Άλλη φορά ήρθε κάποιος εδώ πέρα και με την ομιλία προβήκαμε σε κατάκριση.
Έπειτα πάω να λειτουργήσω και δεν μπορώ να πώ τις ευχές. Βρε, τι έκανα; λέω. Μπρος! Ήρθε ο τάδε ο γείτονας και κατακρίναμε κάτι δεσποτάδες και το αυτό.
Απάνω στη Λειτουργία, λειτουργώντας, λέω: «Θεέ μου, συγχώρεσε με. Συγχώρεσε με, Θεέ μου.Έσφαλα, Θεέ μου. Για ποιόν είναι το “έσφαλα”, Θεέ μου; Υπάρχει και για μένα συγχωρητική ευχή», λέω. Ε, καλά, Θεέ μου, ευλόγησον». Και στο τέλος ειρήνευσα και λέω: «Άμα θέλεις άλλη φορά, κατάκρινε!»
Μεγάλο πράγμα είναι, μεγάλο κακό είναι η κατάκρισις. Ε, ως άνθρωποι θα σφάλλουμε, παιδί μου.
Αλλά τι; Και η έξομολόγησις είναι μυστήριο, παιδί μου.
*Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου