Κρυμμένη στὰ βάθη τῆς γὴς ἐκεῖ ποὺ τὰ ὑγρὰ χώματα μυρίζουν λιβάνι ἀποτυπωμένη σὲ μαυρισμένα εἰκονίσματα, σὲ βαφτιστικοὺς σταυρούς, σὲ ἀργυρὲς κολυμβῆθρες, σὲ παλιὰ Εὐαγγέλια, σὲ ζωὲς Ἁγίων, σὲ μνῆμες Ἁγίων, σὲ Λείψανα Ἁγίων ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ!
Κάτω ἀπ' τὴ γῆ σὲ ἀλλοτινῶν καιρῶν κατακόμβες ἐκεῖ ποὺ ἑτοιμάζονται οἱ Ὁμολογητές, ἐκεῖ ποὺ....
ἑτοιμάζονται οἱ Μάρτυρες, ἐκεῖ ποὺ προσφέρεται ὁ Χριστός, ἐκεῖ ποὺ λατρεύεται ὁ Χριστὸς μὲ στεναγμοὺς καὶ μὲ δάκρυα ἐσαεὶ ἕως θανάτου, ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ!
Χωρὶς τυμπανοκρουσίες, χωρὶς λόγια, χωρὶς ὑποκρισίες, χωρὶς μειονοξίες μὲ τὴν ἀφοβία ποὺ γεννάει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸ κόστος, ἂν χρειαστεῖ, καὶ τοῦ θανάτου ἀκόμα, στὰ ἔγκατα τῆς γῆς, στὸ βυθό της, ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ!
Ἐκεῖ ντύνονται λευκοὺς χιτῶνες οἱ ἄνθρωποι. Ἐκεῖ βυθίζονται στὸ ὕδωρ τὸ ζῶν ποὺ κάνει τοὺς δαίμονες νὰ τρέμουν. Ἐκεῖ, σὰν ἀπὸ μήτρα, ξαναγεννιοῦνται ἄνθρωποι. Ἐκεῖ στὰ ὑπὸ τὴν γῆ ποὺ κατεβαῖναν, γιὰ νὰ πεθάνουν, τώρα κατεβαίνουν, γιὰ νὰ ζήσουν οἱ ἄνθρωποι: Μπαίνει ἡ Μαριὰμ καὶ βγαίνει Μαρία. Μπαίνει ἡ Λέιλα καὶ βγαίνει Ἑλένη. Μπαίνει ὁ Ἀχμὲτ καὶ βγαίνει ὁ Γεώργιος. Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ! Σωσμένη στὶς ἀληθινὲς ἱστορίες τῶν προγιαγιάδων γιὰ τοὺς χιλιάδες μάρτυρες ποὺ μαρτυρικὰ μαρτύρησαν γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τοὺς ἔρριξαν στὴ θάλασσα καὶ ἡ θάλασσα τοὺς ἔδωσε πίσω, ποὺ τοὺς κρέμασαν στὰ δέντρα καὶ τὰ δέντρα ἀνθίσαν ποὺ τοὺς ἔθαψαν στὴ γῆ καὶ ἡ γῆ μυρόβλησε καὶ μοσχοβόλησε ἁγιασμένα σώματα, ἁγιασμένα λείψανα! Ἰαματικά! Τὸ ἴδιο ἰαματικὰ καὶ γιὰ τὸν ἄρρωστο Κεμὰλ καὶ γιὰ τὸν ἄρρωστο Νικόλα.
Ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ! Τὸ μαρτυροῦν ὁ ἄη Νικόλας στὰ Μύρα κι ὁ ἄη Γιώργης στὴν Πρίγκηπο ποὺ χρόνια τώρα ἀκοῦν τὸ βόγγο καὶ σηκώνουν βάσανα χριστιανῶν καὶ μουσουλμάνων.
Ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ! Τὸ μαρτυροῦν οἱ Ταξιάρχες στὸ Μοσχονήσι, ἡ ἁγία Ἑλένη καὶ ὁ ἅγιος Φωκᾶς ὁ κηπουρὸς στὴ Σινώπη, ὁ ἅγιος Νικήτας καὶ ὁ ἅγιος Εὐγένιος στὴν Τραπεζούντα, ἡ ὁσία Ξένη στὰ Μέλασα, ὁ ἅγιος Μάμας τῆς Παφλαγονία, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ θεολόγος στὴν Ἔφεσο, ὁ ἅγιος γρηγόριος στὴν Καρβάλη, ἡ ἁγία Φωτεινὴ στὴ σμύρνη, ὁ ἅγιος Ἰωάννη ὁ Ρῶσος στὸ Προκόπι.
Ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ! Τὸ βεβαιώνει ἡ Παναγία ἡ Σουμελά, αὐτὴ ποὺ στὸ σπίτι της ἀσταμάτητα ἀνηφορίζουν ὀρθόδοξοι καὶ ἀλλόδοξοι. Αὐτὴ ποὺ τῆς φέραν τὰ χρυσὰ τους καὶ τὰ γιατρεμένα παιδιά τους ἡ Μισλὲκ καὶ ἡ Δέσποινα. Αὐτὴ ποὺ ἐνώπιόν της ὑποκλίνονται καὶ μυστικὰ προσεύχονται ὁ Ὀνοὺρ καὶ ὁ Ἰορδάνης. Αὐτὴ ποὺ μπροστά της γονάτισαν ἡ μία δίπλα στὴν ἄλλη καὶ κλαῖνε βουβὰ ἡ ἄτεκνη Φατμὰ καὶ ἡ ἄτεκνη Ἄννα.
Ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ στὰ γονίδια τῶν δισέγγονων καὶ τῶν τρισέγγονων, πίσω ἀπ' τὸ νοῦ τοῦ ὀγδοντάχρονου Ἀλῆ καὶ τοῦ ὀκτάχρονου Ἀλῆ, μέσα στὸ βλέμμα τῆς ἑκατόχρονης Μελὲκ καὶ τῆς δεκάχρονης Ἀϊσέ. Ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ!
Χιλιάδες εἰκονίσματα στὴν Τουρκία, χιλιάδες καντήλια ποὺ καῖνε κρυφά, χιλιάδες μάτια ποὺ κλαῖνε κρυφά, χιλιάδες ἀναμμένα κεριὰ στὰ ἐρείπια ναῶν ὀρθοδόξων, χιλιάδες ὁλόχρυσοι βαφτιστικοὶ σταυροί, ἑκατομμύρια εὐαγγέλια σὲ χέρια ἀλλοθρήσκων, σὲ σπίτια ἀλλοθρήσκων, βοοῦν, μαρτυροῦν, ὁμολογοῦν πὼς ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ, πὼς τὰ πράγματα δὲν εἶναι ὅπως φαίνονται, πὼς τὰ πράγματα εἶναι ἐντελῶς ἀλλιῶς.
Σ' αὐτὸ τὸ τζαμὶ ἐκεῖ στὸ κέντρο τῆς πόλης, μπορεῖ καὶ νὰ' χοῦν γίνει κρυφὲς Λειτουργίες. Μπορεῖ ἀβάπτιστοι νὰ ἔχουν βαπτιστεῖ. Μπορεῖ ἀλλόθρησκοι κάτω ἀπ' τὸ πετραχήλι νὰ ἔχουν γονατίσει. Μπορεῖ βασανισμένοι ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων νὰ ἔχουν λυτρωθεῖ. Μπορεῖ χιλιάδες κεκοιμημένοι νὰ ἔχουν ἀναπαυτεῖ μὲ μνημόσυνα καὶ μὲ Ἐξόδιες ἀκολουθίες.
Κι αὐτὸς ἐκεῖ ὁ ἀπέναντι, μὲ τὸ σαρίκι τὸ κόκκινο ποὺ τὸν βλέπεις καὶ σὲ κοιτάει ἀμίλητος, μπορεῖ, μπορεῖ καὶ νὰ μὴν εἶναι ἐχθρός σου. Μπορεῖ νὰ 'ναι ἀδελφός σου. Μπορεῖ καὶ νὰ φοράει ἴδιο σταυρὸ μὲ τὸν δικό σου, μόνο ποὺ αὐτὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ τὸν κρύβει, νὰ τὸν φοράει ἀπὸ μέσα καὶ νὰ πιστεύει ἀπὸ μέσα καί, πρὸς τὸ παρόν, νὰ λατρεύει τὸν Χριστὸ ἀπὸ μέσα καὶ κάτω ἀπ' τὴ γῆ.
Αὐτὸς ἐκεῖ ὁ ἀπέναντι μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι καθόλου ἐχθρός. Οἱ ἐχθροί μας τελικὰ μπορεῖ νὰ εἶναι λιγότεροι ἀπὸ ὅσους φανταζόμαστε. Καὶ οἱ ναοὶ μας τελικὰ ἄλλοι τόσοι ὑπὸ τὴ γῆ σὲ τόπους ποὺ δὲν φανταζόμαστε. Καὶ οἱ ὀρθόδοξοι οἱ πραγματικοὶ μπορεῖ τελικὰ νὰ μὴν εἴμαστε ἐμεῖς μὲ τὴν ταυτότητα τοῦ ὀρθοδόξου στὸ χέρι ἀλλὰ αὐτοὶ οἱ ἀπέναντι, αὐτοὶ οἱ κρυμμένοι πιστοί, οἱ τηροῦντες λάθρα τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ ὀρθόδοξοι οἱ πραγματικοὶ μπορεῖ νὰ μὴν εἴμαστε ἐμεῖς, ἀλλὰ αὐτοί, οἱ ἕτοιμοι, οἱ σὰν ἀπὸ αἰῶνες ἀποφασιμένοι γιὰ τὸν Χριστὸ νὰ συλληφθοῦν, γιὰ τὸν Χριστὸ νὰ σφαγιαστοῦν γιὰ τὸν Χριστὸ νὰ πεθάνουν.
Ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ ἀνθοῦσα καὶ εὐωδιάζουσα ἐν σιγῆ, ἐν τῷ κρυπτῷ κάτω ἀπ' τὸ χῶμα, ἐκεῖ στὰ ταπεινά, στὰ ἀθέατα, ἡ κρυμμένη ρίζα ζεῖ κι ἀνθεῖ κι ἁπλώνει κι ἄλλο.
Κι ἐμεῖς ποὺ ὄνομα ἔχουμε ὅτι ζοῦμε ἀλλὰ νεκροὶ εἴμαστε θὰ 'ρθει ἡ ὥρα ποὺ μὲ δάκρυα στὰ μάτια θὰ κατεβοῦμε στὰ ὑπόγεια τῶν κρυμμένων χριστιανῶν καὶ θὰ παρακαλέσουμε νὰ μᾶς διδάξουν ἐκ νέου τὴν ἀληθινὴ πίστη ποὺ χάσαμε.
Θὰ 'ρθει ἡ ὥρα ποὺ θὰ ζητήσουμε συγγνώμη ἀπὸ τοὺς προγόνους καὶ ἀπογόνους, γιατί τὸν πολύτιμο Μαργαρίτη τὸν δώσαμε, τὸν προδώσαμε, τὸν παραδώσαμε ἀντὶ πινακίου φακῆς.
Θὰ 'ρθει ἡ ὥρα ποὺ στὰ ὑπόγεια τῶν κρυμμένων χριστιανῶν θὰ γονατίσουμε μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ καὶ θὰ κλάψουμε πικρά.
Ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ σωσμένη στὶς παρακαταθῆκες τῶν προγιαγιάδων καὶ τῶν προπαππούδων γιὰ τὸ Δέντρο τὸ πολύριζο. Γιὰ τὸ Δέντρο τὸ πολύπαθο, ποὺ τοῦ κόψαν τὰ κλαδιὰ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει.
Ὅμως ἡ ρίζα του ἁπλώθηκε ἀθόρυβα κάτω ἀπ' τὴ γῆ. Καὶ ζεῖ καὶ πάντα θὰ ζεῖ καὶ μία μέρα θὰ θεριέψει καὶ θὰ βασιλέψει καὶ στὰ κλαδιὰ του μία μέρα θὰ κουρνιάσουν ὅλα τὰ πουλιά.
Ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ. Μὴ φοβᾶσαι καὶ μὴν κλαῖς. Ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ κι ἀνθεῖ κι ἁπλώνει κι ἄλλο.
Πηγή: Βιβλίο "Ἐν μέσω κρίσης", τῆς Μαρίας Μουρζᾶ, Ἐκδόσεις Ἄθως
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου