Μπήκαν στην πόλη οι… οχτροί

Η στάση των κυβερνήσεων της Αθήνας και της Λευκωσίας, να αναζητούν διαχρονικά διεθνείς συμμαχίες για την εξασφάλιση και προάσπιση της εδαφικής μας κυριαρχίας μέσω των συσχετισμών, πηγάζει από την ιδιαιτερότητα του ελληνικού χώρου, ο οποίος συνδέει τρεις ηπείρους και ελέγχει τους θαλάσσιους άξονες από και προς Εύξεινο Πόντο, Διώρυγα του Σουέζ και Γιβραλτάρ.

Αυτή η ιδιαιτερότητα, που προσδίδει μια ασύλληπτη γεωπολιτική αξίαστον ελληνικό χώρο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Ελλάδα και η Κύπρος, ο Ελληνισμός, λόγω μεγέθους δεν είναι σε θέση να τον προασπιστούν να τον διαχειριστούν αυτόνομα και αυτοδύναμα, καθιστά υποχρεωτική τη σύναψη συμμαχιών με μεγάλους γεωπολιτικούς παίκτες, των οποίων τα ζωτικά συμφέροντα «διέρχονται» από το χώρο αυτό.

Η Ελλάδα, που πλήρωσε την προσήλωσή της στο ΝΑΤΟ με την εισβολή των βαρβάρων στην Κύπρο και την αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας στο Αιγαίο, με την είσοδό της στην ΕΟΚ, το 1981, έκανε μια επιλογή η οποία είχε περισσότερο στρατηγικές και λιγότερο οικονομικές στοχεύσεις. Ο προσανατολισμός της Ελλάδος προς την Ευρώπη, που από τότε ήταν φανερό πως η οικονομική συνεργασία θα οδηγούσε σταδιακά στην πολιτική συνεργασία και ολοκλήρωση, ήταν μια παραπληρωματική ενέργεια για τη διασφάλιση της εθνικής μας κυριαρχίας, αφού η πολιτική του ΝΑΤΟ, ειδικά μετά την αποχώρηση της χώρας μας από το στρατιωτικό του σκέλος το 1974, ήταν κατά κάποιο τρόπο τουρκοβαρής.

Αν αυτό ίσχυε για την Ελλάδα μια, για την Κύπρο ίσχυε χίλιες φορές, αφού αυτό το χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος της Ανατολικής Μεσογείου, με το 40% των εδαφών της υπό την μπότα του βάρβαρου Τούρκου κατακτητή, είχε ανάγκη περισσότερο από κανέναν την πολιτική προστασία της Ευρώπης των 27 κρατών.

Το πού ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα, θα το δούμε παρακάτω, όμως κανείς, εχθρός ή φίλος, μέχρι τώρα δεν αμφισβητούσε ότι η συμμετοχή πρώτα της Ελλάδος και μετά της Κύπρου στην Ε.Ε., αποτελεί στρατηγικής σημασίας κατάκτηση του Ελληνισμού, κατάκτηση που εξισορροπεί ή μάλλον εξισορροπούσε σε μεγάλο βαθμό κυρίως το γεωπολιτικό και όχι τόσο τοστρατιωτικό μέγεθος της Τουρκίας.

Ενώ βρισκόμαστε σ’ αυτό το κομβικό σημείο, έρχονται στο προσκήνιο δυο εξελίξεις, που θα κρίνουν την τύχη και την ιστορική πορεία του Ελληνισμού. Η πρώτη είναι το ζήτημα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων που κρύβονται στους βυθούς των θαλασσών του Ελληνικού χώρου και η δεύτερη είναι η πορεία και η τύχη της Ε.Ε.

Η εκμετάλλευση προϋποθέτει άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και η άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων προϋποθέτει εξασφάλιση της κυριαρχίας, μιας κυριαρχίας που στην περίπτωση της Κύπρου είναι ήδη βάναυσα παραβιασμένη με στρατό κατοχής, ενώ στην περίπτωση της Ελλάδος είναι σε εξέλιξη οργανωμένο σχέδιο αμφισβήτησής της από την Τουρκία -και όχι μόνο- στο Καστελόριζο, την Γαύδο, πέριξ της Κρήτης, στο Αιγαίο και τη Θράκη!

Επίσης, η εκμετάλλευση, εκτός από τους γεωπολιτικούς, βάζει στο παιχνίδι ελέγχου και διεκδίκησης του Ελληνικού χώρου νέους παίκτες, που δεν είναι κράτη, αλλά εταιρείες, πίσω από τις οποίες κρύβονται αφανείς παράγοντες του διεθνούς κεφαλαίου τόσο ισχυροί, που όταν το κρίνουν σκόπιμο, επιτίθενται και αποσταθεροποιούν -μέχρι στιγμής μόνο οικονομικά- κράτη όπως είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Γερμανία.

Η άλλη εξέλιξη, έχει να κάνει με την πορεία και την τύχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οικοδόμημα της οποίας κλυδωνίζεται λόγω έλλειψης οράματος και ηγετών να το στηρίξουν, λόγω διαρθρωτικών και οργανωτικών προβλημάτων, αλλά και λόγω της επίθεσης που δέχεται από μηχανισμούς του διεθνούς κεφαλαίου, που προαναφέραμε. Είναι δε τέτοια η σφοδρότητα των κλυδωνισμών, που τίθεται εν αμφιβόλω το ευρώ, άρα το σύνολο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον Ελληνισμό, που επαναλαμβάνουμε προσδοκά κυρίως πολιτικά οφέλη από την ενεργό συμμετοχή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σ’ αυτό το κομβικό σημείο, αποκτά ιδιαίτερη σημασία η πρόσφατη ανάλυση του STRATFOR(ιδιωτικός οργανισμός που ιδρύθηκε από τον George Friedman και αποκαλείται και «σκιώδης CIA», λόγω των δεσμών του με το «στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα» των ΗΠΑ), σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα, που μέχρι σήμερα στήριξε την ύπαρξη και την εδαφική της ακεραιότητα, επωφελούμενη από την αντιπαλότητα ΗΠΑ-Ρωσίας,κινδυνεύει με πλήρη κατάρρευση, αφού πλέον δεν υπάρχουν γεωπολιτικές αντιπαλότητες στην περιοχή από τις οποίες θα μπορούσε να επωφεληθεί. Μας δείχνει μάλιστα ο συμπαθής αναλυτής το δρόμο της συνεργασίας με την Τουρκία, για να μην εξαφανισθούμε εξ ολοκλήρου από προσώπου γης ως έθνος.

Οι Έλληνες είμαστε εγκλωβισμένοι στην σοβαρή οικονομική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη, μια κρίση που διαλύει την κοινωνία, αφού το κράτος το είχε ήδη διαλύσει κυρίως ο πράσινος και εν μέρει ο γαλάζιος συνδικαλισμός και οι πολιτικάντηδες, και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι απειλές για το έθνος και για τον καθένα από μας πηγαίνουν πολύ παρά πέρα από το μισθό, τη σύνταξη και την εισφορά-χαράτσι για το σπίτι.Κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι, εδώ και καιρό πριόνισαν τους πυλώνες του οικοδομήματος που κρατούν αιώνες όρθια την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει με πλήρη κατάρρευση. Η επαίσχυντη αλλαγή των βιβλίων Ιστορίας, ο πόλεμος στην ελληνική γλώσσα, ο πόλεμος στην εθνική υπόσταση του Έλληνα μέσω εκδοτικών συγκροτημάτων, η κατάργηση του «Εθνικής» από το Υπουργείο Παιδείας, ο εκβαρβαρισμός των Ελλήνων μέσα από το απαράδεκτο εκπαιδευτικό σύστημα των φωτοτυπιών και των κλειστών πανεπιστημίων, η κατάργηση του Υπουργείου Αιγαίου και του Υπουργείου Μακεδονίας και Θράκης, δεν ήταν τυχαία γεγονότα.

Ο αναλυτής του STRATFOR λέει ότι οι βασικοί πυλώνες στους οποίους στηρίχτηκε η Ελλάδα επί μισό αιώνα είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία και «προβλέπει» ότι οι τομείς αυτοί δεν θα συνεχίσουν να στηρίζουν την Ελλάδα. Υπό το πρίσμα αυτό, μπορεί να αναζητήσει ο κάθε Έλληνας τους λόγους που οι πιστοί υπερασπιστές όχι των εθνικών μας συμφερόντων αλλά -κατά δήλωσή τους- της παγκόσμιας διακυβέρνησης, κατήργησαν με πάθος τα Υπουργεία Εμπορικής Ναυτιλίας και Τουρισμού.

Γι’ αυτό λέμε στον τίτλο ότι μπήκαν στην πόλη οι οχτροί, αδέλφια, και η ζημιά που έκαναν στον Ελληνισμό είναι πιο τρανή απ’ το ανάστημά τους. Ήλθ’ ο καιρός να σηκώσουμε τα βλέμματα και το ανάστημά μας, για να κρατήσουμε το έθνος όρθιο και ζωντανό. Τα εθνικά προβλήματα και οι κίνδυνοι είναι πολύ πιο μεγάλοι από τους μισθούς και τις συντάξεις μας. Και πρέπει να ξεκινήσουμε από τους οχτρούς, που ακόμα ζουν από τα μυστικά κονδύλια και κάποιοι ακόμα στογγυλοκάθονται στα αναπαυτικά …ανάκλιντρα της εξουσίας.