Η Ελλάδα και οι πιστωτές της παλεύουν με τα χρέη της χώρας για άλλη μια φορά. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι η τελευταία. Εφ 'όσον όμως συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο λάθος, η επόμενη συμφωνία δεν θα έχει περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει από ό,τι οι άλλες.
Πίσω στο 2010, δόθηκε στην Ελλάδα ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα διάσωσης στην ιστορία. Πήρε νέα δάνεια με αντάλλαγμα τη δημοσιονομική λιτότητα, αλλά τα χρέη της δεν μειώθηκαν: Πιστωτές γλίτωσαν τυχόν διαγραφές. Οι ειδικοί διαφωνούσαν γιατί το πρόγραμμα έθετε υπέρμετρο βάρος στον Έλληνα φορολογούμενο, γιατί δεν ήταν ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά βιώσιμο, και γιατί οι πιστωτές έπρεπε να εξαναγκαστούν να υποστούν απώλειες. Είχαν δίκιο τότε, και ακόμη να έχουν.
Από τότε υπήρξε κάποιο περιορισμένο κούρεμα πιστωτών, επέκταση των προθεσμιών εξόφλησης και μείωση των επιτοκίων, αλλά το βασικό πρόβλημα δεν έχει αλλάξει. Ως αποτέλεσμα, το χρέος στην Ελλάδα συνέχισε να αυξάνεται. Σήμερα ανέρχεται σε περίπου 180 τοις εκατό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Αυτό είναι σαφώς μη βιώσιμο.
Η νέα υπό συζήτηση διευθέτηση, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Bloomberg News, θα επεκτείνει τη διάρκεια των ελληνικών δανείων περαιτέρω, έως 50 χρόνια από τα 30, και θα μειώσει το επιτόκιο που καταβάλλεται κατά 0,5 εκατοστιαίες μονάδες. Ένα άλλο δάνειο διάσωσης, που θα προσθέσει €15 δισεκατομμύρια, φαίνεται επίσης πιθανό. Όλα αυτά μπορεί να κρατήσουν την παράσταση ζωντανή και να επιτρέπουν στη λεγόμενη τρόικα που εκπροσωπεί τους πιστωτές της Ελλάδας – την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ - να πει ότι η χώρα μπορεί να επιτύχει το στόχο του χρέους του 124 τοις εκατό του ΑΕΠ μέχρι το 2020 . Φυσικά , μετά από κάθε προηγούμενη διαπραγμάτευση, έλεγαν επίσης ότι η Ελλάδα ήταν στο σωστό δρόμο.
Η αριθμητική συνεχίζει να αποτυγχάνει επειδή πολιτική και οικονομία αρνούνται να συμβαδίσουν. Οι Έλληνες κατέληξαν να μισούν την τρόικα (και κυρίως την Γερμανία, οι απόψεις της οποίας είχαν τη μεγαλύτερη βαρύτητα), κατηγορώντας τα μέλη της όσο και τους ηγέτες τους για μια παρατεταμένη ύφεση που έχει αφήσει το 60 τοις εκατό των νέων Ελλήνων άνεργους. Η ανάπτυξη προβλέπεται να μετατραπεί σε θετική φέτος, για πρώτη φορά από το 2007, αλλά με τη τρέχουσα προσέγγιση, η λιτότητα και η ταλαιπωρία που τη συνοδεύει, αναπόφευκτα θα συνεχίσουν για χρόνια. Ο [«φιλομνημονιακός»] συνασπισμός που κυβερνά την Ελλάδα είναι εύθραυστος. Χωρίς μείωση του χρέους, το νέο πρόγραμμα δεν έχει περισσότερες πιθανότητες από τα προηγούμενα να επιτύχει.
Σίγουρα, η τρόικα έχει λόγους να αμφιβάλλει τη δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης για μεταρρύθμιση. Πολλές από τις αλλαγές που η τρόικα απαιτεί - όπως η κατάργηση των νόμων που προστατεύουν τα επαγγέλματα, που στρεβλώνουν τις τιμές και που καθιστούν δύσκολο να απολύσεις μη παραγωγικούς δημόσιους λειτουργούς - θα ήταν καλές για τη χώρα . Ωστόσο, η δημόσια εμπιστοσύνη που απαιτείται για να θεσπισθούν τέτοιες σαρωτικές μεταρρυθμίσεις είχε εξαντληθεί εδώ και πολύ καιρό. Ένα μέτρο ρητής συγχώρεσης [διαγραφής] του χρέους, ακόμη και τώρα, μπορεί να βοηθήσει για να αλλάξει αυτό.
Οι επενδυτές, για την ώρα, δεν ανησυχούν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να συντριβή και να οδηγηθεί εκτός της ζώνης του ευρώ, οπότε η πίεση για μια νέα προσέγγιση δεν είναι έντονη . Κατά κάποιο τρόπο, αυτό είναι ατυχές. Η Ελλάδα εξακολουθεί να χρειάζεται ακόμη διαγραφή χρέους - και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αποδείξει ότι είναι ικανή να μαθαίνει από τα λάθη της.
Toυ Ντέιβιντ Σίπλεϊ
“Opinion” - Bloomberg
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου