήσεως. Και, τρίτον, να απομακρύνουν από τούδε εκ των κρατικών και άλλων υπηρεσιών, όσους αρνηθούν τα τυχόν επιβληθησόμενα, και έτσι να ατονήσουν περισσότερο οι θεάρεστες αντιδράσεις προς τον αναδεικνυόμενο Αντίχριστον τους! (βλ. «η Εποχή του Αντιχρίστου», σ. 99, Αριστοτέλη Δελήμπαση).
Παρόμοια είναι και η γνωστή υπόθεση της ανοικοδομήσεως του Ν α ο ύ τ ο υ Σ ο λ ο μ ώ ν τ ο ς. Και αυτή χρησιμοποιείται προπαγανδιστικά, προς πτόηση των Χριστιανών και μουσουλμάνων και άλλων κατοίκων της γης, και αναπτέρωση του ηθικού των Εβραίων του Ιουδαϊσμού της αποστασίας. Αυτό το τελευταίο δηλώνει και η πρόσφατη ψευδοθεμελίωση του Ναού, κατά την οποίαν οι Εβραίοι πανηγύρισαν το… γεγονός, σαν να ενθρόνιζαν περίπου τον βασιλέα τους Αντίχριστο (Ο Τύπος της εποχής), όπως και ο ναός που έφτιαξαν στην Ν. Αμερική. Αλλά, όπως προλέγουν οι Άγιοι Πατέρες, ο Ναός αυτός θα ανοικοδομηθεί, όχι από τους Εβραίους, έστω κι αν αυτοί έχουν έτοιμα τα υλικά προς οικοδομή του, αλλά από αυτόν τον Αντίχριστο, όταν έρθει (βλ. «η Εποχή του Αντιχρίστου», σ. 99).
ΑπάντησηΔιαγραφή*****
Η έλευση του σατανοφόρου Αντιχρίστου προϋποθέτει επικράτηση της Ορθοδοξίας και η επικράτηση της Ορθοδοξίας την καταστροφή των σκοτεινών δυνάμεων.
Όταν ο Χριστός ρωτήθηκε από τους μαθητές του: «Τι ουν οι γραμματείς λέγουσιν ότι Ηλίας δει ελθείν πρώτον;» Ο δε Ιησούς αποκριθείς είπεν αυτοίς:
«Ηλίας μεν έρχεται πρώτον και αποκαταστήσει πάντα» (Ματθ. ιζ’ 10, 11).
Και εν συνεχεία… «Ηλίας ήδη ήλθε και ουκ επέγνωσαν αυτόν αλλ’ εποίησαν αυτώ όσα ηθέλησαν» (Ματθ. ιζ’ 12), υπονοών εδώ τον καθ’ όλα πνευματικώς όμοιον με τον Ηλίαν, Ιωάννη τον Πρόδρομο. «Τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου του Βαπτισθού είπεν αυτοίς» (Ματθ. ιζ’ 13).
Εις την Παλαιάν Διαθήκην αναγράφεται:
«Ιδού εγώ αποστελώ υμίν Ηλίαν τον Θεσβίτην πριν ή ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή, ος αποκαταστήσει καρδίαν πατρός προς υιόν και καρδίαν ανθρώπου προς τον πλησίον αυτού, μη ελθών πατάξω την γην άρδην» (Μαλαχ. δ’ 4, 5).
Παρομοίως:
Και ο Άγιος Μεθόδιος Πατάρων: "... και απέλθετε επί τα δεξιά τα μέρη της Επταλόφου και εκεί ευρήσετε άνθρωπον επί δύο κίονας ιστάμενον εν κατηφεία πολλή ( έσται λαμπρός το είδος, δίκαιος, ελεήμων, φορών πενιχρά, τη όψει αυστηρός και τη γνώμη πραϋς)· έχοντα επί τον δεξιόν αυτού πόδα καλάμου ήλον και φωνή υπό του αγγέλου κηρυχθήσεται, στήσατε αυτόν βασιλέα, και δώσουσι αυτώ εις την δεξιάν χείρα ρομφαίαν λέγοντες αυτώ· ανδρίζου Ιωάννη και ίσχυε και νίκα τους εχθρούς σου· και επάρας την ρομφαίαν παρά του αγγέλου πατάξει τους Ισμαηλίτας, Αιθίοπας και πάσαν γενεάν άπιστον..." (βλ. http://fwnitwnpaterwn.blogspot.gr/2011/12/blog-post_30.html)
Και ο ΛέωνΣοφός: "... Προσκαλείται γαρ σε του ποιμαίνειν λαόν περιούσιον· και εκ δευτέρου αυτώ είπη· έξελθε ο κεκρυμμένος, μηκέτι κρύπτου, πολλοί σε ζητούσι… και εκ τρίτου δώση αυτώ πλάκας λιθίνας, εν αις εγκεχάρακται εντολαί δύο· εκδικήσαι και εθνοποιήσαι χρηστά και ασέβειαν εκδιώξαι και τους σοδομιτικά έργα ποιούντας πυρικαύστους ποιήσαι ωσαύτως και τους κακούς ιερείς εκ του ιερού διώξαι και τους αξίους εις το θείον αποκαταστήσαι..."
και : “…Περί του θρυλουμένου πτωχού και εκλεκτού βασιλέως, του γνωστού και αγνώστου, του κατοικούντος εν τη άκρα της Βυζαντίδος...», «…τη θέσει της καλιάς του αληθινού βασιλέως…». (βλ. http://fwnitwnpaterwn.blogspot.gr/2012/01/blog-post_03.html)
***
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Συνδυαστικά από τον Άγιο Μεθόδιο «επί τα δεξιά τα μέρη της Επταλόφου» και από τον Λέοντα «του κατοικούντος εν τη άκρα της Βυζαντίδος»: Το πρώτο άκρο του Βυζαντίου, το οποίο παλαιότερα λεγόταν Επτάλοφος είναι η ευρύτερη περιοχή του σημερινού Κουβαρά Μεσογαίας Αττικής. Εκεί είναι ο αληθινός βασιλεύς σε μια καλύβα.
***
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Αγίου Ανδρέα, του δια Χριστόν σαλού:
«Εν τοις καιροίς εκείναις αποκατασταθήσεται πάσα η υφήλιος».
http://apokalypsisnow.blogspot.gr/2014/09/blog-post.html
ΟΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΩΡΑ