διαπιστώνει πως στο σκηνικό του πλατωνικού «Παρμενίδη» κατά το ο οποίο ο Ζήνων και ο Παρμενίδης κατέλυσαν στο σπίτι του Πυθόδωρου, για όσους έχουν στραμμένο τον νου τους στα υποδείγματα, σημαίνει & θεωρείται σύμβολο του ότι οι θεοί “αποκαλύπτονται” [ἐκφαίνεσθαι] πρωταρχικά μέσω των αγγέλων και μέσα στην τάξη των αγγέλων. Γιατί το σπίτι είναι σύμβολο της τάξης κάθε πράγματος. Το «έξω από το τείχος» που λέγεται δηλώνει «τὸ ἐξῃρημένον» [υπερβατικό] «καὶ ἀπερίληπτον τῶν θεῶν». Όπως ακριβώς, λοιπόν, εμφανίζονται όλοι συγκεντρωμένοι μέσα στο σπίτι του Πυθόδωρου, άλλοι από την πόλη και άλλοι από το εξωτερικό, έτσι και μέσα στην τάξη των Αγγέλων εμφανίζονται οι θεοί που κυβερνούν τον Κόσμο και οι νοητικοί θεοί και αναγνωρίζονται από εμάς μέσω της ουσίας εκείνων – των Αγγέλων.
Όσον αφορά δε την έκφραση, το «στο σπίτι του Πυθόδωρου» είναι πολύ αττικό. Γιατί είναι ο ίδιος ο Πυθόδωρος που μιλάει για τον εαυτό του και άλλος θα έλεγε ότι «κατέλυσαν στο σπίτι μου». Ίσως όμως ο Αντιφώντας άλλα τα λέει από τη θέση του Πυθόδωρου και άλλα τα λέει από τη θέση του Πυθόδωρου και άλλα τα λέει από τη δική του θέση, και έτσι προσέθεσε και το «στο σπίτι του Πυθόδωρου», ωσάν να το προσθέτει ο ίδιος. Το «έξω από το τείχος στον Κεραμεικό» προφανώς προέρχεται από την ιστορία. Γιατί ο Κεραμεικός χωριζόταν σε δύο μέρη, ένα μέρος έξω από το τείχος και ένα μέρος μέσα στο τείχος. Οι άνδρες, τώρα, που ήρθαν στην Αθήνα αποφεύγουν το πλήθος και για αυτό καταλύουν έξω από το τείχος. Και δεν πρέπει να απορούμε. Γιατί ήρθαν εδώ όχι για να συναντηθούνε με πολλούς, αλλά για να λάβουν μέρος στη γιορτή. Δικαιολογημένα λοιπόν κατοικούσαν έξω από την πόλη λόγω του πολύ κόσμου, αφού και οι πυθαγόρειοι απαγόρευαν τη χρήση των πολυσύχναστων λεωφόρων και θεωρούσαν πολύτιμο και σεβαστό το να μην ανακατεύεται κανείς με το πλήθος. Επειδή όμως το ότι οι φιλόσοφοι από την Ελέα της Ιταλίας έμειναν έξω από το τείχος και το ότι πήγαιναν εκεί αυτοί που ήθελαν να τους συναντήσουν, ενώ οι φιλόσοφοι από τις Κλαζομενές ήρθαν σε επαφή με εκείνον που τους μετέδιδε τη θεωρία των Ελεατών στη Μελίτη μέσα στην πόλη αποτελεί σύμβολο ότι τα πρώτα όντα «ἐξῃρῆσθαι» [υπερβαίνουν] τα μεσαία, ενώ όσα ακολουθούν τα μεσαία περιέχονται μέσα τους, θα έχουν και αυτά, αν συνδυαστούν με όλα όσα έχουν ειπωθεί παραπάνω, διόλου μικρή ομοιότητα με την αλήθεια των πραγμάτων.
Οι άνδρες, λοιπόν, που από την πατρίδα τους τις Κλαζομενές έχουν έρθει στην Αθήνα είναι οι ψυχές που από την φύση τους ανεγείρονται στον νου. Πρέπει, μάλιστα, αυτές να ενωθούν με τα όντως Όντα και να πραγματοποιήσουν την άνοδό τους μέχρι τους θεούς. γιατί εκεί βρίσκεται το λιμάνι των ψυχών και από εκεί προέρχεται η πλήρωσις με τα αγαθά τα οποία φτάνουν με τον κατάλληλο τρόπο τόσο προς όλα τα θεϊκά γένη όσο και προς τις ψυχές που ανατείνουν προς το νου. Προτού, λοιπόν, έρθουν σε επαφή με τα ίδια τα θεϊκά όντα, συναντούνε τα όντα που είναι κοντά σε αυτές. Γιατί η άνοδος των ψυχών πρέπει να γίνεται μέσω των μεσαίων γενών, τα οποία λέγεται ότι συναντούν όλες όσες δεν έχουν ακόμη φτάσει στην τελειότητα και βρέθηκαν έξω από τη ζωή που χαρακτηρίζεται από το πλήθος, βρίσκονται όμως ακόμη στην αγορά. Έπειτα μέσω αυτών συνάπτονται με κάποιους θεϊκούς δαίμονες, μέσω των οποίων πραγματοποιείται η αποκατάστασή τους στο νοητό. Για τον λόγο αυτή η επαφή τούτη δεν πραγματοποιείται πλέον στην αγορά αλλά στο σπίτι, του Πυθόδωρου έξω από τα τείχη λόγω της τελειότερης επικοινωνίας. Όταν βρεθούν εκεί, κρατιούνται γερά από τους οδηγούς τους και συμπληρώνονται με νοητική δύναμη από αυτούς. Και όταν συμπληρωθούν, βλέπουν τις τάξεις των αγγέλων οι οποίες συμπληρώνονται από τους θεούς και συμπληρώνουν τους δαίμονες με θεϊκά είδη και με νοητικούς λόγους. Και αφού ενδυναμώσουν πάλι από αυτές, ατενίζουν πρώτα τις τριπλές και παντελείς τάξεις των θεών και έπειτα, μαζί με τους αγγέλους, και τις ψυχές που χορεύουν γύρω από το νοητό και εμπνέονται από αυτό. Για αυτό και οι ίδιες τις μιμούνται όσο μπορούν και εξαρτώνται από τους θεούς. Αυτά πρέπει να συμπεράνουμε από όσα περιέχονται στο προοίμιο, για να μιλήσουμε γενικά, ερμηνεύοντας τα με βάση την αναλογία.
Κατά αυτήν την έννοια, λοιπόν, γίνεται κατανοητό το γεγονός ότι ο Πλάτων την ακαδημία του την ίδρυσε έξω των τειχών της πόλεως των Αθηνών.
Συγγραφέας κειμένου : Κεφάλας Ευστάθιος [9-11-2009, ΕΛΛΑΣ]
Πηγές
Πλάτων
Σοφιστής [περί του Όντος]
Παρμενίδης [περί ιδεών]
Πρόκλος
Εις τον Παρμενίδη Πλάτωνος, τόμος Α’, 617.1 – 693.25.
Το είδαμε εδώ
Όπου δαίμων βλέπε την αρχαιοελληνική έννοια = θεός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου