Ο διαρκὴς ἀγώνας τῆς μετανοίας

"Ἀπὸ τὸ Γεροντικὸν"
Ἕνας Ἀδελφὸς ἐξωμολογήθηκε στὸν Ἀββᾶ Σισώη:
-Ἔπεσα, Πάτερ. Τί νὰ κάνω;
-Σήκω, τοῦ εἶπε μὲ τὴ χαρακτηριστική του ἁπλότητα ὁ Ἅγιος Γέροντας.
-Σηκώθηκα, Ἀββᾶ, μὰ πάλι ἔπεσα στὴν καταραμένη ἁμαρτία, ὠμολόγησε μὲ θλίψη ὁ Ἀδελφός.
-Καὶ τί σ΄ ἐμποδίζει νὰ ξανασηκωθῆς;
-Ὡς πότε; Ρώτησε ὁ Ἀδελφός.
-Ἕως ὅτου σὲ βρῆ ὁ θάνατος ἢ στὴν πτώση ἢ στὴν ἔγερσι. Δὲν εἶναι γραμμένο «ὅπου εὐρῶ σε ἐκεῖ καὶ κρινῶ σε»; Ἐξήγησε ὁ Γέροντας. Μόνο εὔχου στὸν Θεὸ νὰ βρεθῆς τὴν τελευταία σου στιγμὴ σηκωμένος μὲ τὴν ἁγία μετάνοια.

Πηγή