ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ : Σελινούς (Σελινούντας)

                              Ο ναός της Ήρας στον Σελινούντα


ΣΕΛΙΝΟΥΣ (ΣΕΛΙΝΟΥΝΤΑΣ)


Ο Σελινούντας, όπως είναι γνωστόν, ήταν μία σημαντική αρχαία ελληνική πόλη της νοτιοδυτικής Σικελίας. Ήταν αποικία των Υβλαίων Μεγάρων. Ιδρύθηκε το 628 π.Χ. και γνώρισε μεγάλη ακμή στους 6ο και 5ο αι. π.Χ. Καταστράφηκε το 409 π.Χ. από τους Καρχηδόνιους, αλλά ξαναχτίστηκε το 408 π.Χ. από τον Ερμοκράτη και καταστράφηκε τελειωτικά το 250 π.Χ. από τον Αννίβα.


Στα ερείπια της πόλης, όπως γράφει η εγκυκλοπαίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία», βρέθηκαν οκτώ σπουδαίοι αρχαίοι ναοί. Επειδή δεν είναι γνωστό ποιά θεότητα λατρευόταν στους περισσότερους, χαρακτηρίζονται, για διάκριση, με γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Η ομάδα των ναών Α, Β, C, D, είναι του 6ου αι. π.Χ., ενώ ο ναός Ε και η ομάδα των τριών ναών ανατολικά της πόλης (F, G, H) είναι μεταγενέστεροι. Σε όλους σχεδόν διατηρείται ο τύπος του μεγάρου, με κλειστό πρόδομο και προσθήκη δεύτερης κιονοστοιχίας στην ανατολική πλευρά. 


Ο επιβλητικός περίπτερος ναός C στην ακρόπολη του Σελινούντα οικοδομήθηκε το 550-540 π.Χ. Έχει 108 κίονες αραιά τοποθετημένους σε έξι σειρές και σχήμα μακρόστενο. Οι αρχαϊκές μετόπες του απεικονίζουν τον Ηρακλή με τους Κέκροπες, τον Περσέα να σκοτώνει τη Μέδουσα κ.ά. Ο γιγαντιαίος δίπτερος δωρικός ναός G του Απόλλωνα είναι ο μεγαλύτερος σε διαστάσεις ναός της Μεγάλης Ελλάδας, μετά το ναό του Ακράγαντα. Οι διαστάσεις του είναι 50,07x110,12 μ., ενώ το ύψος των κιόνων του 14,7 μ. Χτίστηκε το 520-470 π.Χ. Διαθέτει οπισθόδομο και πρόναο, ο οποίος στολίζεται με πρόστυλο από τέσσερις κίονες στην πρόσοψη και από ένα δεξιά και αριστερά ανάμεσα σε αυτούς και τις παραστάδες. Κοντά στη νεκρόπολη του Σελινούντα βρέθηκαν τάφοι, επιγραφές και τα ερείπια του αρχαιότατου ναού της Μαλοφόρας Δήμητρας.


Για να δούμε μία ενδιαφέρουσα πληροφορία που μας δίνει το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ μέσα στην «Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας»:
«Σε κάθε περίπτωση, η οικοδόμηση των να­ών ήταν εκείνη που αντιπροσώπευε τη μεγα­λύτερη πρόκληση και επίσπευσε τη μεγαλύ­τερη αλλαγή, κι ας μην υποτιμούμε το γεγονός ότι τα χρηματικά ποσά ήταν πολύ υψηλά. Η μοναδική περίπτωση που γνωρίζουμε το κό­στος ανέγερσης ενός ναού στο τέλος της αρ­χαϊκής περιόδου είναι τα 300 τάλαντα τα οποία οι κάτοικοι των Δελφών συγκέντρωσαν με κό­πο από τον ελληνικό κόσμο για να κατασκευάσουν τους ναούς των Αλκμεωνιδών (Ηρόδ. Β', 180.1 και Ε', 62). Το ποσό αυτό μας δίνει μία τάξη μεγέθους που μπορεί να αφορά και το Ολύμπιο (ή Ολυμπιείο) στην Αθήνα ή το Απολλώνιο στον Σελινούντα.»


Ας δούμε, λοιπόν, ορισμένους αρχαίους Έλληνες που διέπρεψαν στην πόλη αυτή:


Τελεστής από τον Σελινούντα (Σελινούντιος) 


Ποιητής γύρω στο 400 π.Χ. Καλλιέργησε τη χο­ρική λυρική ποίηση και νίκησε με έναν διθύ­ραμβο το 402 στην Αθήνα. Μας σώθηκαν απο­σπάσματα από τους διθυράμβους του που είχαν τους τίτλους 'Αργώ, 'Ασκληπιός, Ύμέναιος'. Tα ποιήματά του ήταν από τα αναγνώσματα του Μ. Αλεξάνδρου· στο ύφος και τη δομή θύμιζαν τα ποιήματα του Τιμόθεου του Μιλήσιου. Ο Αριστόξενος ο Ταραντίνος έγραψε βιογραφία του Τελεστή.


Θυμίζουμε εδώ ότι:


Από τους Βίους του Αριστόξενου του Ταραντίνου μας σώθηκαν αποσπάσματα για τον Πυθαγόρα, τον Αρχύτα τον Ταραντίνο, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα (με κακόβουλους σαρκαστικούς υπαινιγμούς σε βάρος του Αριστοτέ­λη) και τον Τελεστή τον Σελινούντιο.


http://sakketosaggelos.gr