Τίτλος ενός χαμένου έπους του 6ου αι. π.Χ. Η ύπαρξή του συνάγεται από εικαστικές αναπαραστάσεις. Σύμφωνα με τον Φιλόστρατο μια Γιγαντομαχία πρέπει να υπήρχε ήδη μεταξύ των έργων του Ομήρου. Ο μύθος για την έφοδο των Γιγάντων στον Όλυμπο ήταν δημοφιλές υλικό για τη λογοτεχνία και τις εικαστικές τέχνες. Αργότερα ο τίτλος χρησιμοποιήθηκε για την «Τιτανομαχία».
Γόρτυνας νόμος (Γόρτυς: πόλη της Κρήτης)
Περίφημος νόμος-δίκαιο πόλης, που κωδικοποιήθηκε τον 5ο αι. π.Χ. και αποτελεί μοναδική πηγή για την πρώιμη δικαιϊκή ζωή των Ελλήνων. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι εμπεριέχει παλιότερο δίκαιο, που το προήγαγε και το ανέπτυξε. Αναφέρεται σε τομείς του αστικού δικαίου: ιδιωτικό δίκαιο, οικογενειακό δίκαιο, κληρονομικό δίκαιο, περιουσιακό δίκαιο. Ο νόμος που χαράχθηκε σε επιγραφή, τοποθετημένη αρχικά σε ένα παλιότερο άγνωστο κτίσμα και αργότερα σε ένα ρωμαϊκό ωδείο, ανακαλύφθηκε το 1884: το κείμενο είναι γραμμένο σε 12 στήλες πάνω σε 12 τετράγωνους λίθους. Τα γράμματα είναι χαραγμένα «βουστροφηδόν» (διαβάζονται από αριστερά και δεξιά εναλλάξ).
Δαναΐς
Έπος που αναφέρεται πως αποτελούνταν από 6500 στίχους. Ανήκε στον Επικό κύκλο. Ο ποιητής του μας είναι άγνωστος· το ίδιο και η εποχή που γράφτηκε. Τα λίγα αποσπάσματα που έχουμε δείχνουν πως πραγματευόταν την ιστορία των Δαναΐδων.
Δια τεσσάρων υπόμνημα
Μεγάλης έκτασης συλλογή αρχαίων σχολίων, στην οποία συνενώθηκαν τα υπομνήματα που είχαν γράψει για τα ομηρικά ποιήματα τέσσερεις σημαντικοί μελετητές: Ο Αριστόνικος, ο Δίδυμος, ο Ηρωδιανός, ο Νικάνορας, όλοι τους από την Αλεξάνδρεια. Για τη συνένωση φρόντισε ίσως ο Νεμεσίωνας γύρω στο 600 μ.Χ. Τμήματα από αυτή τη συλλογή μάς έχουν σωθεί, μαζί με άλλο υλικό, στα λεγόμενα «σχόλια Α» (Codex VenetusΑ 454).
Διομήδη ποίημα
Ανώνυμο εiδύλλιον, άγνωστης εποχής, που βρέθηκε σε πάπυρο. Eίναι φανερό, πάντως, πόσο κοντά βρίσκεται προς τον Καλλίμαχο και τον Θεόκριτο.
Ελληνικά της Οξυρύνχου
Ένα αρκετά μεγάλο ιστορικό απόσπασμα (21 στήλες), γραμμένο πάνω σε πάπυρο. Ανακαλύφτηκε το 1906, ενώ το 1948 έγινε δυνατό να συμπληρωθεί. Το κύριο μέρος της έκθεσης αναφέρεται σε γεγονότα των ετών 396/5 και είναι αξιοπρόσεκτο ότι δίνεται προσοχή σε θέματα που σχετίζονται με το βοιωτικό πολίτευμα. Το έργο εξιστορούσε τα γεγονότα σε χρονολογική σειρά, διαιρεμένα σε καλοκαίρι και χειμώνα: και μόνο αυτό δήλωνε ήδη μια στενή σχέση με το έργο του Θουκυδίδη, το οποίο ο συγγραφέας ολοφάνερα ήθελε να συνεχίσει. Από την πλευρά των ιστορικών γνώσεων και του τρόπου της έκθεσης ο συγγραφέας, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, υπερτερεί έναντι του Ξενοφώντα, που με τα Ελληνικά του επιδίωκε τον ίδιο σκοπό. Ως σήμερα δεν πετύχαμε να ορίσουμε την ταυτότητα του συγγραφέα· ο Κυμαίος Έφορος, που χρησιμοποίησε τα Ελληνικά της Οξυρύνχου, αποκλείεται· άλλες εικασίες στοχεύουν στον Δαίμαχο από τις Πλαταιές.
Επίγονοι
Έπος που περιέγραφε (κατά την παράδοση σε 7000 στίχους) την άλωση της Θήβας από τους γιους των περίφημων Εφτά. Μαζί με την Οιδιπόδεια και τη Θηβαΐδα ανήκε στα έπη του θηβαϊκού κύκλου μύθων, που αποτελούσαν μια θεματική ενότητα εντός του Επικού κύκλου. Το ποίημα ανήκει στον 7ο ή τον 6ο αι. π.Χ. Συγγραφέας του θεωρούνταν ο Όμηρος (αμφισβητείται ήδη από τον Ηρόδοτο) ή ο Αντίμαχος ο Τήιος. Μας σώθηκε μόνο ο πρώτος στίχος.
sakketosaggelos
Συνεχίζεται..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου