Κόκκινη υποκρισία

Για πολύ καιρό πίστευα πως αν δεν ήμουν Εθνικιστής, το πιθανότερο θα ήταν να ήμουν ενταγμένος στο κομμουνιστικό στρατόπεδο. Μία δια της ατόπου απαγωγής επιλογή, καθώς σίγουρα δε θα μπορούσα να ανήκω στο φιλελεύθερο ιδεολογικοπολιτικό συρφετό υπό οποιαδήποτε μορφή του. Είναι αλήθεια πως για χρόνια είχα μέσα μου τους κομμουνιστές σε μία κάποια εκτίμηση. Και μιλώ, φυσικά, για τους ορθόδοξους του είδους ή σταλινικούς, εάν προτιμάτε. Τους θεωρούσα πραγματικούς εχθρούς του Λαϊκού Εθνικισμού και γι’ αυτό εκτός από μίσος έτρεφα και σεβασμό στο πρόσωπό τους. Πίστευα, τέλος πάντων, πως είναι το τελευταίο πλην ημών σοβαρό, σταθερό στις απόψεις του και μη αλλοτριωμένο κόμμα. Και αυτό που, κυρίως, θεωρούσα πως τους διέκρινε από τον αστικό πολιτικό (υπο)κόσμο ήταν η Αξιοπρέπεια. Όμως έκανα λάθος.

Πριν από λίγες μέρες είχα μια πολιτική συζήτηση με έναν παλιό μου γνωστό και μέλος της Κ.Ν.Ε.. Θα αναφερθώ σε δύο σημεία της κουβέντας μας που στάθηκαν αφορμή για να γράψω το παρόν κείμενο. Όπως ήταν λογικό κάποια στιγμή έγινε λόγος για το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.

Εκθέτοντάς του τις απόψεις του Κόμματος σχετικά με το θέμα αυτό, του ανέφερα μεταξύ άλλων και το φαινόμενο της ραγδαίας αύξησης της εγκληματικότητας που έχει προκληθεί εξαιτίας της αθρόας λαθρομετανάστευσης.

Μου απάντησε πως «και οι Έλληνες κλέβουνε και ληστεύουνε» και μου ζήτησε να μη ξεχνάω πως πολλοί αλλοδαποί έχουνε πέσει θύματα «ρατσιστικής βίας». Προσπερνώντας αριθμούς και στατιστικές τον ρώτησα πως είναι βέβαιος ότι ήταν «ρατσιστική» η βία αφού «και οι Έλληνες κλέβουνε και ληστεύουνε», συνεπώς δεν είναι δυνατόν κάθε πράξη βίας εις βάρος αλλοδαπού να αποδίδεται σε ρατσιστικά αίτια καθώς με τη λογική αυτή αν κάποιος αποφασίσει να βιαιοπραγήσει, για οποιονδήποτε λόγο, εναντίον αλλοδαπού θα ήταν προτιμότερο να το κάνει ληστεύοντάς τον προκειμένου να μην κατηγορηθεί ως ρατσιστής!

Όπως ήταν αναμενόμενο απάντηση δεν έλαβα και η κουβέντα συνεχίστηκε για να πάει λίγη ώρα αργότερα στο ζήτημα των μέσων πάλης του λαϊκού κινήματος. Αφού τόνισε με ιδιαίτερη περηφάνια τη συμμετοχή του στις πορείες του κόμματός του και των διαφόρων οργανώσεών του «εναντίον των πολιτικών κυβερνήσεων-Ε.Ε.-κεφαλαίου», ζήτησα τη γνώμη του για τις διάφορες διαδηλώσεις και πορείες που έλαβαν χώρα τα τελευταία 20 χρόνια με επίκεντρο το μακεδονικό ζήτημα. Η απάντησή του, εκτός των γνωστών περί «διεθνούς ιστορίας της Μακεδονίας και σλαβομακεδόνων», ήταν πως «Η εξωτερική πολιτική δε μπορεί να γίνεται από το πεζοδρόμιο, αλλά από τους αρμόδιους πολιτικούς φορείς»! Κάπου εκεί αηδιασμένος από την υποκρισία και αναλογιζόμενος πως τελικά η κωλοτούμπα δεν είναι προνόμιο αποκλειστικό του Καρατζαφέρη, έκλεισα βιαστικά την κουβέντα και έφυγα.



ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ”

Στο δρόμο σκεφτόμουν συνεχώς πως είναι δυνατόν ένας Έλληνας να προσπαθεί με τόσο φανατισμό να δικαιολογήσει κάθε τι εις βάρος του Λαού και της Πατρίδας του είτε για να πάρει το μέρος των αλλοδαπών στην πρώτη περίπτωση, είτε για να παραμείνει πιστός στις κομματικές του επιταγές στη δεύτερη.

Να μη διστάζει να πέσει σε αντιφάσεις γελοιοποιούμενος και να χρησιμοποιεί σαθρά και παράλογα επιχειρήματα προς υποστήριξη των σκληρά ανθελληνικών του θέσεων. Θυμήθηκα ανάλογες συζητήσεις με φιλελεύθερους αστοδεξιούς ή αστοαριστερούς γνωστούς και φίλους και τις απόψεις τους καθώς και τα επιχειρήματά τους. Όλα ίδια κι απαράλλαχτα! Ο ανθελληνισμός και των δύο αυτών παρατάξεων μου ήταν γνωστός ως κοινό τους γνώρισμα, πλέον συνειδητοποίησα πως εξίσου μοιράζονται και την υποκρισία.

Κατάλαβα πως προκειμένου να πολεμήσουν την Ελλάδα και όσους αγωνίζονται γι’ αυτήν δε θα δίσταζαν να κάνουν το ο,τιδήποτε και πως σίγουρα δε θα έπρεπε να περιμένει κανείς ιπποτική συμπεριφορά από τέτοιους αντιπάλους. Κατάλαβα πως φιλελεύθεροι και μαρξιστές είναι ολοκληρωτικά ίδιοι και πως, τελικά, αν δεν υπήρχε το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, θα έπρεπε εγώ να το δημιουργήσω…

Σταύρου Ηλίας Νομικός-Μέλος του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή