Το μήνυμα ενός 19χρονου Σέρβου καρκινοπαθή

Ο Νέντζαντ είναι ένας Σέρβος έφηβος, ο οποίος εκοιμήθη πριν από λίγες ημέρες, ύστερα από μια μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο. Πριν να φύγει από αυτή τη ζωή, έγραψε ένα γράμμα στο προφίλ του στο facebook. Κατά τους τελευταίους μήνες ο Νέντζαντ βρισκόταν στο σπίτι του, μετά από την παραμονή του στη Γερμανία, όπου οι θεραπείες δεν απέδωσαν καρπούς. Πριν από δύο μήνες, η οικογένειά του ανακοίνωσε ότι διακόπτουν την συλλογή των χρημάτων και ότι ο Νέντζαντ επιστρέφει στο Όστροζατς, εξαντλημένος από τις θεραπείες. Η ιστορία αυτού του αγοριού έγινε γνωστή στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αυτό το καλοκαίρι, όταν ο Νέντζαντ δημοσίευσε στο προφίλ του στο facebook την ζωτικής σημασίας ιστορία του: 

«Εγώ είμαι αυτός ο μικρός, ο οποίος έχει καρκίνο». 

Να, πού αναφέρεται το συγκινητικό γράμμα του νέου, ο οποίος αρκετά χρόνια τα πέρασε στα κρεβάτια των νοσοκομείων, αγωνιζόμενος εναντίον της κακιάς αρρώστιας. 

«Εγώ είμαι αυτός "εκείνος ο μικρός", ο οποίος έχει καρκίνο, όπως γνωρίζεις, εκείνος για τον οποίο συγκεντρώνονται χρήματα, για να επιβιώσει από την αρρώστια του. Ναι, αυτός είμαι εγώ. Εγώ είμαι αυτός ο κουμπαράς για την εθελοντική συνεισφορά που γίνεται μέσω των τραπεζών σας, ο αριθμός λογαριασμού, η φιλανθρωπική συναυλία και ο φιλανθρωπικός αριθμός. Αυτός είναι ο αριθμός μου, αυτή είναι η ζωή μου και η πραγματικότητά μου. Ναι, αυτό είμαι εγώ. Εγώ είμαι και εκείνος, ο οποιος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στους διαδρόμους των νοσοκομείων, που γιόρτασε τα γενέθλιά του στο δωμάτιο του νοσοκομείου, που παρακολούθησε το μουντιάλ, το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου από το κρεβάτι του νοσοκομείου (που με διέκοψαν οι νοσοκόμες για να μετρήσουν την θερμοκρασία μου). 

Και ακόμη εγώ είμαι αυτός, ο οποίος «ήπιε» την ζωή των πολυαγαπημένων του, όπως ακριβώς η αρρώστια μου αυτή «ήπιε» την δική μου ζωή. Θα ήθελα να μην ήταν έτσι η κατάσταση, θα ήθελα να μην είχατε ακούσει ποτέ για μένα και να με γνώριζαν μόνο η οικογένειά μου,οι φίλοι και οι γείτονές μου ή να είχατε ακούσει για μένα κάτι καλό! Αν θέλει ο Θεός, να είμαι «αυτός ο μικρός», ο οποίος έφυγε από το σχολείο του επειδή δεν του άρεσε και όχι εξαιτίας της αρρώστιας και να είμαι τα πάντα μόνο εκτός από «αυτόν που έχει καρκίνο». 

Λυπάμαι που σας φορτώθηκα, που όλοι εσείς προσεύχεστε για να με βοηθήσετε, που και εγώ σας παρακαλώ να με βοηθήσετε, όμως δεν σας παρακαλάω για μένα. Για μένα το βασικό είναι, να μη μείνουν οι δικοί μου χωρίς εμένα, δεν μπορώ καθόλου να τους το κάνω αυτό. Είχα δει, όταν «είχαν φύγει» οι παιδικοί μου φίλοι, είχα δει την θλίψη, που είχε μείνει σε αυτούς, και αυτό η μαμά μου δεν θα μπορούσε να το «σηκώσει», πώς να της το κάνω αυτό; Ποιός από εσάς θα το έκανε αυτό στην μητέρα του; Γι' αυτό αποφάσισα να πετύχω, και όταν όλα αυτά περάσουν, θα τελειώσω και το πανεπιστήμιο, και έτσι και η δική μου μαμά να μπορεί να χαίρεται για μένα και να μη μιλάει μόνο για τις συνταγές που θεραπεύουν τον καρκίνο, θα έχω την δική μου οικογένεια και τα δικά μου παιδιά και θα τους μιλάω, όλα θα τους τα πω..Πως ο πατέρας τους κάποτε, πριν από καιρό ήταν άρρωστος, πως γλίτωσε...Οι άνθρωποι τον βοήθησαν! ΄Ολοι ήταν εδώ γι αυτόν και ποτέ μα ποτέ δεν ξέχασε την βοήθειά τους.»

Μετάφραση: Α.Σ για το ΕΛΛΑΣ - ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
http://www.novosti.rs/
http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/12/19.html