Όταν ο πολιτικός του καθεστώτος θέλει να περάσει μια αντιλαϊκή ρύθμιση και μια αντεθνική επιλογή συνηθίζει να τοποθετεί τον περίφημο πήχη στο ύψος που μπορεί εκείνος να πηδήξει ανάλογα με το δικό του ποώδες ανάστημα. Την ίδια στιγμή χαράσσει τις πασίγνωστες κόκκινες γραμμές που οριοθετούν όχι βέβαια στόχους και διεκδικήσεις για το καλό του λαού αλλά τις ανεκτές υποχωρήσεις και τις ατιμωτικές συνθηκολογήσεις σε βάρος πάντα του ίδιου ταλαιπωρημένου λαού. Ο πολιτικάντης του καθεστώτος αποδεικνύει κατ’ αυτόν τον τρόπο τις εξαρτήσεις που διαθέτει και τις υπηρεσίες που παρέχει στον νεοταξικό παράγοντα.
Οι ενέργειες του καθεστώτος ρυθμίζονται με βάση την κομματική επιβολή και την προβολή του πολιτικού προσώπου. Επιδίωξη είναι να επιτευχθεί το έργο που επιτρέπουν οι εντολές των ξένων κέντρων αποφάσεων στο βαθμό που το επιτρέπει η παραμονή του γραικύλου στην εξουσία του προτεκτοράτου. Είναι αυτό που ονομάζεται πολιτικά εφικτό. Αλλά όταν μια ενέργεια υποβάλλεται από πρόσωπα που υποβλέπουν την ανεξαρτησία των κινήσεων και το εύφορο εθνικό έδαφος, όταν αυτά τα ίδια πρόσωπα σού ρυθμίζουν από τις εκλογές έως την τσέπη και από την εργασία έως την προστασία των υπόδουλων πληθυσμών σου εκτός συνόρων, τότε το εφικτόν του πολιτικάντη συνοδεύεται από το ανέφικτον της εθνικής επιβιώσεως.
Βέβαια ο πολιτικάντης μάς εξηγεί ότι το πολιτικά εφικτό υπαγορεύεται από τις δυνατότητες που διαθέτει τάχα η Πατρίδα προκειμένου να πετύχει τους περισσότερους στόχους με τις λιγότερες θυσίες και απώλειες σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα οι δυνατότητες που μας περιγράφει ο οσφυοκάμπτης δεν αφορούν την πατρίδα και το λαό μας αλλά τη δική του ανικανότητα και τον δικό του ανερμάτιστο δοσιλογισμό.
Ο λαός όμως δεν έχει καμία απολύτως υποχρέωση να ακολουθήσει το πολιτικό συμφέρον όταν αυτό εχθρεύεται το εθνικό συμφέρον αλλά να το πολεμήσει. Η επιθυμητή πολιτική στρατηγική που οφείλει να αναζητεί και να επιβάλλει η Εθνική Κοινότητα είναι η επιλογή έργων που προσφέρουν την κοινωνική ανάπτυξη και την αυξημένη διεθνή επιρροή με βάση τις ικανότητες του λαού και την επιθυμία του για διάκριση. Τότε θα αφεθούμε ελεύθεροι να πράξουμε το Εθνικά Αναγκαίο.
Όταν αναφερόμαστε στο Εθνικά Αναγκαίο, εννοούμε πρωτίστως την οριοθέτηση των ζωτικών αναγκών και χώρων που γυρεύει η Φυλή προκειμένου να εξασφαλίσει δημιουργική διαβίωση στο εσωτερικό και σεβασμό παρουσίας στο εξωτερικό αυτής περιβάλλον. Η κοινωνική συνοχή και η εξασφαλισμένη εργασία των πολιτών είναι απολύτως συνυφασμένες με την εθνική ανεξαρτησία και με τη δυνατότητα της Εθνικής Κοινότητος να ρυθμίζει τις ζώνες επιρροής που χρειάζεται.
Μ’ αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζονται η αξιοποίηση των εθνικών πόρων, η απρόσκοπτη ενότητα του λαού και η πρόσβαση σε νέες πηγές ενέργειας. Πρώτα λοιπόν θέτεις το στόχο και έπειτα προσδιορίζεις τον τρόπο με τον οποίο θα πετύχεις αυτόν τον στόχο ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, γιατί πολύ απλά αυτό είναι το συμφέρον της Εθνικής Κοινότητος. Το Εθνικά Αναγκαίο είναι η πολιτική πράξη εκείνη κατά την οποία κάνεις τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να ζήσει το Έθνος και να χαράξει ο λαός το όνομά σου στην καρδιά του.
Σκοπός του (σωστού) πολιτικού που λαμβάνει τις αποφάσεις που ευνοούν το Έθνος είναι να εξασφαλιστεί η ισοβιότητα της Φυλής ακόμη κι αν χρειαστεί να πάρει αυξημένο ρίσκο για τη δική του ύπαρξη. Θα προτιμήσει να θυσιάσει ενδεχομένως το δικό του εφήμερο εγώ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα προσδώσει στο Έθνος εφήμερο χαρακτήρα και στον πολίτη αναλώσιμο χαρακτήρα. Ο πολιτικός που είναι ηγέτης και η αληθινά ηγετική παράταξη που τον ακολουθεί πρέπει να εμπνέουν με το δικό τους παράδειγμα και να οδηγούν το λαό στο δρόμο της ευθύνης και της προόδου κι όχι στο κενό του φόβου και της υποταγής.
Για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό η ικανότητα του λαού μπορεί να κονιορτοποιήσει πάσα φτιαχτή και υπαγορευμένη δυνατότητα. Η δε αναγκαιότητα της αυθυπαρξίας και του μεγαλώματος της Φυλής είναι μια φυσιολογική ενέργεια που μπορεί να θωρακίσει τη σχέση πολιτικού και πολίτη μετατρέποντας τον πολίτη σε ασπίδα του ηγέτη και της ομάδος του, τον δε(σωστό) πολιτικό και τους συναγωνιστές του σε δόρυ Πατρίδος και λαού.
Απαραίτητη προϋπόθεση βεβαίως για την προτίμηση του δύσκολου μα όμορφου δρόμου τού Εθνικά Αναγκαίου είναι η Πίστη στο Έθνος και τη Φυλή που θα υπηρετηθούν ενάντια σε κάθε είδους διεθνιστική ή αλλογενή πρόκληση. Για να επιλέξεις το συμφέρον του τόπου σου ακόμη κι αν χρειαστεί να υπερβείς τις ατομικές σου δυνατότητες, σημαίνει ότι δεν θα παραιτηθείς σε καμία περίπτωση του αρχικού και ισόβιου σκοπού σου. Και ακόμη σημαίνει πως τον εθνικά ωφέλιμο σκοπό θα τον ακολουθήσεις ακόμη κι αν φαντάζει αδύνατος. Ο Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός είναι η μάχη του Εθνικά Αναγκαίου απέναντι στο πολιτικά εφικτό τού νεοταξικού κομματικού δοσιλογισμού.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου