Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια στην Κύπρο θέλγεται από την προοπτική αποστρατιωτικοποίησης της νήσου στο πλαίσιο μιας λύσης, επιμένοντας σε επικίνδυνα στερεότυπα τα οποία πέραν του ουτοπικού τους χαρακτήρα, επί της ουσίας επαναλαμβάνουν τα λάθη του Μακάριου που οδήγησαν στην τραγωδία του 1974. Και ποια ήταν αυτά τα λάθη; Ότι θεώρησε πως συμμαχώντας με τους «Αδέσμευτους» εν μέσω διπολισμού (ΗΠΑ και ΕΣΣΔ) θα μπορούσε να διατηρήσει «περήφανη» και «ανεξάρτητη» εξωτερική πολιτική. Αποτέλεσμα ήταν, το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» της Μεσογείου να καταληφθεί και οι ψευδαισθήσεις να τελειώσουν…
Όπως λοιπόν αποκάλυψε ο πρόεδρος Χριστόφιας, η ΕΕ είναι πανέτοιμη να δεχθεί αποστρατικοποίηση της Κύπρου. Απαντούσε σε ερωτήσεις στη διάρκεια επίσκεψής του σε… στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς (κοινώς, σα να τους έλεγε, «επιδιώκω να μας είσαστε άχρηστοι»!) κατά πόσο μετά τη λύση του Κυπριακού πρέπει να διατηρηθεί στρατός στην Κύπρο για να μπορεί να διεκπεραιώνει τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε ότι η ε/κ πλευρά επιδιώκει αποστρατικοποίηση της Κύπρου και ότι το θέμα είχε συζητηθεί με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ! Πρόσθεσε ωστόσο ότι η στάση της Τουρκίας επί του θέματος είναι αρνητική, όπως και κάποιων από τη δική μας πλευρά, όπως ανέφερε.
Ο πρόεδρος Χριστόφιας είπε ακόμα ότι σε περίπτωση διατήρησης στρατού στην Κύπρο μετά τη λύση του Κυπριακού αυτός πρέπει να είναι μικτός. Αναφερόμενος στις απευθείας διαπραγματεύσεις ο πρόεδρος Χριστόφιας τόνισε ότι ο διάλογος πρέπει να καταστεί καρποφόρος και κάλεσε την τ/κ πλευρά να δείξει κατανόηση και να χαλαρώσει την σκληρή και προκλητική γραμμή της.
Διαβεβαίωσε, ότι η ε/κ πλευρά είναι έτοιμη να συνεχίσει το διάλογο στη διάρκεια της κυπριακής προεδρίας της ΕΕ. Εκείνοι, είπε ο πρόεδρος Χριστόφιας, που είναι υπέρ του τερματισμού του διαλόγου και ενός σχεδίου Β’ είναι ο Ντερβίς Έρογλου και η Τουρκία και σε αυτούς πρέπει να στραφούν ο Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών και η διεθνής κοινότητα.
Γνωστό διαχρονικά το συγκεκριμένο βαρετό «παιχνιδάκι» του ποιος φταίει για την έλλειψη προόδου κάθε φορά στο Κυπριακό, καθώς επίσης και το ότι ο τελικός «νικητής» εξαρτάται από τις εκάστοτε προτιμήσεις της «διεθνούς κοινότητας» και πως θεωρεί ότι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα των ισχυρών δρώντων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Εάν όσα λέγονται δημοσίως εντάσσονται σε αυτό το κλίμα, τότε έχει καλώς, αφού η τακτική του να διατυπώνεις «πολιτικώς ορθές» θέσεις τις οποίες όμως απορρίπτει εκ προοιμίου η άλλη πλευρά, είναι γνωστή.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, ίσως θα χρειαζόταν λίγη περισσότερη προσοχή, αφού η Τουρκία του Ερντογάν είναι λιγότερο προβλέψιμη και δείχνει τάση να λαμβάνει ρίσκα αδιανόητα το παρελθόν, από τη στιγμή που η εξωτερική πολιτική πέρασε στα χέρια του Νταβούτογλου.
Για να μην δοκιμάσουμε λοιπόν δυσάρεστες εκπλήξεις κι επειδή ο κυπριακός λαός είναι βέβαιο ότι δε συμμερίζεται περίεργες και ιδεοληπτικές προσεγγίσεις περί ειρήνης, αδελφοσύνης και λοιπών γραφικών θεωρητικολογιών, αφού έχει ζήσει στο πετσί του τον αμοραλισμό της διεθνούς πολιτικής, μήπως θα ήταν καλύτερο να διακηρύξουμε ότι πεποίθησή μας ήταν, είναι και έτσι θα παραμείνει, το ότι οι ένοπλες δυνάμεις είναι ο βασικότερος πυλώνας της κυριαρχίας ενός κράτους;
Διότι κάτι δε πάει καλά εδώ: Πως είναι δυνατόν από τη μία να διαπραγματεύεται η κυπριακή κυβέρνηση εξαιρετικά προωθημένα αμυντικά σύμφωνα με το Ισραήλ, δηλαδή επί της ουσίας και με τις ΗΠΑ και από την άλλη να συζητάει «λύσεις» αποστρατιωτικοποίησης; defence-point.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου