Στα απόνερα της συνάντησης Τσίπρα – Πούτιν, απομένει να διευκρινιστούν μια σειρά από λεπτομέρειες των όσων συμφωνήθηκαν καταρχήν και αφορούν στις ενεργειακές και εμπορικές σχέσεις των δύο χωρών. Η πρόθεση και των δύο, όπως φάνηκε από τις δημόσιες δηλώσεις, είναι να υπάρξει μια νέα σελίδα και μια πιο ουσιαστική εμβάθυνση των σχέσεων.
Υπήρξε όμως “εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν” από το ταξίδι στη Μόσχα; Ρητή απάντηση δεν μπορεί να δοθεί.
Για παράδειγμα πηγές του υπουργείου παραγωγικής ανασυγκρότησης και ενέργειας ανέφεραν ότι υπάρχει συμφωνία για μηδενισμό του προστίμου “take or pay” που προβλέπεται στη σύμβαση προμήθειας με τη Gazprom όταν καταναλώνουμε λιγότερη ποσότητα αερίου από την συμφωνηθείσα. Λόγω κρίσης η Ελλάδα όντως κατανάλωσε λιγότερο αέριο, όμως στην πραγματικότητα υπάρχει διαφωνία μεταξύ ΔΕΠΑ και Gazprom για το ύψος της “παράβασης” και άρα του προστίμου. Το αδιαμφισβήτητο ύψος του take or pay είναι περίπου 35 με 40 εκ. Δολάρια, (οι ρώσοι αξίωναν 100 εκ. Δολάρια). Και μία ακόμη παράμετρος της υπόθεσης take or pay – χωρίς να υποβαθμίζεται η σημασία πιθανού μηδενισμού του “προστίμου” – είναι ότι τα χρήματα δε χάνονται αλλά αποτελούν “προπληρωμή” για αέριο που θα καταναλωθεί τα επόμενα χρόνια.
Εκεί που φαίνεται τα πράγματα να είναι πιο σαφή είναι στο θέμα της μείωσης της τιμής του αερίου. Η όποια πραγματική έκπτωση σε σχέση με τα τρέχοντα επίπεδα συναρτάται σαφώς από την πλευρά των ρώσων με την προοπτική κατασκευής του αγωγού “Greek stream” που θα φέρει στην περιοχή σημαντικές ποσότητες αερίου.
Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και με το δάνειο που προορίζεται για την κατασκεύη του αγωγού και το οποίο θα εκταμιεύεται ανάλογα με τις ανάγκες του έργου: αρχικά για να χρηματοδοτηθεί η δημιουργία της εταιρείας και να εκπονηθούν οι μελέτες και στη συνέχεια για να προχωρήσουν οι άλλες διαδικασίες αδειοδότησης, χάραξης, δημοπρατήσεων και κατασκευής.
Για να γίνει αντιληπτή η εμπορική διάσταση των συμφωνιών αρκεί να αναφερθεί ότι, όπως αναφέρουν πληροφορίες του Capital.gr, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων η ρωσική πλευρά επανέφερε στο τραπέζι το θέμα των αντισταθμιστικών ωφελημάτων από την προηγούμενη σύμβαση προμήθειας φυσικού αερίου που προέβλεπε την κατασκευή από ρωσικές εταιρείες δύο υδροηλεκτρικών σταθμών στη Συκιά και το Πευκόφυτο, με την εκτροπή του Αχελώου. Τα έργα δεν έγιναν και οι Ρώσοι κατά πάγια τακτική θεωρούν ότι υπάρχει οφειλή ύψους 250 εκ. Ευρώ της χώρας μας, την οποία και αξιώνουν να συμψηφιστεί ή να αντικατασταθεί με άλλο έργο ίσης αξίας.
Τώρα όλα αυτά αφορούν,σύμφωνα με το capital.gr, βεβαίως στις παράπλευρες ωφέλειες και κέρδη που θα συνοδεύσουν την κατασκευή του αγωγού. Αυτό καθαυτό το έργο θα φέρει επί ελληνικού εδάφους έναν μεγάλο αγωγό που θα αποτελέσει μια από τις δύο βασικές διαδρομές προμήθειας της κεντρικής Ευρώπης με ρωσικό αέριο, σε αντικατάσταση της Ουκρανικής διαδρομής, από όπου σήμερα περνά το 30% των ρωσικών εξαγωγών αερίου. Γίνεται αντιληπτό ότι η σημασία του έργου είναι τεράστια για τη ρωσική πλευρά. Όπως και για την Ελλάδα η σημασία μιας τέτοιας εξέλιξης δύσκολα μπορεί να εκτιμηθεί σε όλες τις διαστάσεις και προεκτάσεις της…
Πηγή
Υπήρξε όμως “εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν” από το ταξίδι στη Μόσχα; Ρητή απάντηση δεν μπορεί να δοθεί.
Για παράδειγμα πηγές του υπουργείου παραγωγικής ανασυγκρότησης και ενέργειας ανέφεραν ότι υπάρχει συμφωνία για μηδενισμό του προστίμου “take or pay” που προβλέπεται στη σύμβαση προμήθειας με τη Gazprom όταν καταναλώνουμε λιγότερη ποσότητα αερίου από την συμφωνηθείσα. Λόγω κρίσης η Ελλάδα όντως κατανάλωσε λιγότερο αέριο, όμως στην πραγματικότητα υπάρχει διαφωνία μεταξύ ΔΕΠΑ και Gazprom για το ύψος της “παράβασης” και άρα του προστίμου. Το αδιαμφισβήτητο ύψος του take or pay είναι περίπου 35 με 40 εκ. Δολάρια, (οι ρώσοι αξίωναν 100 εκ. Δολάρια). Και μία ακόμη παράμετρος της υπόθεσης take or pay – χωρίς να υποβαθμίζεται η σημασία πιθανού μηδενισμού του “προστίμου” – είναι ότι τα χρήματα δε χάνονται αλλά αποτελούν “προπληρωμή” για αέριο που θα καταναλωθεί τα επόμενα χρόνια.
Εκεί που φαίνεται τα πράγματα να είναι πιο σαφή είναι στο θέμα της μείωσης της τιμής του αερίου. Η όποια πραγματική έκπτωση σε σχέση με τα τρέχοντα επίπεδα συναρτάται σαφώς από την πλευρά των ρώσων με την προοπτική κατασκευής του αγωγού “Greek stream” που θα φέρει στην περιοχή σημαντικές ποσότητες αερίου.
Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και με το δάνειο που προορίζεται για την κατασκεύη του αγωγού και το οποίο θα εκταμιεύεται ανάλογα με τις ανάγκες του έργου: αρχικά για να χρηματοδοτηθεί η δημιουργία της εταιρείας και να εκπονηθούν οι μελέτες και στη συνέχεια για να προχωρήσουν οι άλλες διαδικασίες αδειοδότησης, χάραξης, δημοπρατήσεων και κατασκευής.
Για να γίνει αντιληπτή η εμπορική διάσταση των συμφωνιών αρκεί να αναφερθεί ότι, όπως αναφέρουν πληροφορίες του Capital.gr, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων η ρωσική πλευρά επανέφερε στο τραπέζι το θέμα των αντισταθμιστικών ωφελημάτων από την προηγούμενη σύμβαση προμήθειας φυσικού αερίου που προέβλεπε την κατασκευή από ρωσικές εταιρείες δύο υδροηλεκτρικών σταθμών στη Συκιά και το Πευκόφυτο, με την εκτροπή του Αχελώου. Τα έργα δεν έγιναν και οι Ρώσοι κατά πάγια τακτική θεωρούν ότι υπάρχει οφειλή ύψους 250 εκ. Ευρώ της χώρας μας, την οποία και αξιώνουν να συμψηφιστεί ή να αντικατασταθεί με άλλο έργο ίσης αξίας.
Τώρα όλα αυτά αφορούν,σύμφωνα με το capital.gr, βεβαίως στις παράπλευρες ωφέλειες και κέρδη που θα συνοδεύσουν την κατασκευή του αγωγού. Αυτό καθαυτό το έργο θα φέρει επί ελληνικού εδάφους έναν μεγάλο αγωγό που θα αποτελέσει μια από τις δύο βασικές διαδρομές προμήθειας της κεντρικής Ευρώπης με ρωσικό αέριο, σε αντικατάσταση της Ουκρανικής διαδρομής, από όπου σήμερα περνά το 30% των ρωσικών εξαγωγών αερίου. Γίνεται αντιληπτό ότι η σημασία του έργου είναι τεράστια για τη ρωσική πλευρά. Όπως και για την Ελλάδα η σημασία μιας τέτοιας εξέλιξης δύσκολα μπορεί να εκτιμηθεί σε όλες τις διαστάσεις και προεκτάσεις της…
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου