Ανανέωση (11:40) Για πρώτη φορά ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος κατά τον καθιερωμένο αγιασμό για την έναρξη των εργασιών της Β' Συνόδου της ΙΖ’ Κοινοβουλευτικής Περιόδου στην Βουλή προέβη σε ηχηρή παρέμβαση για την πορεία της χώρας αναφέροντας χαρακτηριστικά «Τα σπίτια μας καίγονται και εμείς τραγουδάμε. Το καράβι βουλιάζει και βουλιάζει για όλους μας».
Ουδέποτε στο παρελθόν Αρχιεπίσκοπος είχε προβεί σε παρόμοια δήλωση κατά τον αγιασμό και είναι σαφές ότι ο επικεφαλής της Ελλαδικής Εκκλησίας βλέποντας ότι η κατάσταση στην χώρα έχει κυριολεκτικά εκτραχυνθεί και με αφορμή τους σχεδιασμούς του υπουργού Παιδείας για αποχριστιανοποίηση των σχολείων (ουδετερόθρησκα τα αποκαλεί ο ίδιος ο Ν.Φίλης) ήθελε να στείλει το μήνυμα στην κυβέρνηση ότι πρέπει να αλλάξουν άμεσα πολλά πράγματα.
-----------------------------------------
(Αρχικό κείμενο)
Διάλογο με νόημα και υπονοούμενα είχαν λίγο πριν αρχίσει ο αγιασμός στη Βουλή, ο πρόεδρος της Βουλής και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με φόντο την κρίση που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην εκκλησία και την κυβέρνηση. "Λιγότερες πικρίες, σύνεση, φρόνηση και όχι βιαστικά βήματα" είπε ο Αρχιεπίσκοπος στον Νίκο Βούτση αμέσως μετά τον τυπικό διάλογο που είχαν μπροστά στις κάμερες,για να προσθέσει αμέσως μετά πως "τα σπίτια μας καίγονται και εμείς τραγουδάμε. Το καράβι, βουλιάζει και βουλιάζει για όλους" .
Άμεση ήταν η απάντηση του Προέδρου της Βουλής "Είμαστε όλοι στο ίδιο κλαρί" για να συμπληρώσει πως "συναποτελούμε ένα δέντρο με μεγάλες και βαθιές ρίζες το οποίο όμως είναι έκθετο στις διεθνείς συγκυρίες. Νωρίτερα ο ΠτΒ ξενάγησε τον Αρχιεπίοσκοπο στο γραφείο του όπου σε περίοπτη θέση βρισκόταν το ιστορικό λεύκωμα που του είχε στείλει πρόσφατα ο Αρχιεπίσκοπος ως απάντηση στις αιτιάσεις του Νιίκου Φίλη.
ΑΝΤ.ΑΝΤ.
Πηγή
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ "ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΤΤΟΥΜΕ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αριστοτέλης, ένας από τους πλέον επιφανείς σοφούς παγκοσμίως, είχε τονίσει ότι η πραγματική μας φύση δεν είναι αυτό που φανταζόμαστε, ή αυτό που μας πείθουν να βλέπουμε, με την πλύση εγκεφάλου που υφιστάμεθα. Η πραγματικότητα είναι αντικειμενική και μάλιστα η πραγματική μας φύση αντικατοπτρίζεται μόνο σε ό,τι πράττουμε και μάλιστα στην καθημερινή μας ζωή.
«Είμαστε αυτό που κάνουμε επανειλημμένα. Ως εκ τούτου, η Αριστεία, δεν είναι πράξη αλλά συνήθεια»
Ο Αριστοτέλης αναφέρεται στην Αριστεία, αλλά θα μπορούσαμε να βάλουμε στην ίδια θέση τη λέξη «Ανδρεία». Τότε θα διαβάζαμε «είμαστε αυτό που κάνουμε επανειλημμένα. Ως εκ τούτου, η Ανδρεία, δεν είναι πράξη αλλά συνήθεια».
Μπορούμε να επαναλάβουμε με άλλες σημαντικές λέξεις-ιδανικά όπως: Καλοσύνη, Καλλιέπεια (η χρήση όμορφου Λόγου), Ενάργεια (καθαρότητα του Λόγου), Δικαιοσύνη, ΑΓΑΠΗ, κλπ.
Ας αντικαταστήσουμε τώρα τις λαμπερές αυτές λέξεις με σκοτεινές, όπως: φόβος, εξανδραποδισμός (υποδούλωση), αμάθεια, άγνοια, φθόνος, κενό. Έτσι, θα διαβάζαμε: «είμαστε αυτό που κάνουμε επανειλημμένα. Ως εκ τούτου, ο Φθόνος, δεν είναι πράξη αλλά συνήθεια». Το ίδιο με το φόβο και όλα τα συναισθήματα που μας απομακρύνουν από την ανθρώπινη (από το Άνω-θρώσκω, δηλαδή έχω προορισμό προς τα άνω) φύση μας, την οποία τονίζει ο ίδιος ο Κύριος με το «ΘΕΟΙ ΕΣΤΕ», που συνεχώς επαναλαμβάνουν και προτρέπουν και θυμίζουν οι Γέροντες της Ορθοδοξίας.
Σημασία λοιπόν έχει η πράξη. Να πράττουμε και όχι απλά να καυχιόμαστε ότι ξέρουμε. Μέσω της πράξης γίνεται κτήμα μας η φιλοσοφία του Χριστιανισμού, η Αγάπη, Λόγος, Φώς. Ευρισκόμενοι μέσα στην ευλογία του Θεού, είμαστε πράττοντας (και όχι μόνο λέγοντας*) και βιώνοντας την Αγάπη και εν Χριστώ ζωή.
Η συνεχής πράξη οδηγεί στην αφομοίωση που οδηγεί με την σειρά της στην συνήθεια. Έτσι, συνηθίζουμε πράττοντας το «Καλόν και Αγαθόν».
Και τι γίνεται αν ξεχαστούμε, αν λιγοψυχήσουμε, αν χάσουμε το δρόμο; Τότε πράττουμε αστοχία και πρέπει να την ομολογήσουμε, να βγάλουμε την ομολογία μας, να εξομολογηθούμε, να μετανοήσουμε. Ο Κύριος, μας δέχεται ειλικρινώς μετανιωμένους και συνειδητοποιημένους, ως ο Πατέρας δέχθηκε τον Άσωτο Υιό – ανεξάρτητα αν είμαστε άνδρες ή γυναίκες.
Και τέλος, μια ακόμα συχνή απορία είναι: Πώς θα συνηθίσουμε να πράττουμε; Όπως με κάθε συνήθεια καλή. Θα αναζητήσουμε την πραγματική της αξία, θα την στοχεύσουμε, θα ζητήσουμε
ευλογία και οδηγίες προς επίτευξη από τον πνευματικό μας, και θα αρχίσουμε να εφαρμόζουμε όπως προστάζει η Άριστη συνήθεια. Θα ξεβολευτούμε αλλά και θα απελευθερωθούμε. Η βίωση του φωτός και της αγάπης συνεπάγεται αποβολή του βολέματος, ακόμα και την πλήρη υποταγή του «Εγώ» στον άριστο σκοπό μας.
Ταπεινά, Διάπλους.
*****
*Για την σημασία της πράξης, είχαν μιλήσει και σοφοί εκτός των Ελλήνων, όπως ο Κομφούκιος, ο οποίος έζησε περίπου τριακόσια χρόνια πριν τον Αριστοτέλη. Μας διηγείται:
«Πες μου κάτι, να το ξεχάσω, δείξε μου κάτι, να το θυμάμαι, άσε με να κάνω κάτι, να γίνει κτήμα μου».
*****
Αναρτήθηκε από socratesnios στις 12:56 π.μ.