Ο αθάνατος Αχιλλέας

Ο Μυρμιδών ήταν γιός του Δία και της Ευριμέδουσας. Οι απόγονοί του οι Αιγινίτες μετανάστευσαν κάποτε στην Θεσσαλική Φθιώτιδα . Έλαβαν μέρος στον εμφύλιο πόλεμο της Τροίας με αρχηγό τον Αχιλλέα. Σύμφωνα με μια παλαιότερη παράδοση, όταν έπεσε λοιμος στην Αίγινα ,ο Αίακος παρακάλεσε το Δία να μεταμορφωθούν οι κάτοικοι του χωριού σε μυρμήγκια για να έχουν ελάχιστη ανάγκη σε φαγητό. Σύμφωνα με άλλη παράδοση ο Δίας μεταμορφώθηκε σε μυρμήγκι για να αποπλανήσει την Ευρυμέδουσα.

ΑΧΙΛΛΕΑΣ 

Καταγόταν απο το γένος του Δία. Γεννήθηκε στη Φθία της Θεσσαλίας. Πατέρας του ήταν ο Πηλέας και μητέρα του η Θέτιδα.Επειδή η μητέρα του ήθελε να τον κάνει αθάνατο συμφωνα με τη παράδοση τον φούρνιζε κάθε φορά που ζύμωνε ψωμί, ενώ τον κρατούσε από τη φτέρνα. Στο δεύτερο στάδιο τον έλουζε στα φονικά νερά της Στυγός για να τον σκληραγωγήσει. Είχε το προσωνύμιο πυρίσων επειδή δεν πάθαινε τίποτα με τη φωτιά. Ο Αχιλλέας μεγάλωσε κοντά στο κένταυρο Χείρωνα που ζούσε στο Πήλιο. Η γυναίκα του κενταύρου Φίλυρα και η μητέρα του Χαρεικλώ τον φρόντιζαν ενώ ο ίδιος ο κένταυρος τον μύησε στις τέχνες και τα γράμματα και στις πολεμικές τέχνες. Ο κένταυρος τον ονόμασε Αχιλλέα επειδή έλυε τα άγχη. 

Μεγάλωσε ο Αχιλλέας και έγινε πάρα πολύ όμορφος, περιγραφές για θεϊκή ομορφιά με μπάσα επιβλητική καθαρή φωνή μάτια που έλαμπαν και μαλλιά κατάξανθα. Η ανδρεία του έγινε γνωστή σε όλο το τότε κόσμο, μάλιστα λέγεται ότι ρωτήθηκε ο Μενέλαος αν θα μπορουσε να νικήσει το πόλεμο και πήρε την εξής απάντηση
"Είναι αδύνατος η άλωσις της Τροίας ανευ του Αχιλλέως "

Η μητέρα του η Θέτιδα προαισθάνθηκε το χαμό του στον επικείμενο πόλεμο.


Γιος του Πηλέα, βασιλιά των Μυρμιδόνων, και της Θέτιδας. Οι μάντεις είχαν προφητέψει πως αν ο Αχιλλέας έπαιρνε μέρος στην εκστρατεία της Τροίας θα δοξαζόταν πολύ αλλά θα πέθαινε. Αν έμενε στην πατρίδα του θα ζούσε πολλά χρόνια εκεί αλλά χωρίς δόξα. Η Θέτις για να γλιτώσει το γιο της τον έντυσε με ρούχα γυναικεία, του έδωσε το κοριτσίστικο όνομα Πύρρα, που σημαίνει πυρόξανθη και τον έστειλε στο Λυκομήδη, το Βασιλιά της Σκύρου, να ζήσει εκεί με τα κορίτσια του. Αγάπησε τη βασιλοπούλα Διηδάμεια και απέκτησαν ένα γιο τον Νεοπτόλεμο. Υπήρχε όμως και μια άλλη προφητεία. Ο μάντης Κάλχας φανέρωσε στους Έλληνες ότι δεν θα κυριευόταν ποτέ η Τροία χωρίς τον Αχιλλέα. Ο Οδυσσέας ανέλαβε να τον βρει και μεταμφιεσμένος λοιπόν σε έμπορο, με όπλα ανάμεσα στις πραμάτειες του έφτασε στην αυλή του βασιλιά Λυκομήδη. Και ενώ τα κορίτσια, οι βασιλοπούλες, άρχισαν να κοιτάζουν με περιέργεια τα γυναικεία ρούχα, ο Αχιλλέας με την πρώτη ματιά ρίχτηκε στα όπλα. Με αυτόν τον τρόπο τον ανακάλυψε ο Οδυσσέας και τον οδήγησε στην Τροία. Αναχώρησαν από ένα μικρό λιμάνι της Σκύρου που ονομάζεται μέχρι τις μέρες μας Αχίλλι. 


Ο Οδυσσέας, πολύ αργότερα, επέστρεψε στην Σκύρο για να αναζητήσει αυτήν την φορά το γιο του Αχιλλέα και να τον οδηγήσει στην Τροία. Ο Νεοπτόλεμος μπήκε στην Τροία κρυμμένος στον Δούρειο Ίππο και σκότωσε τον βασιλιά της Τροίας, τον Πρίαμο για να εκδικηθεί για τον θάνατο του πατέρα του Αχιλλέα.



Οταν οι Έλληνες έπλευσαν για την Τροία, κατά λάθος σταμάτησαν στη Μυσία, με βασιλιά τον Τήλεφο. Στη μάχη, ο Αχιλλέας τραυμάτισε τον Τήλεφο. Η πληγή δεν έκλεινε κι έτσι ο Τήλεφος ρώτησε ένα μαντείο το οποίο δήλωσε ότι "αυτός που πλήγωσε θα θεραπεύσει".
Σύμφωνα με αναφορές άλλων περί το χαμένο έργο του Ευριπίδη, ο Τήλεφος πήγε στην Αυλίδα, προσποιούμενος το ζητιάνο και ζήτησε από τον Αχιλλέα να του γιατρέψει την πληγή. Ο Αχιλλέας τού αρνήθηκε, ισχυριζόμενος ότι δεν είχε ιατρικές γνώσεις. Εναλλακτικά, ο Τήλεφος κράτησε τον Ορέστη όμηρο σε αντάλλαγμα με τη βοήθεια του Αχιλλέα στη θεραπεία της πληγής. Ο Οδυσσέας συμπέρανε πως το δόρυ δημιούργησε την πληγή άρα το δόρυ θα έπρεπε να τη γιατρέψει. Ξύσματα χαλκού από το δόρυ τοποθετήθηκαν στην πληγή και ο Τήλεφος γιατρεύτηκε.

Η Ιλιάδα έχει ως βασικό θέμα της την οργή του Αχιλλέα και την άρνησή του να πολεμήσει στο πλευρό των Αχαιών. Η αφήγηση κινείται σε δύο άξονες, τον ουράνιο - των θεών - και το γήινο - των ανθρώπων. Ασχολείται κυρίως με το δέκατος έτος του πολέμου της Τροίας και όχι με τα όσα συνέβησαν προηγουμένως. Οι θεοί παίρνουν ενεργό μέρος σε αυτό τον πόλεμο και χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα. Είτε πολεμούν οι ίδιοι μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους (έτσι τραυματίζονται η Αφροδίτη και ο Αρης), είτε βοηθούν κάποιο πολεμιστή να νικήσει. Η Ιλιάδα δεν αποτελεί βιογραφία του Αχιλλέα. Μετά τον Όμηρο γράφτηκαν πολλά έπη με τον τίτλο Αχιλληίς ή Ιλίου πέρσις (Αλωση της Τροίας) αλλά και τραγωδίες με θέμα τους ομηρικούς ήρωες (Αίας, Φιλοκτήτης, Αχιλληίς, Αγαμέμνων, Ανδρομάχη, Τρωάδες, Εκάβη, Ελένη). Η Ιλιάδα δεν τελειώνει με το θάνατο του Αχιλλέα, αλλά με την ταφή του Έκτορα.

Κατά την διάρκεια των μαχών Αχαιών (στο πλευρό τους ο Αχιλλέας και οι Μυρμιδόνες) και Τρώων, ο Αχιλλέας, ο πιο γενναίος στρατηγός των Ελλήνων, αισθάνεται προσβεβλημένος από την ενέργεια του Αγαμέμνονα να του απαγάγει μια από τις σκλάβες του. Αποφασίζει τότε να αποσυρθεί αυτός και οι Μυρμιδόνες του από την πολιορκία, πράγμα που αποδυναμώνει τον ελληνικό στρατό. Μετά από μερικές επιτυχίες των Τρώων, ο καλύτερος φίλος του Αχιλλέα, ο Πατροκλος, ζητά από τον φίλο του να του επιτρέψει να ξανα λάβει μέρος στον πόλεμο μαζί με τους Μυρμιδόνες. Ο Αχιλλέας συμφωνεί και μάλιστα του δανείζει την πανοπλία του που την έχει φτιάξει ο Ηφαιστος. 

Ετσι, ο Πατροκλος μπαίνει στην μάχη και οι Τρώες νομίζοντας οτι είναι ο Αχιλλέας που εισήλθε στην μάχη υποχωρούν πίσω από τα τείχη της Τροίας. Ο Έκτορας αποφασίζει να αντιμετωπίσει τον Πατροκλο, νομίζοντας και αυτός πως είναι ο Αχιλλέας. Κατά τη διάρκεια της μαχης ο Έκτορας σπάει το κράνος του Πάτροκλου, αποκαλύπτοντας έτσι την ταυτότητά του. Σκοτώνει τότε τον Πάτροκλο και παίρνει την πανοπλία του Αχιλλέα, μια προσβλητική πράξη για τον νεκρό. 

Όταν ο Αχιλλέας μαθαίνει τον θάνατο του φίλου του, αποφασίζει να εκδικηθεί. Παρακαλάει την μητέρα του την Θέτιδα να ζητήσει από τον Ηφαιστο να του κατασκευάσει μια νέα πανοπλία. Ταυτόχρονα, συμφιλιωνεται με τον Αγαμέμεμνονα. Την επόμενη μέρα, εισέρχεται στη μάχη και καταδιώκει πολλούς Τρώες. Μονομαχεί τότε με τον Έκτορα και καταφέρνει να τον σκοτώσει. Στη συνέχεια σέρνει το νεκρό σώμα του αντιπάλου πίσω από το άρμα του. 

Η πράξη αυτή ήταν προσβλητική για τον νεκρό και ο Απόλλων τον τιμώρησε.Έτσι, ως γνωστόν, ο Πάρις κατάφερε να τον πετύχει με ένα βέλος στο μόνο αδύνατο σημείο του, την φτέρνα.

Ωστόσο, η προφητεία εκπληρώθηκε και η δόξα του Αχιλλέα έμεινε αιώνια, παρά το σύντομο της ζωής του.