Η περίοδος βασιλείας της δυναστείας των Ισαύρων μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πιο κρίσιμη για τις αραβοβυζαντινές σχέσεις. Ο Λέων Γ', πρώτος εκπρόσωπος της δυναστείας, με την άνοδό του στον αυτοκρατορικό θρόνο, το 717, κλήθηκε να αντιμετωπίσει μεγάλης έκτασης αραβική επίθεση εναντίον της Κωνσταντινούπολης.
Ο άραβας στρατηγός Μασαλμάς απέκλεισε το καλοκαίρι του 717 τη "Βασιλεύουσα" από ξηρά και από θάλασσα. Η ικανότητα του νέου αυτοκράτορα, οι επιδημίες που έπληξαν το αραβικό στρατόπεδο και η ευρεία χρήση του "υγρού πυρός" από τους Βυζαντινούς ήταν οι βασικοί παράγοντες που συντέλεσαν στην τελική ήττα και αποχώρηση των αραβικών χερσαίων δυνάμεων ένα χρόνο αργότερα (718) και την καταστροφή του στόλου τους.
Η νίκη των Βυζαντινών κατά των Αράβων το 717 ήταν εξαιρετικής σημασίας, καθώς εμπόδισε τη διείσδυση των τελευταίων στην Ευρώπη από τα νοτιοανατολικά. Ανάλογης σπουδαιότητας ήταν και η νίκη εις βάρος τους από τον Κάρολο Μαρτέλο στο Πουατιέ της Γαλλίας, το 732, που επίσης απέτρεψε την αραβική επέκταση στην Ευρώπη. Οι επόμενοι Ίσαυροι αυτοκράτορες, παρά τις εσωτερικές ταραχές που είχε προκαλέσει στο κράτος το εικονομαχικό κίνημα και τους άλλους εξωτερικούς εχθρούς που είχαν να αντιμετωπίσουν, σημείωσαν επίσης αρκετές επιτυχίες εναντίον των Αράβων. Τόσο ο Κωνσταντίνος Ε' όσο και ο διάδοχός του Λέων Δ' Χάζαρος κατάφεραν σημαντικές νίκες. Μόνο στα χρόνια των τελευταίων εκπροσώπων της δυναστείας, του Κωνσταντίνου Στ' και της Ειρήνης, οι 'Aραβες κατάφεραν, μετά από πετυχημένες επιδρομές στη Μικρά Ασία να αποχωρήσουν εξασφαλίζοντας ειρήνη με ευνοϊκούς όρους (783).
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου