Τίποτα δεν ήταν τυχαίο χθες στην καλή και ψυχωμένη εμφάνιση της Εθνικής αρκεί να αναλυθεί σωστά και να γίνει κατανοητό το πως θα επαναληφθεί.
Aκόμα όλη η χώρα ζει το ντελίριο της πρόκρισης της Εθνικής μας στους "16" του Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Τώρα όμως μας περιμένει η καλή ομολογουμένως ομάδα της Κοστα Ρίκα αλλά με μια φανέλα χωρις βάρος. Και οι φανέλες στα νοκ-άουτ παιχνίδια μετράνε περισσότερο απ'όλα, διότι είναι οι αγώνες που ξεχωρίζουν τους άντρες από τα παιδιά.
Κανεις δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει σε αυτή την φάση την Ιταλία, ή την Ουρουγουάη, που δεδομένου του ειδικού βάρους πού έχουν σε αυτά τα παιχνίδια έχουν και το Know how να σε πετάξουν έξω.Συν τοις άλλοις θα είχαμε και άλλη διαιτιτική συμπεριφορά.
Η θεά-τύχη μας έδωσε μας έδωσε έναν καλό όμιλο και την δυνατότητα να συνεχίσουμε. Αλλά "συν Αθηνά και χείρα κίνει"...
Ο Θεός ποτέ δεν χαρίζει: Ανοίγει μια πόρτα την οποία πρέπει να διαβούμε μόνοι μας, όπως ξέρουν όλοι όσοι ασχολούνται με θέματα Πίστεως.
Η Εθνική στηρίζεται στο καλό αμυντικό της παιχνίδι. Οι παίκτες της δεν ξέρουν πιθανότατα την μεγάλη μπάλα που ξέρουν π.χ. οι Ολλανδοί ή οι Βραζιλιάνοι, αλλά είναι μαχητές.
Δεν είναι ΟΙ τεχνήτες, αλλά έχουν καταλάβει ότι μπορούν να κερδίσουν τους ξένους. Τους έχουν απομυθοποιήσει. Το 2004, όταν "κοιμήθηκε ο Θεός" και πήραμε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, η ομάδα ήταν ακόμα χειρότερη σε θέμαατα τεχνικής και ταχύτητας από την σημερινή. Ηταν όμως πιο δυνατοί παίκτες.
Μετά το 2004 κατάλαβαν πόσο αξίζει να παίζεις οργανωμένα και σαν ομάδα και να μην φτιάχνουν την 11άδα της Εθνικής οι πρόεδροι του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, όπως γινόταν μέχρι τότε...
Επειδή δεν διαθέτει το υλικό άλλων εποχών (δεκαετίες '70 και '80) δεν μπορεί να κάνει ποδόσφαιρο κατοχής και επιβολής του δικού της παιχνιδιού. Βέβαια, τότε δεν πήγε ποτέ Μουντιάλ.
Ο βασικός λόγος ήταν το κόμπλεξ που είχαμε όταν αντιμετωπίζαμε ομάδες του εξωτερικού.
Οταν άνοιξαν τα σύνορα του ποδοσφαίρου το 1990 και βγήαν στο εξωτερικό οι Ελληνες παίκτες διακρίβωσαν οτι οι ξένοι στο μόνο που ηταν καλύτεροι από αυτούς ήταν στην μέθοδο και στην αποχή από τους εν Ελλάδα πειρασμούς...
Αυτή η ομάδα δίνει έμφαση στο να κρατάει το μηδέν και παίζει με αντεπιθέσεις. Αυτό όμως προϋποθέτει μεγάλη ταχύτητα στην ανάπτυξη όταν η εθνική αντεπιτίθεται, ή οταν κλέβει
μπάλα δηλαδή θέλει έκρηξη στο "transition game". Αυτό δεν το είχε στα δύο πρώτα παιχνίδια και το είχε χθες.
Οι λόγοι ήταν η αποβολή του Κατσουράνη στο προηγούμενο παιχνίδι, και ο τραυματισμος του Κονέ στο χθεσινό.
Ο Σάντος αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τον αρχηγό Γ.Καραγκούνη στην θέση του Κατσουράνη, και τον Α.Σάμαρη στη θέση του τραυματισθέντα Κονέ.
Ο Καραγκούνης ως γνωστόν προτιμάει να "πεθάνει" στο γήπεδο στα 37 του, παρά να αφήσει κενά στις θέσεις που καλύπτει.
Ζει για την Εθνική και θα τρέχει μεχρι την τελευταία του πνοή. Ο Σάμαρης είναι ένα νέο ταλαντούχο παιδί, με πολλά τρεξίματα, φυσική κατάσταση, καλή τεχνική κατάρτιση, και προπαντώς ΜΑΡΚΑΡΕΙ. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο πρώτα μαρκάρεις και μετά όλα τα άλλα.
Η χρήση του Χριστοδουλόπουλου στα αριστερά και του Σαλπιγγίδη δεξιά έκανε την ομάδα "σαίτα". Ταυτόχρονα απελευθερώθηκε και ο Χολέμπας, ο οποίος είχε λόγο να τρέξει αφού υπήρχαν και άλλοι να τον καλύψουν ή να τον ακολουθήσουν στις προσπάθειές του.
Στα προηγούμενα παιχνίδια έτρεχε μόνος του για να σεντράρει σε άδεια από Έλληνες παίχτες περιοχή. Αυτό δεν συνέβη χθες λόγω της συγκεκριμενης σύνθεσης, και διάταξης.
Παρομοίως έτρεξε και την δεξιά πλευρά ο Β.Τοροσίδης λόγω της συνύπαρξής του με τον πάντα ταχύ Δ.Σαλπιγγίδη. Πετυχημένη η επιλογή της τοποθέτησης Σαμαρά στο κέντρο της επίθεσης. Ο Σαμαράς δεν είναι σπρίντερ για να παίζει εξτρέμ. Ξέρει μπάλα, αλλά δεν μπορεί να διανύει μεγάλες αποστάσεις, τρέχοντας 100στάρια με την μπάλα. Η θέση του είναι ή πίσω από τον επιθετικό στον "τηλεφωνικό θάλαμο" της μεγάλης περιοχής, για να φτιάχνει παιχνίδι, ή να παίζει ο ίδιος φουνταριστός στην περιοχή, γιατί κακά τα ψέματα, όπως φάνηκε χθες, ο παίχτης αυτός πρέπει να παίζει. Δεν νομίζουμε ότι θα αναλάμβανε άλλος να εκτελέσει το πέναλτι που "έκαιγε" εκείνη τη στιγμή πλην του Γ.Καραγκούνη, ο οποίος όμως είχε βγει αλλαγή.Το γρήγορο με τρεξίματα κέντρο, ανέδειξε και το πόσο καλό ανασταλτικό χαφ έιναι και ο Μανιάτης, οποίος κυριολεκτικά ήταν αυτοκρατορικός χθες. Μπορούσε να ασχοληθεί άνετα με τα καθήκοντά του γιατί δεν ήταν υποχρεωμένος να παίζει για δύο ή και τρεις, μόνος όπως πριν.
Έχουμε την τύχη να διαθέτουμε και πολύ γρηγορα στόπερ. Και ο Μανωλάς και ο Παπασταθόπουλος είναι ταχύτατοι, και λογω των παιχνιδιών πρόλαβαν να αποκτήσουν και συντονισμό. Αυτό θα φανεί πολύ με την Κόστα Ρίκα που θα βγάζουν την μπάλα γρήγορα στην αντεπίθεση μόλις την "κλέψουν". Για ναέχει όμως αποτέλεσμα, θα πρέεπι η ομάδα να είναι σαίτα όπως χθες.
Ελπίζουμε ο Φ.Σάντος να το έχει καταλάβει και να την στήσει ανάλογα. Δεν ξέρουμε εάν θα επιλέξει να ξεκινήσει τον Κατσουράνη, για να μπει ο Καραγκούνης μετά το '60, που λόγω κούρασης θα ανοίξει το κέντρο των αντιπάλων, διότι μπορέι ακόμα και σε παράταση να οδηγηθεί η ομάδα, ή και στα πεναλτι, στα οποία ο Καραγκούνης πρέπει να έιναι οπωσδήποτε.
Εάν ξεκινήσει ο Κατσουράνης θα πρέπει να τα δώσει όλα, και να τρέξει, άλλωστε μπάλα ξέρει, διάθεση τώρα πρέπει να δείξει, γιατί η ευκαιρία της Εθνκής να προχωρήσει είναι one in amillion δεν πρέπει να χαθεί.
Εμεις πιστεύουμε στο "μέταλο" της Εθνικής και στην ικανότητά της να παίρνει επαγγελματικές νίκες. Το πιστεύουμε ότι η επόμενη Δευτερα θα μας βρει στους 8 και τότε θα γράφουμε για τον επόμενο αντίπαλο.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου