Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς… Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. – Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. – Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια…Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Λευτερώθηκαν κάποια χώματα της Ελλάδος Γέροντα...Ωστόσο γιομίσαμε προσκυνημένους και φουστανελλάδες χωρίς αντρειοσύνη.Ξεχάσαμε να αγαπάμε τον τόπο μας και να τον τιμούμε, όπως του αρμόζει..
Λησμονήσαμε τα ιερά και τα όσια και ελπίζουμε σε θαύματα δίχως ελπίδα και Πίστη..Εσύ όμως ήξερες..Όπως και οι πρόγονοί μας ήξεραν..Πως αλλαγή δεν γίνεται αν δεν πολεμήσεις για αυτό..Αν δεν προσευχηθείς για αυτό...Αν δεν αγαπάς την Ελλάδα και δεν την πονάς...

Η Ελλάς στέναξε πολλές φορές και ήταν από πόνο.Από αίμα και από προδοσία...Τούτοι οι τόποι είναι σπαρμένοι και οργωμένοι με τα κόκκαλα αγίων και ηρώων..Ηρώων και αγίων της αυτοθυσίας, της αυταπάρνησης και της Ιδέας..Της Ιδέας μια Λεύτερης Ελλάδος...Η Ελλάς ελευθερώθηκε, Γέροντα, μερικώς, χάρη στη δικιά σας Πίστη και στον δικό σας ιερό Αγώνα.

Είθε να φανούμε και εμείς άξιοι να ολοκληρώσουμε αυτό το οποίο ο Θεός υπέγραψε..

Κέντρο Πληροφόρησης ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ