του Σάββα Καλεντερίδη
Ενώ μέχρι πριν από έναν χρόνο όλα έβαιναν καλώς και θα λέγαμε ότι, μετά τη συμφωνία Οτζαλάν - Ερντογάν για την πολιτική επίλυση του Κουρδικού, από τις 21 Μαρτίου 2013, με την ανακήρυξη εκεχειρίας από πλευράς του ΡΚΚ, το «νερό μπήκε στ’ αυλάκι», το σχέδιο.....
άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα στην εφαρμογή του. Το πρώτο πρόβλημα παρουσιάστηκε στην Συρία, όπου ο Άσαντ, βοηθούμενος από τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα, κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να αντισταθεί στη βαρβαρότητα των εγκληματικών ομάδων των ισλαμιστών τρομοκρατών που δρουν στο έδαφος της χώρας αυτής. Η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο για την Τουρκία από τότε που οι Κούρδοι που κατοικούν στο Δυτικό Κουρδιστάν (ΒΔ Συρία) πήραν τον έλεγχο των πόλων και των δομών του κράτους, βάζοντας πλώρη για τη δημιουργία δικού τους κράτους, την ανακήρυξη αυτονομίας και τον σχηματισμό κυβέρνησης μέχρι το φθινόπωρο του 2013. Και λέμε επιδεινώθηκε γιατί η δημιουργία αυτού του κράτους στο μαλακό της υπογάστριο ισχυροποιεί τη διαπραγματευτική θέση του ΡΚΚ όσο συνεχίζονται οι διαδικασίες επίτευξης τελικής συμφωνίας με το τουρκικό κράτος. Ενώ συμβαίνουν αυτά και η Τουρκία προσπαθεί να μη βουτηχτεί στον «βάλτο» της Συρίας, σαν να υπάρχει κάποιο χέρι που συντονίζει τα πράγματα, εμφανίζονται οι διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, που ταρακουνούν το βάθρο του επί δεκαετία αήττητου Ερντογάν, στην συνέχεια ακολουθεί η παραίτηση του εμίρη του Κατάρ σεΐχη Χαμάντ, βασικού υποστηρικτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο, για να καταλήξουμε στην ανατροπή από τον στρατό του Μόρσι, ο οποίος κατά τα φαινόμενα έχασε πλέον κάθε στήριξη από τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. Τη στιγμή που ο Ερντογάν προσπαθούσε να αντιληφθεί αν η δυναμ(η)ική που ανέτρεψε τον Μόρσι μπορεί να ανατρέψει και τον ίδιο, την Τετάρτη 17 Ιουλίου σήμανε κόκκινος συναγερμός στην Άγκυρα επειδή οι Κούρδοι της Συρίας, που ετοιμάζονται να ανακηρύξουν την αυτονομία τους, έδωσαν ένα καθοριστικό χτύπημα στην ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση Αλ Νούσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία, και κατέλαβαν την συνοριακή πύλη και τα συνοριακά φυλάκια που βρίσκονται απέναντι στην πόλη Τζεϊλάνπιναρ. Ήταν μάλιστα τόσο κρίσιμη η κατάσταση, που ο πολύς κ. Νταβούτογλου κάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Η.Ε. να αναλάβει τις ευθύνες του! Με άλλα λόγια, η κατάσταση μοιάζει σαν κάποιος να «έβγαλε από την πρίζα» τον Ερντογάν και το σύστημά του.
http://dunamitis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_7805.html
Ενώ μέχρι πριν από έναν χρόνο όλα έβαιναν καλώς και θα λέγαμε ότι, μετά τη συμφωνία Οτζαλάν - Ερντογάν για την πολιτική επίλυση του Κουρδικού, από τις 21 Μαρτίου 2013, με την ανακήρυξη εκεχειρίας από πλευράς του ΡΚΚ, το «νερό μπήκε στ’ αυλάκι», το σχέδιο.....
άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα στην εφαρμογή του. Το πρώτο πρόβλημα παρουσιάστηκε στην Συρία, όπου ο Άσαντ, βοηθούμενος από τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα, κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να αντισταθεί στη βαρβαρότητα των εγκληματικών ομάδων των ισλαμιστών τρομοκρατών που δρουν στο έδαφος της χώρας αυτής. Η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο για την Τουρκία από τότε που οι Κούρδοι που κατοικούν στο Δυτικό Κουρδιστάν (ΒΔ Συρία) πήραν τον έλεγχο των πόλων και των δομών του κράτους, βάζοντας πλώρη για τη δημιουργία δικού τους κράτους, την ανακήρυξη αυτονομίας και τον σχηματισμό κυβέρνησης μέχρι το φθινόπωρο του 2013. Και λέμε επιδεινώθηκε γιατί η δημιουργία αυτού του κράτους στο μαλακό της υπογάστριο ισχυροποιεί τη διαπραγματευτική θέση του ΡΚΚ όσο συνεχίζονται οι διαδικασίες επίτευξης τελικής συμφωνίας με το τουρκικό κράτος. Ενώ συμβαίνουν αυτά και η Τουρκία προσπαθεί να μη βουτηχτεί στον «βάλτο» της Συρίας, σαν να υπάρχει κάποιο χέρι που συντονίζει τα πράγματα, εμφανίζονται οι διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, που ταρακουνούν το βάθρο του επί δεκαετία αήττητου Ερντογάν, στην συνέχεια ακολουθεί η παραίτηση του εμίρη του Κατάρ σεΐχη Χαμάντ, βασικού υποστηρικτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο, για να καταλήξουμε στην ανατροπή από τον στρατό του Μόρσι, ο οποίος κατά τα φαινόμενα έχασε πλέον κάθε στήριξη από τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. Τη στιγμή που ο Ερντογάν προσπαθούσε να αντιληφθεί αν η δυναμ(η)ική που ανέτρεψε τον Μόρσι μπορεί να ανατρέψει και τον ίδιο, την Τετάρτη 17 Ιουλίου σήμανε κόκκινος συναγερμός στην Άγκυρα επειδή οι Κούρδοι της Συρίας, που ετοιμάζονται να ανακηρύξουν την αυτονομία τους, έδωσαν ένα καθοριστικό χτύπημα στην ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση Αλ Νούσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία, και κατέλαβαν την συνοριακή πύλη και τα συνοριακά φυλάκια που βρίσκονται απέναντι στην πόλη Τζεϊλάνπιναρ. Ήταν μάλιστα τόσο κρίσιμη η κατάσταση, που ο πολύς κ. Νταβούτογλου κάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Η.Ε. να αναλάβει τις ευθύνες του! Με άλλα λόγια, η κατάσταση μοιάζει σαν κάποιος να «έβγαλε από την πρίζα» τον Ερντογάν και το σύστημά του.
http://dunamitis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_7805.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου