Άγνωστα Ελληνικά χειρόγραφα μέρος 6ο

Αλκμαιωνίς (Αλκμεωνίς)
 Έτσι λεγόταν ένα επικό ποίημα (μας παραδόθηκε δίχως τίτλο και μόνο αποσπασματικά), που γεννήθηκε ίσως γύ­ρω στο 600 π.Χ. θεματικά αποτελεί συνέχιση του θηβαϊκού μυθικού κύκλου: φαίνεται πως είχε για περιεχόμενο τη μοίρα του Αλκμαίωνα, που εκδικήθηκε τον φόνο του πατέρα του Αμφιάρα­ου σκοτώνοντας τη μητέρα του Εριφύλη και, μα­ζί με τους Επιγόνους, πήρε μέρος στην εκστρα­τεία εναντίον της Θήβας· προφανώς ο φόνος της μητέρας και ο εξαγνισμός του Αλκμαίωνα ήταν τα κύρια θέματα του ποιήματος. Άλλες περιπέ­τειες ήταν, σε διάφορες παραλλαγές, μοιρασμέ­νες σε περισσότερα επικά ποιήματα (Α., Θηβαΐς, Επίγονοι). Η μορφή του Αλκμαίωνα, αντί­τυπο του Ορέστη, έθελξε και τον Ευριπίδη, οδη­γώντας τον σε μια θεατρική της παρουσίαση.


Αναγραφή της Λίνδου
Επιγραφή που βρέθηκε το 1904. Σώζεται μόνο ένα μέρος της. Πρόκει­ται για χρονικό του ναού της Αθηνάς στη Λίνδο της Ρόδου. Χαράχτηκε ύστερα από απόφαση της εκκλησίας του δήμου το 99 π.Χ. και περιέχει την ιστορία του ναού αρχίζοντας από τη μυθική εποχή. Συγγραφέας της είναι κατά πάσα πιθανό­τητα ο Τιμαχίδας.

Ανακρέων
 Παρεξηγημένος ποιητής, αν και υπερασπιστής του μέτρου, θεω­ρήθηκε από τους μεταγενέστερούς του λανθασμένα γλεντζές και μέθυσος. Από τον τόπο καταγωγής του, την Τέω της Μ. Ασίας, όπου γεννήθηκε πιθανώς το 572 π.Χ. Στη συνέχεια βρέθηκε στα θρακικά Άβδηρα, όπου και έγραψε εξαίρετα συμποτικά τραγούδια.


Ανακρεόντεια 
Καταρχήν όλα τα ποιήματα που μιμούνται το ύφος των συμποτικών και ερωτι­κών ποιημάτων του Τήιου ποιητή Ανακρέο­ντα (στο λεγόμενο ανακρεόντειο μέτρο)· ειδικό­τερα όμως έτσι ονομάζεται μια συλλογή 60 ποι­ημάτων στο ίδιο μέτρο, που μας παραδόθηκαν ως παράρτημα της Παλατινής Ανθολογίας· τα ποιήματα αυτά αποδόθηκαν βέβαια στον Ανακρέοντα, προέρχονται όμως από εντελώς διαφορετικούς αιώνες, αρχίζοντας από την ύστε­ρη ελληνιστική εποχή και φτάνοντας ως την ύστερη αρχαιότητα και τη βυζαντινή εποχή, τό­τε που με ευχαρίστηση καλλιεργούνταν αυτό το είδος.




Η σύγχρονη φιλολογική έρευνα ξεχώρισε τα γνήσια από τις μιμήσεις, που η αξία τους εί­ναι πολύ διαφορετική μεταξύ τους: δίπλα στη σεμνότυφη δασκαλίστικη ποίηση βρίσκονται χαριτωμένα παιχνιδίσματα. Παντελής έλλειψη κλασικών θεμάτων, μόλις κάποια παρουσία μυθολογικών εικόνων, στη θέση τους όμως εγκώμια για τον Έρωτα και τον Διόνυσο, την αγάπη, το κρασί, το τραγούδι, την άνοιξη, το λουλούδιασμα των ρόδων η χαρούμενη από­λαυση της ζωής είναι ο στενά περιορισμένος κύ­κλος τω θεμάτων.


sakketosaggelos

Συνεχίζεται..