Τί λέει ο Κίσσινγκερ για τη νέα τάξη πραγμάτων και τους στόχους των ΗΠΑ;

Έχει τελειώσει οριστικά το ζήτημα της Συριακής κρίσης και η επιδίωξη των αμερικανικών συμφερόντων στην χώρα της Μέσης Ανατολής; Εάν η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι θετική, τότε γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες επέμειναν πρόσφατα στην συμπερίληψη κειμένου-άρθρου στο ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών περί των χημικών όπλων που προβλέπει την δυνατότητα χρησιμοποίησης στρατιωτικής βίας σε περίπτωση μη-συμμόρφωσης του Assad;

Νωρίτερα στο Valdai ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin ανέφερε ότι ζήτησε από τους Αμερικανούς (πιθανότατα από τον Barack Obama) να τον ενημερώσουν για τους σκοπούς που θέλουν οι Η.Π.Α να επιτύχουν στην Συρία, δίχως όμως να λάβει ξεκάθαρες απαντήσεις.  
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ίσως μπορούν να δοθούν μέσω των σχεδίων του Henry Kissinger, του ανθρώπου που κινεί ουσιαστικά τα νήματα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία σαράντα χρόνια. Στο πλαίσιο μίας πολύ «ενδιαφέρουσας» ομιλίας που έδωσε πριν από δύο χρόνια, τα αμερικανικά σχέδια φαίνονται να ξεδιπλώνονται ξεκάθαρα.

Ο Kissinger μίλησε ουσιαστικά για έναν επερχόμενο και αναπόφευκτο πόλεμο. Σύστησε στους καθημερινούς πολίτες να μετοικήσουν στην επαρχία και να δημιουργήσουν φάρμες, και να προμηθευθούν με όπλα καθώς τα πεινασμένα πλήθη θα αποτελούν άμεση απειλή. Ο Kissinger δεν απέκλεισε και την πραγματοποίηση επιθέσεων στα καταφύγια των ελίτ, από τα ίδια πεινασμένα πλήθη – ως νέμεση για τις πολιτικές που θα οδηγήσουν στον πόλεμο.

Γιατί όμως ο επερχόμενος πόλεμος είναι αναπόφευκτος; Και ποιός θα πατήσει πρώτος την σκανδάλη; O Kissinger ήταν (τουλάχιστον) ειλικρινής αναφέροντας ότι οι Η.Π.Α προσπαθούν να παγιδεύσουν την Κίνα και τη Ρωσία, και ότι ο τελευταίος στόχος θα είναι το Ιράν – η επιδίωξη δηλαδή της υπέρτατης επιθυμίας του Ισραήλ. Τόνισε ότι η τελική νίκη θα ανήκει μόνο σε μία υπερδύναμη, ενώ τέλος συμπέρανε ότι όποιος ελέγχει το πετρέλαιο, τις κυβερνήσεις και τα τρόφιμα ελέγχει και τους λαούς.

Ένα πράγμα είναι σίγουρο: τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και η γεω-στρατηγική θέση της περιοχής δίνουν πολλά κίνητρα στις Η.Π.Α για να επεκτείνουν την περιοχή ελέγχου. Παρόλα αυτά, ακόμη και αυτή η επιδίωξη αποτελεί δευτερεύον στόχο – ο πρωτεύων στόχος είναι να αποδυναμωθούν – μέσω στρατιωτικής βίας και ενός επικείμενου Παγκοσμίου Πολέμου οι δυο κύριοι γεωπολιτικοί αντίπαλοι των Η.Π.Α – η Ρωσία και η Κίνα. Ο τελικός στόχος των σιωνιστών είναι να αποδειχθεί ποιός μπορεί να μείνει τελικά ως αυτάρκης και ανεξέλεγκτος κυρίαρχος της υφηλίου για την δημιουργία μίας παγκόσμιας κυβέρνησης.

Ο Αμερικανικός στρατός, σύμφωνα με τον Kissinger, έχει λάβει σαφείς οδηγίες: «είναι απαραίτητο να κατακτηθούν επτά χώρες της Μέσης Ανατολής και να καταληφθεί ο έλεγχος των πόρων τους. Έτσι μία νέα κοινωνία και μία νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων θα υλοποιούνταν, θα υπήρχε μόνο μία παγκόσμια υπερδύναμη υπό την σκέπη της οποίας θα δημιουργείτο η παγκόσμια διακυβέρνηση».

Οι επτά χώρες της Μέσης Ανατολής που αναφέρονται από τον Kissinger είναι οι εξής: η Σαουδική Αραβία, το Kuwait, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Iraq, η Συρία, η Λιβύη, και το Ιράν.

Ο στόχος των Η.Π.Α λίγο έλειψε να επιτευχθεί: η Washington ήταν έτοιμη να επιτεθεί στην Συρία και να αποκτήσει τον έλεγχο της χώρας στα πρότυπα του εφαρμοζόμενου «μοντέλου» στο Ιράκ. Παρόλα αυτά αυτό δεν συνέβη.

Ο Vladimir Putin παρενέβη αποφασιστικά την κατάλληλη στιγμή, με μία διπλωματική πρωτοβουλία που οι Η.Π.Α δεν μπορούσαν να αρνηθούν, καθώς θα έχαναν παντελώς την ανεπίσημη νομιμοποίηση στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας.


Πηγή