ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ Παύλος Μελάς
Πριν 108 χρόνια, στις 13 Οκτωβρίου του 1904, ο Εθνικός μας Ήρωας Παύλος Μιχαήλ Μελάς πέρασε στα Ηλύσια Πεδία, κτυπημένος από τουρκικό βόλι στη Σιάτιστα της Καστοριάς. Η θυσία του για την απελευθέρωση και σωτηρία της Μακεδονίας μας τον σφράγισε στην ιστορία ως «Πρωτοχελίδονο της Λευτεριάς» και τον κατέστησε Εθνικό Σύμβολο Αγώνα και πρότυπο Ηρωικού Τρόπου Ζωής.
Πέρασαν ήδη 108 χρόνια από το θάνατό του, εύλογα δε έχουν πάμπολλα γραφεί και λεχθεί για τον ήρωα. Η ζωή και η θυσία του ταυτίζονται απόλυτα με τον αγώνα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Η προσφορά της ίδιας του της ζωής στον βωμό της ιστορικής συνέχειας στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα έδρασε ως έναυσμα της Εθνικής Αφύπνισης και Αναγέννησης, καθώς λίγο αργότερα πραγματώθηκε η εθνική εξόρμηση των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13 με συνακόλουθο την Απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον Μογγόλο δυνάστη και τους Σλάβους συμμορίτες.
Την αθάνατη δόξα των Βαλκανικών Πολέμων και τον θρίαμβο των ελληνικών όπλων ακολούθησαν οι μεταπελευθερωτικές αμφισβητήσεις των Βουλγάρων για τις συνθήκες που τους απέκοπταν από το Αιγαίο. Η ανθελληνική ληστρική διεκδίκηση της Μακεδονίας από τους Σέρβους «συμμάχους» και τους Βουλγάρους εχθρούς μας συνέχισε από τον Α’ Μεγάλο Πόλεμο έως τον Β’ Μεγάλο Πόλεμο όταν οι άκαπνοι κομιτατζήδες της Σόφιας εγκαταστάθηκαν ως «κατακτητές» στην Μακεδονία μας, προβαίνοντας σε ανείπωτες σφαγές του Ελληνισμού, σε διώξεις, σε καταστροφές και σε προσπάθεια εκσλαβισμού της. Έτσι φθάνουμε στα 1944 όταν ο «Εκλεκτός» αρχηγός των κομμουνιστών της Γιουγκοσλαβίας Ιωσήφ Μπροζ - «Τίτο» επινόησε την ύπαρξη δήθεν ιδιαίτερου «Μακεδονικού» - Ομόσπονδου Γιουγκοσλαβικού κράτους, με τελικό του σκοπό την βίαιη υπαγωγή και της κανονικής - Ελληνικής Μακεδονίας σ' αυτό.
Έκτοτε η Πατρίδα μας παγιδευμένη ανάμεσα στις ψυχροπολεμικές μυλόπετρες, αλλά και μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ δέσμια των οικουμενιστών της διεθνούς πλουτοκρατίας, φθείρεται ασταμάτητα σ' ένα ατελέσφορο διεθνή «αγώνα», για να αποδείξει πως ένα δήθεν «μακεδονικό κράτος» εκτός του ελληνικού χώρου είναι ιστορικά και εθνολογικά ανύπαρκτο, ενώ βεβαίως τα προβαλλόμενα ως ιστορικά στοιχεία για την ύπαρξή του είναι άθλια και ψευδεπίγραφα.
Οι εθνομειοδότες μπολσεβίκοι εχθροί μας, όπως η «ξύπνια» και ιστορικά ευαίσθητη μπολσεβίκα βουλευτής Γαρούφω Κανέλλη, αλλά και διάφορα αριστερά αντεθνικά κατακάθια, δήθεν αγνοούν και αποσιωπούν πως η προσπάθεια του ανθέλληνα Ιωσήφ Τίτο είχε συστηματικό κομμουνιστικό προηγούμενο από την .. «ελληνική» πλευρά. Δεν θα ξαναγράψουμε εδώ τα πασίγνωστα ιστορικά τεκμήρια της εθνοπροδοτικής στάσης των μπολσεβίκων που ξεπούλησαν την Μακεδονία μας υπακούοντας τα διεθνιστικά τους αφεντικά. Θ’ αρκεστούμε στην παρουσίαση μιας ιστορικής λεπτομέρειας που αφορά την στάση των προδοτών μπολσεβίκων απέναντι στον Εθνικό Ήρωα Παύλο Μελά και συνάμα απέναντι στην Μακεδονία μας :
Εφόδιό μας η εφημερίδα του μπολσεβίκικου «Δημοκρατικού (!) Στρατού» «Προς τη Νίκη» της 28ης Μαρτίου 1949, όπου περιγράφονται φανφαρόνικα άφθονες λεπτομέρειες από το 2ο Συνέδριο του ΝΟΦ (της γνωστής κομμουνιστικής σλαβομακεδονικής οργάνωσης Narodno Osloboditelen Front - Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο/ ΕΑΜ των σλαβόφωνων και σλαβοκίνητων μπολσεβίκων) στις 25 και 26 Μαρτίου 1949, στην εκκλησία του χωριού Ψαράδες στις Πρέσπες.
Στο συνέδριο κατά την εφημερίδα, παραβρέθηκαν περισσότεροι από 600 αντιπρόσωποι του «σλαβομακεδονικού λαού», καθώς επίσης και ο ίδιος ο σταλινικός γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης και ο «αντιστράτηγος» των κατσαπλιάδων Κώστας Γυφτοδήμος - Καραγιώργης. Ανάμεσα σε φρενήρεις επευφημίες και συνεχή συνθήματα για την «ενιαία πάλη ΚΚΕ και ΝΟΦ» ο αρχικατσαπλιάς Καραγιώργης ανέφερε και τα εξής χαρακτηριστικά: «Πόσοι είναι οι τόποι που βασανίστηκαν, στέναξαν τόσο κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς, όσο ο μακεδονίτικος λαός. Οι Τούρκοι Μπέηδες πιο παλιά, οι Σέρβοι κομιτατζήδες και οι Έλληνες κομιτατζήδες - οπλαρχηγοί, Παυλομελάδες και Καπετάν Βαρδαίοι, Τσόντοι και Γαρέφηδες, του έσφιγγαν τη θηλιά στο λαιμό. Το Ίλιντεν του 1903 ήταν ένα μεγάλο επαναστατικό ξεκίνημα. Μεγάλοι και δοξασμένοι άνδρες του σλαβομακεδονικού λαού, ο Ντέλτσεφ, ο Πετρώφ, ο Σαντάσκυ, ο Πανίστα, ο Τσάουλεφ, ο Γκρούεφ και τόσοι άλλοι, έδωσαν το αίμα τους για τη μακεδόνικη λευτεριά».
Και συνέχισε ο …. ερυθρός πατριοπροδότης Γυφτοδήμος: «Το ΚΚΕ έχει υποχρέωση από την ίδια τη διεθνιστική του φύση, από την ίδια τη μαρξιστική - λενινιστική – σταλινική του κοσμοθεωρία, στάθηκε πιστό στον αγώνα του μακεδόνικου λαού και ολοκλήρωσε με την ιστορική του απόφαση της 5ης Ολομέλειας, τη σωστή γραμμή του στο εθνικό ζήτημα. Ο σλαβομακεδόνικος λαός, με τον αγώνα του, με τις θυσίες του, με την ένοπλη συμβολή του στον μεγάλο απελευθερωτικό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του ελληνικού λαού, έχει κερδίσει έμπραχτα το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και τη λεφτεριά του».
Ως επίλογο αξίζει να παραθέσουμε πως ο υβριστής του Παύλου Μελά και εθνοπροδότης Γυφτοδήμος – Καραγιώργης, καταδικάστηκε το 1950 ως «τιτοϊκός προδότης» με ομόφωνη απόφαση του Πολιτικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και δολοφονήθηκε το 1954 με εντολή του τότε Γεν. Γραμματέα του κόμματος Νίκου Ζαχαριάδη. Ο παλικαράς …στρατηγός Γυφτοδήμος ψόφησε στα υπόγεια απομονωτήρια της Ρουμανικής Ασφάλειας στο Βουκουρέστι, αμετανόητος εθνοπροδότης και θύμα των εθνοπροδοτών συντρόφων του. Δίκαιο τέλος για ένα λάτρη του Γκότσε Ντέλτσεφ και των σλάβων χασάπηδων του μακεδονικού ελληνισμού.
Θεόφραστος Παραδέλης xrushaugh.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου