Στον κυκεώνα της κρίσης στροβιλίζονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι που ανήκουν στη λεγόμενη «γενιά των 40αρηδων», μιας ηλικιακής κατηγορίας που έχει πληγεί περισσότερο σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλη από την ανεργία και την ανέχεια.
Πρόκειται για εκείνα τα θύματα της κρίσης που αν και βρίσκονται σε μια άκρως παραγωγική φάση της ζωής τους, αδυνατούν να βρουν δουλειά ενώ οι περισσότεροι από αυτούς είναι οικογενειάρχες, που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους ούτε τα στοιχειώδη.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια τα άτομα αυτά δεν ήξεραν τι θα πει φτώχεια, όμως τώρα συρρέουν στις ουρές των συσσιτίων για να πάρουν ένα πιάτο φαί. Το θλιβερό αυτό φαινόμενο παρατηρείται έντονα το τελευταίο διάστημα στην πόλη του Βόλου.
Την ίδια ώρα, πληθαίνουν οι συμπολίτες, αλλά και οι μαθητές, που χρειάζονται βοήθεια, σύμφωνα με όσα ανέφερε μιλώντας στο «Ράδιο- Ένα 102,5», η κυρία Αγγελική, επικεφαλής μιας ομάδας εθελοντών, που λειτουργεί εδώ και πέντε χρόνια την «Κουζίνα Αλληλεγγύης» στο Βόλο.
«Εμείς μέχρι τώρα, έχουμε φθάσει να δίνουμε μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια, 400 μερίδες εβδομαδιαίως, ενώ έχουμε ξεκινήσει και πηγαίνουμε σε κάποια σχολεία, 51 μερίδες κάθε ημέρα για πρωινό. Δεν έχουμε δυνατότητα για κάτι παραπάνω» ομολογεί με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Ευχαριστώντας τους συμπολίτες της που συνδράμουν σε αυτή την σπουδαία πρωτοβουλία, τονίζει ότι «όλη η προσπάθεια στηρίζεται στον κόσμο, με ό,τι μπορεί και προσφέρει ο καθένας . Δεν έχουμε επιχορηγήσεις, ούτε από το κράτος, ούτε από την εκκλησία. Ο ένας στηρίζει τον άλλο και δόξα τω Θεό καλά πηγαίνουμε».
Αυτό που σημειώνει, όμως, με λύπη, είναι ότι «δίναμε φαγητό σε τρεις κατηγορίες ανθρώπων. Τώρα έχει προστεθεί άλλη μία κατηγορία, από 40 ετών και πάνω καθώς δεν έχουν μέλλον ούτε για σύνταξη, ούτε για γιατρό, ούτε για τίποτα άλλο… Τα πρώτα τέσσερα χρόνια που εργαζόμαστε πάνω σε αυτό, οι σαραντάρηδες το πάλευαν… ή κάποιοι είχαν μάθει αλλιώς, δηλαδή μόνο με τα χρήματα των δικών τους, των παππούδων, των γονέων, που ίσως όμως τώρα τους έχασαν ή δεν φτάνουν πλέον τα χρήματα που παίρνουν για να τους δίνουν. Αυτή η κατηγορία είναι η πιο ανησυχητική και πρέπει όλοι να παλέψουμε».
Όπως τονίζει «πρέπει να γίνει κάτι από τους υπεύθυνους, δεν ξέρω αν πρέπει να ξεσηκωθούμε ή πρέπει περισσότερο ο ένας να στηρίζει τον άλλον…».
Αναφερόμενη στο θέμα της ενίσχυσης παιδιών στα σχολεία, η κυρία Αγγελική περιγραφεί ένα περιστατικό που αφορά σε μαρτυρία διευθυντή, που τόνισε ότι «δεν προλαβαίνει να χτυπήσει το κουδούνι και τα παιδιά ξεχύνονται στο γραφείο του για το πρωϊνό, ενώ μόλις ένα παιδί αφήσει το φαγητό για λίγο στην άκρη, για να πιει νερό, κάποιο άλλο παιδί θα το αρπάξει να το φάει…».
Τέλος, αναφέρει ότι «με 10 ευρώ το χρόνο όσο είναι η συνδρομή στην οργάνωση, μπορεί κάποιος να προσφέρει ή κάποιος που θα έρθει, ανταποδοτικά μπορεί να πάρει κάτι από τα προϊόντα που υπάρχουν».
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου