Άγνωστα Ελληνικά χειρόγραφα μέρος 8ο

Ανθολογία του Πλα­νούδη (Anthologia Planudea).
Η συλλογή επιγραμμάτων που ολοκλή­ρωσε το 1299 ο μοναχός Μάξιμος Πλανούδης από την Κωνσταντινούπολη. Περιλαμβάνει πε­ρίπου 2400 ποιήματα. Ως βάση της δουλειάς του ο Πλανούδης είχε κατά πάσα πιθανότητα μια συντομευμένη έκδοση του Κωνσταντίνου Κεφαλά και ίσως τη συλλογή που σήμερα λέγεται Παλατινή Ανθολογία. Από τη μια μεριά ο Πλανούδης άφησε καταμέρος έναν αρκετά με­γάλο αριθμό ποιημάτων που περιέχονταν στις συλλογές-βοηθήματά του, από την άλλη όμως η έκδοσή του περιλαμβάνει 388 ποιήματα που δεν υπάρχουν στην Παλατινή Ανθολογία. Τα επι­γράμματα αυτά προστέθηκαν, κατά τη σημερινή διάταξη, ως Appendix Planudea (= παράρτημα του Πλανούδη) στην Παλατινή Ανθολογία ως 16ο βιβλίο.
Πέρα από τις αλλαγές που έκανε στο βασικό του κεφάλαιο, είναι φανερό ότι ο Πλα­νούδης έκανε επίσης επεμβάσεις στα ποιήματα: συντόμεψε και έκανε αλλαγές κυρίως εκεί όπου το περιεχόμενο τους του δημιουργούσε ηθικούς ενδοιασμούς. Η διαίρεση σε 7 βιβλία (που το καθένα τους παρουσιάζει αλφαβητική διάταξη) έγινε με θεματικά κριτήρια: 1. προτροπές, 2. συ­μποτικά και σκωπτικά επιγράμματα, 3. επιτύμ­βια επιγράμματα, 4. περιγραφές, 5. ποιήματα του Χριστόδωρου από την Κοπτό, 6. αφιερωμα­τικά επιγράμματα, 7. ερωτικά επιγράμματα. Μας έχει σωθεί το ιδιόγραφο αντίτυπο του Πλα­νούδη (χφ Marcianus 481, Βενετία). Πρώτη έκ­δοση: από τον Ιωάννη Λάσκαρη το 1494 στη Φλωρεντία.






Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη. 
Τίτλος ενός εγχει­ριδίου μυθολογίας, που ασφαλώς δεν έχει καμιά σχέση με τον Αθηναίο γραμματικό Απολλό­δωρο, πρέπει ωστόσο, σύμφωνα με τη γλώσσα και το ύφος του (που δεν είναι αττικιστικά), να γεννήθηκε στον 1ο αι. μ.Χ. Περιλαμβάνει σε μια μεγαλοδιάστατη μυθολογική επισκόπηση μια γενεαλογία των θεών και των ηρώων, αρχί­ζει με τον Ουρανό και τη Γαία και, περνώντας από τους Αργοναύτες, τον Ηρακλή και τους θη­βαϊκούς μύθους φτάνει ως τα αττικά γένη και τον Θησέα, όπου και σταματά το κομμάτι που μας έχει σωθεί. Το αρχικό κείμενο έφτανε ως τον θάνατο του Οδυσσέα, όπως μας πληροφο­ρούν υπολείμματα από το έργο που βρέθηκαν (Επιτομή του Ιωάννη Τζέτζη στον Βατικανό κώδικα 950 και αποσπάσματα από τη σαββαϊτική βιβλιοθήκη της Ιερασουλήμ). Ο συγγραφέας, που δεν μπορεί να ταυτισθεί, πιθανότατα χρησι­μοποίησε για τη δουλειά του ένα μυθολογικό εγ­χειρίδιο που ήδη υπήρχε στη διάθεσή του.

sakketosaggelos

Συνεχίζεται..