Το Ιπποφαές

Το ιπποφαές είναι από τα αρχαιότερα φυτά της γης και προηγείται κατά πολύ της εποχής των παγετώνων. Αυτοφύεται σε μορφή θάμνου στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας. Είναι ένας πολυετής, φυλλοβόλος και ακανθωτός θάμνος, το ύψος του οποίου ξεπερνά τα 3 μέτρα. Είναι εξαιρετικά ανθεκτικό, ακόμα και στις πιο ακραίες καιρικές συνθήκες ξηρασίας και παγετού, ενώ μπορεί να φυτευτεί και σε άγονα εδάφη, με ελάχιστες απαιτήσεις καλλιεργητικής φροντίδας. Οι καρποί του, που ωριμάζουν στο τέλος καλοκαιριού με αρχές φθινοπώρου, μοιάζουν με ρώγες σταφυλιού, σε κίτρινο ή πορτοκαλί χρώμα, και οι ευεργετικές τους δυνατότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα. 

Μνημονεύεται από τον Θεόφραστο, μαθητή του Αριστοτέλη, αλλά κυρίως από τον Διοσκουρίδη τον Αναζαρβέα, πατέρα της φαρμακολογίας. 
Αναφορές στο Ιπποφαές υπάρχουν στην Θιβετιανή και κινέζικη ιατρική. Από το 1929, όταν για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε βιοχημική ανάλυση των καρπών του φυτού, οι γνώσεις για της φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού συνεχώς αυξάνονται. 
Περιέχει πάνω από 15 υπέρ αντιοξειδωτικές ουσίες και θεωρείται η τέλεια υποστήριξη σε πολλές θεραπείες

•Σύμφωνα με Ρώσους και Κινέζους επιστήμονες, το Ιπποφαές περιέχει 190 βιοενεργά συστατικά από τα οποία 106 είναι στο έλαιο.

Το φυτό είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια για τις οντιοξειδωτικές και αναζωογονητικές του ιδιότητες τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Κίνα, Θιβέτ. Μάλιστα οι αρχαίοι συγγραφείς θεωρούν ότι ο Αλέξανδρος το χρησιμοποίησε εντατικά προκειμένου να αντέξουν οι στρατιώτες του στις εξουθενωτικές πορείες και την έλλειψη ύπνου. Το ίδιο λέγεται κι από ασιατικές πηγές του μεσαίωνα για συστηματική χρήση του από τους δαιμονισμένους ιπποτοξότες του Τζίνκινς Χαν. Το ιπποφαές συμπεριλαμβάνεται στην κατηγορία των «υπερτροφών» (super foods), μαζί με τη σπιρουλίνα, την αλόη, τη γύρη, το τζίνσενγκ κ.ά., ενώ Ρώσοι και Κινέζοι επιστήμονες το τοποθετούν στην πρώτη δεκάδα των πιο ισχυρών θεραπευτικών φυτών στον κόσμο. 
Οπως αναφέρουν, περιέχει πολλαπλάσιες ποσότητες βιταμίνης C από τη φράουλα, το ακτινίδιο, το πορτοκάλι, την τομάτα και το καρότο. Εχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε βιταμίνη Ε από εκείνη του σιταριού, του καλαμποκιού και της σόγιας, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, καθώς και όλες τις βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ενώ προσφέρει στον οργανισμό ακόρεστα λιπαρά οξέα, Εκτεταμένη καλλιέργειά του γίνεται σήμερα σε πολλές ασιατικές χώρες, και κυρίως στην Κίνα και την Ασία, καθώς και σε ευρωπαϊκές χώρες.

Κέντρο Πληροφόρησης ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ