Οἱ μεγάλοι Ἕλληνες διανοούμενοι ἦταν ἀδιάφοροι γιὰ τὴν πατρίδα τους;

«Μετὰ βαθυτάτης συγκινήσεως οἱ συγγραφεῖς καὶ καλλιτέχναι τῆς Ἑλλάδος ἀπευθύνονται πρὸς τοὺς διανοουμένους τοῦ πεπολιτισμένου κόσμου ὅπως γνωστοποιήσουν εἰς αὐτοὺς τὴν τραγωδίαν χιλιάδων οἰκογενειῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Πόντου. ξηρά, ἐξηκριβωμένα καὶ ἀναμφισβήτητά τα γεγονότα εἶναι τὰ ἑξῆς: 
Οἱ Τοῦρκοι ἐφόνευσαν ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς κατοίκους τῆς πόλεως Μερζιφοῦντος, ἀφοῦ τὴν ἐλεηλάτησαν καὶ τὴν ἐπυρπόλησαν. Τοὺς προσπαθήσαντας νὰ διασωθοῦν ἐτυφέκισαν καὶ ἐθανάτωσαν καταλαβόντες τὰς διόδους. Μετετόπισαν ὅλον τὸν ἄρρενα πληθυσμὸν τῶν πόλεων Τριπόλεως, Κερασοῦντος, Ὀρδούς, Οἰνόης, Ἀμισοῦ καὶ Πάφρας καὶ καθ' ὁδὸν κατέσφαξαν τοὺς πλείστους ἐξ αὐτῶν. Ἔκλεισαν ἐντός τοῦ ναοῦ τοῦ χωρίου Ἔλεζλη ἐν Σουλοὺ-Τερὲ 535 Ἕλληνας καὶ τοὺς κατέσφαξαν διασωθέντων μόνον τεσσάρων. Πρώτους ἔσφαξαν 7 Ἱερεῖς διὰ πελέκεως πρὸ τῆς θύρας τοῦ ναοῦ. Ἀπηγχόνισαν ἐν Ἀμασεία 168 προκρίτους Ἀμισοὺ καὶ Πάφρας. Ἐβίασαν ὄλας ἀνεξαιρέτως τὰς γυναίκας, τὰς παρθένους καὶ τὰ παιδία τῶν ἄνω πόλεων, τὰς ὡραιοτέρας δὲ παρθένους καὶ νέους ἔκλεισαν εἰς τὰ....
χαρέμια. Πλεῖστα βρέφη ἐφόνευσαν, σφενδονίζοντες αὐτὰ κατὰ τῶν τοίχων. 
Οἱ ὑπογεγραμμένοι θέτουσι τὰ ἀνωτέρω ὑπ” ὄψιν τῶν διανοουμένων τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς θεωροῦντες ὅτι ὄχι μόνον τὰ γεγονότα ταῦτα ἀλλὰ καὶ ἡ ἀνοχὴ αὐτῶν ἀποτελεῖ πένθος τῆς ἀνθρωπότητος.»


Ἀθῆναι, 22 Νοεμβρίου 1921.
 Άννινος X., 
Αὐγέρης M.,
 Bλαχογιάννης I., 
Βῶκος Γέρ.,
Γρυπάρης I., 
Δούζας A., 
Δροσίνης Γ.,
Zάχος A.,
Θεοδωροπούλου Αὔρα, 
Θεοτόκης K.,
Iακωβίδης Γ., 
Καζαντζάκης N.,
Kαζαντζάκη Γαλ.,
Kαμπάνης Ἄρ., 
Καμπούρογλους Δ., 
Καρολίδης Π., 
Κόκκινος Δ., 
Κορομηλᾶς Γ., 
Μαλακάσης M.,
 Mαλέας K., 
Μένανδρος Σ., 
Νικολούδης Θ., 
Νιρβάνας Π., 
Ξενοπουλος Γρ., 
Παλαμᾶς K., 
Παπαντωνίου Z.,
Παράσχος K.,
Πασαγιάννης K.,
Πολίτης Φ., 
Πωπ Γ., 
Σικελιανὸς Ἄγγ., 
Σκίπης Σ.,
Στρατήγης Γ.,
Tαγκόπουλος Δ.., 
Τσοκόπουλος Γ.,
 Φυλλύρας P., 
Χατζιδάκις Γ.,
 Xατζόπουλος Δ., 
Χὸρν Π., 
Σβορῶνος I. 
Μεθ' ὅλης τῆς πικρίας μου διὰ τὴν κυρίως ὑπὸ τῆς Γαλλίας καὶ ὑπὸ οὐδενὸς αἰσθήματος ἢ συμφέροντος ἀνθρωπίνου, δικαιολογουμένην ἐγκατάλειψιν εἰς σφαγὴν τῶν Χριστιανῶν».

Πηγή