Κι έπρεπε να περάσουν 16 χρόνια από τότε για να υπάρξουν τώρα τα πρώτα στοιχεία για τον σκοτεινό θάνατο των 12 κομάντος.
Είχαν δει και ζήσει πολλά τη νύχτα των Ιμίων πάνω στη βραχονησίδα. Κι έπρεπε να τους κλείσουν τα στόματα γιατί σ' αυτά που είδαν και έζησαν εμπλέκονται στρατιωτικές και διπλωματικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, Τουρκίας, Ελλάδας, δηλαδή των τριών στενών συνεταίρων στο ΝΑΤΟ στην Ανατολική μεσόγειο.
16 Φεβρουαρίου 1996: Έχουν περάσει μόλις 17 ημέρες από το επεισόδιο στα Ίμια και οι Τούρκοι ετοιμάζονται για εκπαιδευτική άσκηση του Σώματος Καταδρομών. Η επιχείρηση ονομάζεται Ynus και θα πραγματοποιηθεί στον κόλπο της Μαρμαρίδας.
Ένα ελικόπτερο τύπου S-70A Black Hawk απογειώνεται από το ναύσταθμο του Ακσάζ και μεταφέρει 9 τούρκους κομάντος για την άσκηση.
Είναι οι ίδιοι της ομάδας «Καρντάκ» που έκανε την απόβαση στα Ίμια. Ο επικεφαλής της ομάδας Ζέκι Σεν απουσιάζει με άδεια.
Το πλήρωμα του ελικοπτέρου θα πραγματοποιήσει εκπαιδευτική αεραπόβαση. Λίγα όμως λεπτά πριν την ολοκλήρωση της άσκησης, αρχίζει να χάνει ύψος με αποτέλεσμα τη σφοδρή πρόσκρουσή του στη θάλασσα. Αμέσως απογειώνεται ένα δεύτερο τουρκικό ελικόπτερο τύπου cougar με στόχο τη διάσωση των επιζώντων και την περισυλλογή των θυμάτων του ελικοπτέρου.
Οι πρώτες πληροφορίες είναι συγκεχυμένες. Άλλοι μιλούν για έκρηξη του ελικοπτέρου στον αέρα, άλλοι για ήχους από πυροβόλο όπλο. Κανείς από τους 9 κομάντος δεν σώζεται. Σκοτώνονται όλοι.
Η μεγάλη όμως αυτή είδηση «θάβεται» από όλα τα τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ούτε καν ανακοίνωση βγαίνει από το τουρκικό επιτελείο και γενικό και γενικά ένας πέπλος συσκότισης πέφτει στο γεγονός αυτό.
Απρίλιος 1996: Έχουμε περάσει δύο μήνες από τη μυστηριώδη πτώση του ελικοπτέρου που οδήγησε στο θάνατο τους 9 από τους 12 κομάντος που έκαναν την απόβαση στα Ίμια και παραμένουν στη ζωή ακόμη τρεις από αυτούς. Όμως, δύο συμβάντα, με διαφορά δύο ημερών μόνο μεταξύ τους, όπου δύο κομάντος της ομάδας «Καρντάκ» θα χάσουν τη ζωή τους σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα δημιουργεί την αίσθηση ότι όλοι πρέπει να εξοντωθούν.
Και αυτή η είδηση θα περάσει στα ψιλά των τουρκικών εφημερίδων και θα αποδοθεί σε «σατανική σύμπτωση».
Ήδη από τους 12 τούρκους καταδρομείς έχει απομείνει μόνο στη ζωή ο επικεφαλής λοχαγός της ομάδας, τούρκος καταδρομέας Ζέκι Σεν. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα τον βρουν να υπηρετήσουν σε διάφορες μονάδες του τουρκικού στρατού, μέχρι το Δεκέμβριο του 2002 που μετατίθεται στη Γεωργία. Εκεί υπηρετεί για έξι μήνες σε τουρκική υπηρεσία αντικατασκοπίας και τον Μάιο του 2003 επιστρέφει στην Τουρκία.
6 Μαΐου 2003: Ο Ζέκι Σεν με την παρέα του βρίσκεται στο κλαμπ «Λεϊλά» στην περιοχή Ορτάκιοϊ της Κωνσταντινούπολης για να γιορτάσει τα γενέθλιά του. Μετά το πάρτι, η παρέα θα διανυχτερεύσει στο ξενοδοχείο «Σιραγάν», απ' όπου και θα αναχωρήσει την επόμενη ημέρα, αργά το μεσημέρι.
Κατά την επιστροφή στο σπίτι του, ο Ζέκι Σεν, ο άνθρωπος που οδήγησε την ομάδα «Καρντάκ» στα Ίμια τον Ιανουάριο του 1996, δέχεται δολοφονική επίθεση στην πλατεία Ταξίμ.
Τρεις νεαροί τον πλησιάζουν κρατώντας μαχαίρια, ένας από αυτούς τον μαχαιρώνει στην καρδιά. Ο θάνατός του είναι ακαριαίος.
Η αστυνομία της Κωνσταντινούπολης εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό και λίγη ώρα μετά συλλαμβάνει τους τρεις νέους. Παραμένουν στη φυλακή για 3 χρόνια και το 2006, αποφυλακίζονται λόγω του μικρού της ηλικίας τους. Οι πατέρες δύο νεαρών υπηρετούσαν στην Τουρκική ΜΙΤ (τουρκική ΚΥΠ).
Εκείνο που μένει από αυτή τη σκοτεινή ιστορία με την ομάδα «Καρντάκ» είναι ότι οι «ήρωες των Ιμίων», όπως τους χαρακτήριζαν οι Τούρκοι, χάθηκαν όλοι κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Κώστας Χαρδαβέλλας newsbomb.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου