en.wikipedia.org/wiki/George_Papandreou,_junior
Papandreou was born as Jeffrey Papandreou in St Paul, Minnesota, in the United States, where his father, Andreas Papandreou, then held a university post. His mother is American-born Margaret Papandreou, née Chant. He was educated at schools in Toronto Canada, at Amherst Collegein Massachusetts, Stockholm University, the London School of Economics(LSE), and finally at Harvard University. He has a Bachelor of Arts degree in sociology from Amhest and a Μaster's degree in sociology from the LSE.
In 2002 he was awarded an Honorary Doctorate of Laws by Amherst College and in 2006 he was named Distinguished Professor in the Center for Hellenic Studies by Georgia State College of Arts and Science.
Στον ηλεκτρονικό τόπο του πανεπιστημίου του Amhest αναγράφονται, μεταξύ των άλλων, στο βιογραφικό του:
Georgios Papandreou '75
Doctor of Laws
Described by some as a "velvet revolutionary," Georgios Papandreou took over the job of Greece's foreign minister in February 1999. His family credentials were impeccable: He is the son and grandson of Greek prime ministers and, some predict, a possible next choice for that position. Papandreou's education is international and multicultural. Born and raised in the United States, he graduated from Amherst in 1975, studied in Sweden, at the London School of Economics, and was a fellow at Harvard's Center for International Affairs. He speaks English, Greek and Swedish.
He has been noted for his quiet diplomacy, for his ability to get results working cooperatively with others. In a region known for its volatility, its ancient rivalries and proximity to trouble, he has brought about an impressive number of foreign policy successes, including improved relations with Turkey and support of a movement for democracy in Serbia. He is hard at work on a resolution to the Turkish-Cypriot impasse, encouraging both Turkey and Cyprus to join the European Union. In the wake of the September 11, 2001, terror attacks on the United States, he has been a strong suporter of NATO, offering Greece's logistical support to military operations aimed at Afghanistan.
He has been honored for his work in defending press freedom, for his work against racism, and for his activities in favor of peace and friendship between Greeks and Turks.
President Tom Gerety presents honorary degree to GeorgiosPapandreou
Πως όμως ξεκίνησε η σχέση των Παπανδρέου με το Amherst;
Το πανεπιστήμιο του Amherst είχε αρχικά ιδρυθεί σαν θρησκευτική οργάνωση με σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια των ΗΠΑ για παγκόσμια κυριαρχία. Με πρόσχημα την διάδοση του χριστιανισμού δημιούργησαν παραρτήματα σε πολλές περιοχές του κόσμου και αναζήτησαν κατά τόπους «συνεργάτες», τους οποίους προώθησαν σε σημαντικά πόστα, όπως φαίνεται και από το ιστορικό της σχολής.
Οι αρχές της οργάνωσης απεικονίζονται στο σηματάκι τους:
“In the symbol and the legend of our college seal, the rays from the Sun of Righteousness fall upon the open pages of the Book of Life, while our aspiration and our prayers find voice in the words which are our confident battle-cry in the struggle of light and truth with ignorance: ‘Terras Irradient’ — ‘Let them illumine the whole earth.’”
— Merrill Edwards Gates, President, 1890-1899
(Από τότε οι απόφοιτοι παίρνουν τον τίτλο οι απόφοιτοι του παίρνουν τον τίτλο «ALUMNI», δηλαδή πεφωτισμένοι).
Το πανεπιστήμιο του Amherst, λοιπόν, στις αρχές του περασμένου αιώνα είχε παράρτημα και στη Σμύρνη, που λειτουργούσε όχι μόνο σαν ιεραποστολική σχολή, αλλά και σε επίπεδο αντιπροσώπευσης των ΗΠΑ. Εκεί δημιούργησε σχέσεις με τον Ελληνισμό και, λόγω της γειτνίασης, με την Χίο.
http://diasporic.org/mnimes/archives/the-amherst-college-massachusetts
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_15/06/2002_28378
Μετά την μικρασιατική καταστροφή προσωρινά μεταφέρθηκε η αντιπροσωπεία στη Χίο για κάποια (λίγα) χρόνια. Ποιος όμως ήταν γενικός διευθυντής (κάτι σαν κυβερνήτης) τότε στην Χίο;
Φυσικά ο παππούς Γεώργιος Παπανδρέου, που από νεαρός αναμείχθηκε στην πολιτική, υποστηρίζοντας τον φιλελεύθερο
Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος το 1916 τον διόρισε νομάρχη στη Λέσβο (ήταν τότε 28 ετών). Την περίοδο 1917-1920 διετέλεσε γενικός διευθυντής Χίου (κάτι σαν κυβερνήτης). Λόγω της στενής σχέσης της Χίου με τη Σμύρνη, ήρθε σε επαφή με το Amherst, την αντιπροσωπεία του οποίου στη Σμύρνη επισκεπτόταν πριν την καταστροφή. Έτσι ξεκίνησε η σχέση του με τη οργάνωση, η οποία μεσολάβησε ώστε να προωθηθεί και να γίνει πρόεδρος στην εξόριστη κυβέρνηση του Λιβάνου τον Μάιο του 1944 και μετέπειτα πρωθυπουργός.
Κατά την κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνελήφθη στις αρχές του 1942 από τους Ιταλούς ως εκδότης της παράνομης εφημερίδας "Ελευθερία", και φυλακίστηκε για ένα τρίμηνο στις φυλακές Αβέρωφ. Τον Ιούνιο του 1943 αποστέλλει απευθείας στο Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής ειδική αναφορά με χαρακτήρα διακήρυξης, όπου μεταξύ των άλλων γράφει:
.......«Σήμερον όμως σχηματίζεται νέα μορφή του παγκοσμίου ανταγωνισμού. Δύο παγκόσμια μέτωπα διαμορφούνται: Ο Κομμουνιστικός Πανσλαβισμός και ο Φιλελεύθερος Αγγλοσαξoνισμός, και ενώ το περιεχόμενον της αντιθέσεως των κοινωνικών των καθεστώτων οσημέραι θα ελαττούται, επειδή αμφότεραι αι παρατάξεις θα συγκλίνουν προς τον Σοσιαλισμόν, θα παραμένη ως κύριον και, βαθμιαίως, ως αποκλειστικόν περιεχόμενον της αντιθέσεως το μέγα θέμα της Ελευθερίας: ατομικής, πολιτικής, ηθικής. [...] Μόνον μέσα εις την Σοσιαλιστικήν Πανευρώπην, επικουρουμένην από την ηθικήν και υλικήν δύναμιν του Φιλελευθέρου Αγγλοσαξονισμού, ημπορεί και η Ελλάς να εύρη το αίσθημα της ασφαλείας της απέναντι του καταθλιπτικού κινδύνου του Κομμουνιστικού Πανσλαβισμού» .
Έρωτας, δηλαδή, μεγάλος με τον Αγγλοσαξωνισμό!
Ίσως έτσι εξηγείται και η χαλαρή σχέση των Παπανδρέου με την Ορθοδοξία.
Σίγουρα, όμως, έτσι εξηγείται η δημιουργία και ο ρόλος της δυναστείας Παπανδρέου στην Ελλάδα.
Αλλιώς, ο Ανδρέας Παπανδρέου πιθανόν να γινόταν ψαράς στην Χίο και ο ΓΑΠ, αντί να ονειρεύεται την θέση του γγ του ΟΗΕ, το πολύ-πολύ να γινόταν …καλλιεργητής μαστίχας! (και θα είχαμε γλυτώσει όλοι)
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
http://attikanea.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου