Προμηθεως Αρθρο Σκέψεις για την χάραξη μιας Εθνικής Πολιτικής:

Η Ελλάδα μπορεί να έχει υπόσταση στα παγκόσμια ιστορικά τεκταινόμενα μόνον ως ηγέτις. Οι κύκλοι της Ιστορίας μας δείχνουν ότι όποτε η Ελλάς και οι Έλληνες σταμάτησαν να ηγούνται του γεωγραφικού και γεωστρατηγικού τους χώρου έπεσαν στα νύχια των επεκτατικών και ζηλόφθονων γειτόνων τους και αναγκάστηκαν να κάνουν τεράστιες θυσίες σε ελληνικό αίμα για να αναστηθούν. Δυστυχως ομως οι ταγοι του εθνους, μας εχουν οδηγησει στη καταστροφη με τις ακολουθες συνεπειες.

-Ο κατακερματισμός (ιδία μεταπολιτευτικός, 37 ολόκληρα χρόνια!) της Εθνικής παιδείας.

-Η υποδούλωση της πολιτικής ζωής στην οικονομική ζωή και η παρελκόμενη συντήρηση παλαιών και ανάπτυξη νέων κλειστών ομάδων εξουσίας που συντηρούνται (και συντηρούν) από την οικονομοκρατία.

-Η συνακόλουθη των ανωτέρω διαμόρφωση αυξανόμενου παραλυτικού-ψυχολογικού ρεύματος στον Λαό (που έγινε κοσμάκης) με άξονες κερδοσκοπία – ηδονοθηρία – ευκολοζωΐα.

-Η ανάλογη μετατροπή της Εκκλησίας (που διατηρεί υπολειπόμενες αλλά ισχυρές δυνάμεις) σε κακέκτυπο των κομμάτων (ενώ είχε την δυνατότητα μετατροπής της σε Εθνική Εκκλησία λόγω των ανθρωπογεωγραφικών και ιστορικών ιδιαιτεροτήτων του Νέου Ελληνισμού).

-Η προϊούσα απαθλίωση του πνευματικού κόσμου της χώρας και η συγχώνευσή του σε αντεθνικές στάσεις. (Ακαδημία, καθηγητικό δυναμικό, άνθρωποι γραμμάτων και τεχνών βυθίστηκαν στον Ατομισμό και τον Διεθνισμό Μαρξιστικό ή Αστικό).

-Η σχεδόν ολοσχερής αφομοίωση του Ελληνικού κεφαλαίου στο διεθνές κεφάλαιο και η μετατροπή των κεφαλαιούχων σε συνειδητούς κεφαλαιοκράτες.

-Η «δυνάμει» υφισταμένη ακόμη αταβιστική καταβολή του πατριωτισμού των συγχρόνων Ελλήνων, που αναδύεται ευκαιρίας δοθείσης με ικανή δύναμη. (Μαζικά ουδέποτε ο πατριωτισμός ξεπέρασε τα όρια της «εθνικοφροσύνης» στην καλύτερη περίπτωση. Δεν ταυτοποιήθηκε ποτέ με τον πρέποντα εθνισμό ώστε να γίνει Εθνικισμός).

-Ο Αλυτρωτισμός εξαλείφθηκε μεθοδικά στην μεταπολιτευτική περίοδο. Στην νεώτερη ιστορία υπήρξε, κατά διαστήματα, ισχυρός σε συλλογικό επίπεδο, αλλά μόνον σαν συναίσθημα, ουδέποτε όμως σαν συνειδητή θέληση.

-Η όποια κρατική μηχανή υφίστατο ελαχιστοποιήθηκε και κερματίστηκε μεταξύ σοσιαλδημοκρατικών και πλουτοφιλελεύθερων «επιλογών». Παράλληλα δεν επιτεύχθηκε το διακηρυγμένο (όσο και αμφίβολο) σχέδιο της «αποκέντρωσης».

-Δημογραφικός μαρασμός, γεροντοποίηση της Ελλάδας σε συνδυασμό με αστικό υδροκεφαλισμό και ισχυρά ρεύματα λαθρομετανάστευσης έχουν οδηγήσει κοντά στο σημείο «ΜΗΔΕΝ» τις βιοπολιτικές παραμέτρους του Έθνους…» ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ