Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, η Τουρκία σήμερα μοιάζει ολοένα περισσότερο με την Ρωσία του Προέδρου Πούτιν, όπου όλες οι εξουσίες βρίσκονται υπό έναν μόνο άνδρα και όπου οι αντίπαλοι αντιμετωπίζονται ως προδότες.
Οι αντίπαλοι του Ερντογάν στο εσωτερικό της χώρας δεν μπορούν να αλλάξουν τώρα το αποτέλεσμα των εκλογών, ούτε να αρνηθούν τη δημοτικότητά του. Θα έπρεπε να είχαν επικεντρωθεί στην διαμόρφωση μιας πιο αποτελεσματικής αντιπολίτευσης, που θα απαρτίζονταν από τους φιλελεύθερους Τούρκους, από τους Κούρδους και τους μετριοπαθείς συντηρητικούς ισλαμιστές. Το μεγαλύτερο πολιτικό πλεονέκτημα του Ερντογάν ήταν η έλλειψη τακτικής των αντιπάλων του.
Οι επικριτές του Ερντογάν στο εξωτερικό θα πρέπει επίσης να επανεξετάσουν τη στάση τους, καθώς η εγκατάλειψη των ενταξιακών συνομιλιών της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, απέκλεισε την όποια επιρροή της τελευταίας στην τουρκική κυβέρνηση. Η επανεκκίνηση της διαδικασίας μιας ενδεχόμενης ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, όπου θα καθίστατο σαφές ότι η όποια πρόοδος εξαρτάται από την ίδια, θα επέτρεπε την άσκηση πιέσεων για την αποδοχή των κοινοτικών προτύπων στους τομείς της Δικαιοσύνης, της αστυνομίας και των άλλων θεσμών.
Ο Ερντογάν παραμένει ωστόσο κατά κάποιον τρόπο δημοκράτης, καθώς πιστεύει στην ισχύ της λαϊκής ψήφου, ενώ τα αμυντικά συμφέροντα της χώρα του διαπλέκονται με εκείνα του ΝΑΤΟ. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία, στην Αίγυπτο και στη Συρία καταδεικνύουν τη σημασία αυτών των δεσμών. Πρόκειται ήδη για μια βάση όπου μπορεί να εστιασθεί η πρόοδος, κάτι που απουσιάζει από τη Ρωσία του Πούτιν. Πολλά θα διακυβεύονταν στην περίπτωση εγκατάλειψης της Τουρκίας, σημειώνει το κύριο άρθρο.
http://www.bloombergview.com/articles/2014-03-31/erdogan-channels-putin-in-turkey
ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΟ ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ WSJ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Με αφορμή τις πρόσφατες τοπικές εκλογές στην Τουρκία, η σύνταξη της εφημερίδας WALL STREET JOURNAL, σε κύριο άρθρο της με τίτλο “Erdogan Marches On» αναρωτιέται εάν ο Τούρκος Π/Θ R.T. Erdogan θα τιμήσει το δημοκρατικό αποτέλεσμα των εκλογών αυτών, επιδεικνύοντας δημοκρατική συμπεριφορά, ή θα αδράξει μια ακόμη ευκαιρία για να σκληρύνει την ολοένα και πιο απολυταρχική επίδειξη ισχύος.
Στο κύριο άρθρο επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι με τις συλλήψεις επικριτών του και δημοσιογράφων, αλλά και τις πολιτικές του παρεμβάσεις στο δικαστικό τομέα, ο κ. Erdogan έχει προκαλέσει πόλωση στη χώρα, ενώ επιχείρησε ακόμη και να καταργήσει το twitter και το facebook, πηγές ανεξάρτητης ειδησεογραφίας, εξαιτίας της κυριαρχίας του AKP στον τομέα των ΜΜΕ.
Κατά τις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου, ο Τούρκος Π/Θ θα επιδιώξει την επανεκλογή του, μια θέση μέσω της οποίας προσβλέπει στη συγκέντρωση μεγαλύτερης ισχύος. Η Τουρκία υπό το ΑΚP πρόσφερε ελπίδα για μια ισλαμική μειοψηφία, η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πλουραλιστική δημοκρατία. Αντίθετα όμως προς τις προσδοκίες αυτές, ο κ. Erdogan αποδεικνύει ότι μια λαϊκή δημοκρατία μπορεί να γεννήσει μια φανατική απολυταρχία, καταλήγει η σύνταξη της WSJ.
http://online.wsj.com/news/articles/SB10001424052702304886904579471453488398442?mg=reno64-wsj&url=http%3A%2F%2Fonline.wsj.com%2Farticle%2FSB10001424052702304886904579471453488398442.html
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου