O δημοσιογράφος των Financial Times, εξιστορεί σε blog του στη διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας, όσα συνάντησε στην Αθήνα, κάνοντας λόγο για εξαιρετική διάθεση, γεμάτα μαγαζιά, ίχνος άγχους, απελπισίας ή θυμού.
Ο Τόνι Μπάρμπερ αναφέρεται στα γεμάτα εστιατόρια, τον κόσμο που δεν αντιδρά αλλά και τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τους καταληψίες στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ.
Στο blog του περιγράφει το πώς βρέθηκε έξω από ένα κατάστημα με σουβενίρ, όπου την προσοχή του «έκλεψε» ένα T-shirt. «Το σλόγκαν που έγραφε ήταν: «To be is to do – Plato, To do is to be – Aristotle, Do be do be do – Sinatra». Καταστηματάρχες στην Πομπηία πρέπει να πουλούσαν αντικείμενα σαν κι αυτό το καλοκαίρι του 79 μ.Χ., λίγο πριν από την έκρηξη του Βεζούβιου», γράφει ο Μπάρμπερ με αρκετή ειρωνεία.
«Το εντυπωσιακό με τη διάθεση στην Αθήνα είναι η εξαιρετική ηρεμία. Ο ήλιος λάμπει, όλοι έχουν επιστρέψει από ένα αναζωογονητικό πασχαλινό διάλειμμα. Ενας γνωστός μου μου είπε ότι τα εστιατόρια είναι τόσο γεμάτα- με Ελληνες, όχι μόνο με ξένους τουρίστες- που δεν μπορούσε να κάνει κράτηση πουθενά. Δεν μοιάζει με μία κοινωνία που ξέρει, ή φοβάται, ότι είναι δύο βήματα από τον γκρεμό», συνεχίζει το δημοσίευμα.
«Για να πούμε την αλήθεια, η κατάσταση στην Αθήνα ήταν πιο τεταμένη τον Ιούνιο του 2012. Ηταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έκρουε τις θύρες του πολιτικού κατεστημένου και για λίγο δεν κέρδισε τις εκλογές. Οταν τα αποτελέσματα βγήκαν, υπήρχε η χειροπιαστή αίσθηση ότι είχε αποφευχθεί η εθνική καταστροφή», γράφει ο Μπάρμπερ.
Τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματι στην εξουσία και πράγματι συμπεριφέρεται με τρόπο που προκαλεί ανησυχία για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη- γράφουν οι Financial Times- θα περίμενε κανείς οι πολίτες να είναι αγχωμένοι, απελπισμένοι ή θυμωμένοι. Δεν είναι. Είναι κουρασμένοι και μοιρολατρικοί.
Εξαίρεση αποτελεί μία ομάδα ακροαριστερών νέων, που βρίσκονται στην τρίτη εβδομάδα κατάληψης στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, συνεχίζει. «Επισκέπτομαι την ελληνική πρωτεύουσα, ως ρεπόρτερ, για πάνω από 20 χρόνια και πάντα υπήρχε ένα πολιτικά υποκινούμενο πρόβλημα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σε πανεπιστήμιο, κάθε φορά που βρισκόμουν στην πόλη», γράφει ο Μπάρμπερ.
«Ο τρόπος που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χειρίζεται αυτή τη διαμαρτυρία αποκαλύπτει σε μεγάλο βαθμό το πώς αντιλαμβάνεται τα καθήκοντα και τους στόχους στην εξουσία. Μακριά από το να κόψει το νερό, το ηλεκτρικό και το wifi, όπως πρότεινε ένας πρώην πρύτανης, οι υπουργοί εμφανίζονται αβέβαιοι και διχασμένοι για το τι πρέπει να κάνουν. Αρκετοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν με συμπάθεια τους διαμαρτυρόμενους».
Η εξήγηση για αυτή τη στάση είναι διπλή, σύμφωνα με τους Financial Times. «Πρώτον, από τις πιο σημαντικές στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας ήταν η φοιτητική εξέγερση του 1973 που συνέβαλε στην πτώση της χούντας. Το φοιτητικό κίνημα θεωρείται, από την Αριστερά, όχι μόνο απόδειξη υγιούς πολιτικής συνείδησης αλλά και ένα ιερό ανθρώπινο δικαίωμα. Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που δημιουργήθηκε σε ένα μεγάλο ποσοστό από το μαρξιστικό ακτιβισμό ανάμεσα σε διανοούμενους και φοιτητές. Αν και κάποιοι υποστηρικτές βοηθούν τα καταφύγια και τα συσσίτια για άστεγους που έχουν ξεπηδήσει κατά τη διάρκεια της κρίσης, η ηγεσία του κόμματος και η δομή του- από τον Αλέξη Τσίπρα και προς τα κάτω- κάθε άλλο παρά λαϊκό κίνημα είναι».
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου