. Στὸ τελευταῖο κεφάλαιο (22ό) τοῦ τελευταίου βιβλίου τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοῦ ὑπέροχου βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως, περιγράφεται ὁ οὐράνιος Παράδεισος, ἡ αἰώνια καὶ µακαρία ζωὴ τῶν δικαίων. Ὅµως µετὰ τὸν ἕβδοµο καὶ τελευταῖο µακαρισµό, µετὰ τὴν εὐλογηµένη λέξη «μακάριοι», ποὺ ἀφορᾶ ὅσους θὰ εὐφραίνονται στὸν πνευµατικὸ Παράδεισο τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀκούγεται ὁ κεραυνοβόλος θεῖος λόγος «ἔξω»! Ἕνας λόγος ποὺ προκαλεῖ ἴλιγγο, σύγκρυο, φρίκη, τρόµο! «Ἔξω» καὶ µακριὰ ἀπὸ τὸν παµπόθητο Παράδεισο µὲ τὰ αἰώνια ἀγαθά του, ποιοί; «Οἱ κύνες καὶ οἱ φαρµακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος» (Ἀποκ. κβ´ [22] 14-15). Ἔξω οἱ ἀδιάντροποι σὰν τὰ σκυλιά, οἱ µάγοι καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ εἰδωλολάτρες καὶ καθένας ποὺ ἀγαπᾶ καὶ διαπράττει τὴν ἀπάτη καὶ τὴν πλάνη τῆς ἀµαρτίας.
. Πρῶτοι στὸν κατάλογο τῶν δυστυχισµένων ἀνθρώπων ποὺ ἀποκλείονται ἀπὸ τὴν µακαριότητα τοῦ Παραδείσου, «οἱ κύνες», οἱ κίναιδοι, κατὰ τὸν ἐρµηνευτὴ Ἀρέθα, οἱ ὁµοφυλόφιλοι! Γιατί αὐτὸς ὁ ἀποκλεισµός; Διότι πρόκειται γιὰ βαρύτατο ἀµάρτηµα. Ἁµάρτηµα ποὺ καταδικάζεται τόσο αὐστηρὰ ἀπὸ τὸ Πνεῦµα καὶ ὄχι µόνο στὸ τελευταῖο κεφάλαιο τοῦ τελευταίου βιβλίου τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Διότι ἤδη στὸ πρῶτο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν Γένεση, ἔχουµε φοβερὴ καταδίκη τοῦ βδελυκτοῦ αὐτοῦ ἀµαρτήµατος µἐ τὴν ὁλοσχερῆ καταστροφὴ τῶν πόλεων Σοδόµων καὶ Γοµόρρων. Οἱ κάτοικοι τῶν δύο ἐκείνων περιοχῶν εἶχαν ὅλοι -νέοι καὶ γέροι- ὑποδουλωθεῖ στὸ πάθος αὐτό, τὸ ἀτιµωτικότερο τῶν παθῶν, ὥστε προκάλεσαν τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὀργὴ δὲ αὐτὴ ἐκδηλώθηκε µὲ τὸ νὰ βρέξει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ «θεῖον καὶ πῦρ», µὲ τὰ ὁποῖα «κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίχωρον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσιν» καὶ ὅλη τὴ βλάστηση τῆς ὡραίας καὶ πλούσιας ἐκείνης περιοχῆς! (βλ. Γέν. ιθ´ [19] 1-28). Ἀργότερα τὸ ἀπαίσιο αὐτὸ ἁµάρτηµα καταδικάζεται δύο φορὲς στὸ βιβλίο τοῦ Λευϊτικοῦ (Λευιτ. ιη´ [18] 22· κ´ [20] 13).
. Τὸ φοβερὸ γεγονὸς τῆς καταστροφῆς τῶν Σοδόµων καὶ Γοµόρρων µαρτυρεῖται ἱστορικῶς καὶ διαχρονικῶς ἀπὸ τὴν Νεκρὰ Θάλασσα. Κάτω ἀπὸ τὸν ὑγρὸ αὐτὸ τάφο βρίσκονται τὰ Σόδοµα καὶ τὰ Γόµορρα. Αἰῶνες τώρα θειοῦχες ἀναθυµιάσεις δηλητηριάζουν τὴν περιοχή. Ζωὴ δὲν ὑπάρχει στὰ νερά της. Στὴν ἐπιφάνειά της ἐπιπλέουν σβῶλοι θειαφιοῦ. Οἱ ἄνθρωποι δὲν βυθίζονται λόγῳ τῆς πυκνότητος τοῦ νεροῦ.
. Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν διαχρονικὴ παρουσία τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης, ποὺ βοᾶ καὶ κράζει πόσο ὁ Θεὸς ἀπεχθάνεται τὸ βαρύτατο ἁµάρτηµα τῆς ὁµοφυλοφιλίας, ἔχουµε καὶ τὶς µαρτυρίες τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ (βλ. Ματθ. ι´ [10] 14-15 ια´ [11] 23-24 Λούκ. ιζ´ [17] 20-29) καὶ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ποὺ µιλοῦν στὴν Καινὴ Διαθήκη γιὰ τὴν µεγάλη αὐτὴ ἀµαρτία καὶ ἀναφέρονται στὶς ἀµαρτωλὲς ἐκεῖνες πόλεις καὶ τὴν τιµωρία τους (βλ. Ἰούδα 7).
. Ἐκεῖνος ὄµως ποὺ µιλάει ἀναλυτικότερα καὶ καταφέρεται σαφῶς κατὰ τοῦ βδελυκτοῦ αὐτοῦ ἁµαρτήµατος εἶναι ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος. Ἡ γλῶσσα ποὺ χρησιµοποιεῖ περιγράφοντας τὰ πάθη αὐτὰ εἶναι ἔντονα ρεαλιστική. Ἐπειδή, λέγει, οἱ ἄνθρωποι λάτρευσαν τὴν κτίση παραµερίζοντας µὲ περιφρόνηση τὸν Κτίστη, γι᾽ αὐτὸ ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ παραδοθοῦν σὲ ἀτιµωτικὰ πάθη. Διότι οἱ γυναῖκες τους ἄλλαξαν τὴν φυσικὴ σχέση καὶ χρήση µὲ τὴν ἀφύσικη καὶ ἐξευτελίστηκαν µὲ ἀκατονόµαστες ἀσέλγειες. Μὲ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο καὶ οἱ ἄνδρες ἄφησαν τὴν φυσικὴ σχέση καὶ χρήση τῆς γυναίκας καὶ φλογίστηκαν ἀπὸ φωτιὰ ἀκράτητης ἐπιθυµίας µεταξύ τους, προβαίνοντας σὲ ἀσελγεῖς καὶ ἄτιµες πράξεις ἀρσενικοὶ µὲ ἀρσενικοὺς καὶ παίρνοντας ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό τους τὸν µισθὸ ποὺ τοὺς ἄξιζε γιὰ τὴν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας τους. Καὶ προσθέτει ὁ θεοφώτιστος Ἀπόστολος: Αὐτοί, ἐνῶ γνώρισαν καλὰ ἐκεῖνο ποὺ ὁ Θεὸς τοὺς πρόσταξε ὡς δίκαιο, ὅτι δηλαδὴ ὅσοι κάνουν τέτοια ἔργα εἶναι ἄξιοι θανάτου, ὄχι µόνο τὰ κάνουν, ἀλλὰ καὶ ἐπιδοκιµάζουν ἐκείνους ποὺ τὰ κάνουν, δείχνοντας ἔτσι ὅτι τρέχουν πρὸς τὸ κακὸ ὄχι ἀπὸ ἀδυναµία, ἀλλὰ ἀπὸ βαθιὰ διαφθορὰ τῆς ψυχῆς τους (Ρωµ. α´ 25-32).
. Γι᾽ αὐτὸ καὶ οἱ θεοφόροι Πατέρες ἐπιµένουν πολὺ στὴν καταδίκη τοῦ βδελυκτοῦ αὐτοῦ πάθους. Ὁ ἱερὸς Χρυσοστοµος λέγει ὅτι αὐτὸ εἶναι «δαιµονικὸς βίος». Ὅλα τὰ πάθη, λέγει, εἶναι ἀτιµωτικά, ἰδιαίτερα ὄµως ἡ µανία αὐτή. Καὶ ἀλλοῦ τὸ ὀνοµάζει «κολοφώνα τῶν κακῶν», ἀποκορύφωµα ὅλων τῶν κακῶν. «Νόσηµα χαλεπὸν (βαρὺ) καὶ ἀνίατον», «λοιµόν, λοιµῶν χαλεπώτερον», πανώλη χειρότερη ἀπὸ τὶς πανώλεις! Τονίζει δὲ ὁ ἱερὸς Χρυσόστοµος ὅτι αὐτό, ὅπως ἄλλωστε καὶ ὅλα τὰ πάθη, προέρχεται ἀπὸ τὸ ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ δόθηκαν στὶς ἀπολαύσεις καὶ ἀπεµάκρυναν ἀπὸ τὴν ψυχή τους τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τοὺς ἐγκατέλειψε. Ἐπίσης ὁ Μέγας Βασίλειος τὸ καταδικάζει ἀπερίφραστα µὲ τὸν Ζ´ καὶ ΚΒ´ Κανόνα του.
. Σήµερα οἱ δοῦλοι τῆς ἠθικῆς αὐτῆς διαφθορᾶς ἔπαθαν τέτοια πώρωση καὶ διαστροφή, ὥστε ὀργανώνουν «παρελάσεις ὑπερηφανείας» διαφηµίζοντας προκλητικὰ τὴν διαστροφή τους καὶ «ἐπαγαλλόµενοι» γιὰ τὴν πονηρία τους (Μέγας Βασίλειος). Ὑπερηφανεύονται γι᾽ αὐτὸ ποὺ χαροποιεῖ τοὺς ἀνθρωποκτόνους δαίµονες, ἐξοργίζει τὸν Θεὸ καὶ προκάλει ἀηδία στοὺς ἀνθρώπους. Μιλοῦν γιὰ «διαφορετικότητα», ἐνῶ αὐτὸ ποὺ βιώνουν εἶναι ἐσχάτη ἀναισχυντία. Εἶναι καταφανῶς δαιµονικὴ ἐνέργεια, ποὺ ἀποβλέπει στὴν ἀποκτήνωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ στὴν πλήρη διάλυση τῆς θεοπλάστης προσωπικότητός του. Ταυτόχρονα δὲ διαλύουν τὸν θεοΐδρυτο θεσµὸ τῆς οἰκογενείας καὶ ἄρα ὅλο τὸν κοινωνικὸ ἱστό. Μὲ αὐτὴ τὴν πλήρη ἐξαχρείωση ποιός θὰ σώσει τὰ δυστυχισµένα αὐτὰ πλάσµατα κατὰ τὴν ἠµέρα τῆς Κρίσεως; Καὶ ὄχι µόνο αὐτούς, ἀλλὰ καὶ ὅσους τοὺς ἐπιδοκιµάζουν;
. Διότι τὶς προκλητικὲς αὐτὲς παρελάσεις, ποὺ γίνονται δυστυχῶς τελευταῖα καὶ στὴν Ἑλλάδα, τὶς ὑποστηρίζουν ἐκθύµως τοπικὲς ἀρχές, ὅπως οἱ δήµαρχοι Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης! Μὲ τὴν ἄδειά τους παρελαύνουν στὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν παρουσίᾳ ἐκπροσώπου τοῦ Δήµου, στὴν πόλη ποὺ ἔφερε τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στὴν πόλη τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου καὶ τῆς ἁγίας Φιλοθέης. Παρελαύνουν σκορπίζοντας τὴν δυσωδία τοῦ πάθους τους στὴν πόλη τοῦ µυροβλύτου ἁγίου Δηµητρίου καὶ τοῦ φωστῆρος τῆς Ὀρθοδοξίας ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαµᾶ. Καὶ ὁ δήµαρχος τῆς Θεσσαλονίκης τοὺς χειροκροτεῖ καὶ φωταγωγεῖ τὸν Λευκὸ Πύργο, ἀντὶ νὰ τὸν σκεπάσει µὲ µαῦρα πέπλα σὲ ἔνδειξη βαθυτάτου πένθους! Ὅµως ὅποιος «συνευδοκεῖ» µὲ ὅσους ἐνεργοῦν κατ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο, «παρουσιάζεται οἰονεὶ (τρόπον τινὰ) σύμµαχος καὶ συνεργάτης ὑπὲρ τοῦ βασιλείου τοῦ σατανᾶ καὶ τῶν συµφερόντων αὐτοῦ» (Παν. Ν. Τρεµπέλας). Διότι ὑπερασπίζεται καὶ δικαιολογεῖ καὶ ἐνθαρρύνει τοὺς ἄλλους νὰ κάνουν τὰ ἴδια! Ἔτσι ὅµως ἀλλοιώνει τὰ ἠθικὰ κριτήρια τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας.
. Ὅσοι ὄµως ἀνήκουµε στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «στῶµεν καλῶς»! Ἂς µὴν ἀφήσουµε ἀθωράκιστη τὴν Ἑλλάδα µας, ἀπροστάτευτα τὰ παιδιά µας. Ἂς µὴν ἐπιτρέψουµε νὰ γίνει ἡ χώρα, ποὺ ἀρωµατίζεται ἀπὸ τὰ µύρα ἁγίων Λειψάνων ὁσίων καὶ µαρτύρων, τόπος ἀπὸ ὅπου θὰ ἀναδύεται ἡ σατανικὴ δυσωδία τῆς βδελυρῆς ὀµοφυλοφιλίας. Ἡ ἁγία καὶ ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει χρέος νὰ ὑψώσει στεντόρεια καταδικαστικὴ φωνή, στιγµατίζοντας τὴν ἀναίσχυντη ὁµοφυλοφιλία καὶ προασπίζοντας τὸ λογικὸ ποίµνιο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τὸ δρόµο τὸν ἄνοιξε ἤδη ἡ Ὀρθόδοξος Ἱεραρχία τῆς Μολδαβίας.
. Ταυτόχρονα, ὅσοι πιστεύουµε στὸν Τριαδικὸ Θεὸ ἂς ὑψώσουµε σ᾽ αὐτὴν τὴν ἀντιπνευµατικὴ ἐποχή, στὴν ὁποία ἁλωνίζει τὸ πνεῦµα τοῦ ἀντιχρίστου, χέρια, νοῦ καὶ καρδιὰ σ᾽ αὐτὸν τοῦ Ὁποίου αἱ χεῖρες µᾶς ἐδηµιούργησαν καὶ µᾶς ἔπλασαν κατ᾽ εἰκόνα ἰδικήν Του καὶ καθ᾽ ὁµοίωσιν. Δεηθῶµεν τοῦ Κυρίου, ἱκετεύοντάς Τον νὰ καλέσει εἰς µετάνοιαν καὶ σωφρονισµὸν τοὺς δυστυχεῖς δούλους τῶν δαιµόνων τῆς ὀµοφυλοφιλίας. Εἶναι χρέος µας.
Πηγή1
Πηγή2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου