Είχε βγει πια από την φυλακή, έχοντας ήδη αναδειχθεί σε παγκόσμιο σύμβολο των καταπιεσμένων όλης της Γης.
Για το ποιός ήταν σαν παγκόσμια προσωπικότητα ο Μαντέλα, αλλά και για την σύνδεσή του με τον αθλητισμό έχει ήδη δημοσιεύσει εκτεταμένα ρεπορτάζ το gazzetta. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η τελευταία δημόσια εμφάνισή του είχε γίνει σε ένα κορυφαίο αθλητικό γεγονός, στον τελικό του μουντιάλ της Ν. Αφρικής το 2010.
Ο φιλελληνισμός του Μαντέλα, λοιπόν, ουδέποτε κρύφθηκε. Ούτε από τον ίδιο, ούτε από τον περίγυρό του. Ο Γιώργος Μπίζος, εξάλλου, ήταν προσωπικός του φίλος και ο άνθρωπος που τον υπερασπίστηκε όσο κανένας την περίοδο του Απαρτχάιντ. Ήταν ο δικηγόρος του, αλλά και το στήριγμά του, που τον επισκεπτόταν συνέχεια στη φυλακή.
Εδώ, λοιπόν, έχει μια κάποια ιστορική αξία να αναφέρουμε και μια ενδιαφέρουσα και ξεχασμένη ιστορία που έχει να κάνει με τους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004. Τους οποίους ίσως και να μην έπαιρνε η Ελλάδα αν δεν είχε στο πλευρό της τον Μαντέλα. Τί συνέβη τότε;
Όπως είναι γνωστό τον Σεπτέμβριο του 1997 οι 107... αθάνατοι της ΔΟΕ θα ψήφιζαν για την διοργανώτρια των ολυμπιακών αγώνων 2004. Στην ψηφοφορία αναμενόταν σκληρή μάχη, αφού πιθανότητες είχαν τόσο το Κέιπ Τάουν, όσο και η Ρώμη.
Η Ελλάδα είχε ήδη μια αποτυχημένη υποψηφιότητα για τους αγώνες του 1996 και είχε ρίξει μεγάλο βάρος στο 2004, όπως θυμόμαστε. Για το Κέιπ Τάουν ο Μαντέλα ήταν το ισχυρό ατού αφού είχε αναλάβει ο ίδιος προσωπικά την καμπάνια, με την παρουσίαση της υποψηφιότητας να γίνεται σε ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα. «Δώστε τη δυνατότητα σε μια ήπειρο να ξαναγεννηθεί, να πορευτεί σε ένα νέο μέλλον» ήταν το συγκινητικό μήνυμα του Μαντέλα προς τα μέλη της ΔΟΕ.
Η ψηφοφορία ήταν σκληρή. Από τον πρώτο και τον δεύτερο γύρο πετάχτηκε εκτός του Μπουένος Άιρες. Στον γ’ γύρο ήρθε η σειρά της Στοκχόλμης.
Κι έτσι μείνανε οι τρείς πόλεις που εξ’ αρχής ήταν στα φαβορί. Στον δ’ γύρο η Αθήνα πήρε 52 ψήφους, η Ρώμη 35 και το Κέιπ Τάουν 20. Άρα, η μονομαχία ήταν μεταξύ Αθήνας – Ρώμης. Από το πού θα πήγαιναν τα κουκιά της Ν. Αφρικής θα καθοριζόταν ποιά θα ήταν η διοργανώτρια χώρα. Αν, δηλαδή, οι 20 ψήφοι του Κέιπ Τάουν… όδευαν προς Ρώμη, οι αγώνες του 2004 θα γίνονταν στην Ιταλία.
Στην ψηφοφορία – τελικό η Ελλάδα πήρε 66, η Ρώμη 41 κι έτσι έγινε ό,τι έγινε. Με τον κόσμο στην χώρα μας, όπως θυμόμαστε, να πανηγυρίζει τότε στην συντριπτική του πλειοψηφία για την ανάληψη. Τώρα το πώς διαχειρίστηκε η ελληνική πλευρά από εκεί κι έπειτα τους ολυμπιακούς αγώνες και πόσο κόστισαν στον ελληνικό λαό, είναι μια άλλη ιστορία. Και είναι κάτι που, άλλωστε, το έχω ήδη αναλύσει εκτεταμένα σε παλιότερη ανάρτηση στο gazzetta με στοιχεία - φωτιά. Σήμερα, όμως, το θέμα μας είναι ο Μαντέλα.
Τί αποδείχθηκε, λοιπόν, μετά την ψηφοφορία; Ότι η ελληνική πλευρά είχε κάνει συμφωνία αλληλοϋποστήριξης με τον Μαντέλα. Ο αθάνατος Νίκος Φιλάρετος, δηλαδή, είχε δηλώσει στον Τύπο: «Είχαμε κάνει συμφωνία να αλληλοϋποστηριχθούμε με το Κέιπ Τάουν σε περίπτωση που κάποιος από τους δύο έμενε εκτός μάχης». Έτσι μετακινήθηκαν αυτόματα προς την... Αθήνα αρκετοί ψήφοι των υποστηρικτών της νοτιοαφρικανικής υποψηφιότητας.
Όσο για την πρώτη δήλωση του Μαντέλα μετά την ψηφοφορία; Μεγαλόψυχη: «Αντιμετωπίζουμε την ήττα με αξιοπρέπεια. Η Αθήνα άξιζε να διοργανώσει αυτή τους ολυμπιακούς αγώνες και την συγχαίρουμε». Κάποια στιγμή, μάλιστα θα κρατούσε και την ολυμπιακή φλόγα στα χέρια του.
Πέντε χρόνια αργότερα από την δραματική ψηφοφορία του 1997, το 2002, θα έκανε επίσκεψη για πρώτη φορά στην χώρα μας, πάντα στο πλαίσιο ανάληψης των ολυμπιακών αγώνων του 2004, έχοντας πάλι έναν καλό λόγο να πεί από καρδιάς για την Ελλάδα.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου