Ἡ βολεμένη καὶ ἀφομοιωμένη ἑλληνικὴ Ἀριστερά.
Παρ᾿ ὅτι ἀναλύσεις, ὅπως οἱ παραπάνω (βλέπε εδώ) δὲν εἶναι ἀσυνήθιστες στοὺς ἀριστεροὺς ἢ μαρξιστὲς διανοούμενους, εἶναι ἀξιοκατάκριτη ἡ πολιτικὴ ποὺ ἀκολουθήθηκε ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ Ἀριστερὰ καὶ τὶς αἱρέσεις της. Σὲ καμία περίπτωσι δὲν συνδέθηκε καὶ δὲν ἀναμίχθηκε μὲ τὸ πρωτοφανὲς σὲ ὄγκο καὶ πάθος μέγα πλῆθος τῶν διαμαρτυρομένων καὶ ἀγωνιζομένων πολιτῶν στὴν πλατεία Συντάγματος. Τὸ ΚΚΕ παρέμεινε ἐπιδεικτικῶς καὶ ἔκδηλα μακριά, οἱ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπαξιωτικὰ ἀπόντες, οἱ ἐξωκοινοβουλευτικοὶ περιχαρακωμένοι σὲ καραντίνα στὴν «κάτω πλατεία». Πῶς νὰ ἐξηγηθῇ αὐτὸς ὁ πρωτοφανὴς σεχταρισμός, ἡ περιφρόνησι καὶ ἀπόρριψι τοῦ ἀγωνιζομένου πλήθους; Μόνον ἀπὸ ἀνικανότητα ἢ ἰδεολογικὴ φοβία καὶ προκατάληψι; Καὶ πῶς κατάντησαν ἀκόμη καὶ σὲ βίαιες συμπλοκὲς μὲ ὅσους διαμαρτυρόμενους πολίτες κρατοῦσαν, περιέφεραν καὶ ἀνέμιζαν ὑπερήφανοι ἀπέναντι στὴν Βουλή, τὴν ἑλληνικὴ σημαία; Στὸ ὄνομα τίνος «διεθνισμοῦ» καὶ τίνος «προλεταριάτου» καίγεται ἡ σημαία ποὺ διασώζεται ἀπὸ τὸ '73, ποὺ προσκυνοῦσαν οἱ ἐπαναστάτες τοῦ '21 ἢ δόξαζαν οἱ ἀντιφασὶ-στες τοῦ '40;
Τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ καλοκαίρι τοῦ 2011, οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἑλληνίδες συνάντησαν ὕστερα ἀπὸ πολλὰ χρόνια, ξανὰ τὴν Ἱστορία. Αὐτὴ τὴν φορά, ἐλεύθεροι καὶ πιὸ συνειδητοὶ ἀπὸ ποτὲ ἄλλοτε. Ἀχειραγώγητοι καὶ ἄφοβοι, ἀδελφωμένοι καὶ διερωτώμενοι γιὰ ὅσα συνέβαιναν στὴν χώρα, ἀναζητοῦντες τὸν δρόμο τους καὶ τὴν προοπτική τους. Ἔχοντες δεῖ πὼς τὰ κόμματα, τὸ σύνολο τῶν κομμάτων καὶ τῶν ἰδεολογιῶν, οὔτε τοὺς προφύλαξαν οὔτε τοὺς προετοίμασαν γιὰ τὸ μεγάλο κακὸ ποὺ τοὺς εὑρῆκε.
Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸ καινοφανὲς παράδοξο, νὰ ὀργανώνωνται ἄμαζες κι ἄνευρες διαδηλώσεις ἀριστερῶν ἢ συνδικαλιστῶν κι ὅταν αὐτοὶ ἀποχωροῦσαν, λίγες ὧρες μετὰ νὰ πνίγεται στὴν λαοθάλασσα τῶν «ἀγανακτισμένων» τὸ Σύνταγμα. Εἶχαν συμβεῖ βέβαια καὶ οἱ ἀθλιότητες τῶν «γνωστῶν ἀγνώστων» μὲ ἐμπρησμοὺς καὶ βανδαλισμοὺς στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας καὶ κορυφαία βαρβαρότητα τὴν θανάτωσι τῶν τριῶν τραπεζοϋπαλλήλων. Καὶ εἶχε ἐγκατασταθῆ πιὰ ἡ ἀνυποληψία καὶ ἡ καχυποψία γιὰ τοὺς λογῆς-λογῆς «ἐπαναστάτες». Ποιὸς ὁ λόγος νὰ ὑπάρχῃ ἡ Ἀριστερά; Τὴν ὥρα ποὺ ἦταν πιὸ ἀπαραίτητη ἀπὸ ποτὲ στὰ 40 τελευταῖα χρόνια, ἀντὶ νὰ ἡγηθῇ, αὐτοαπομονώθηκε. Ἐγκατέλειψε στὴν πρᾶξι τὴν ἀπελευθερωτική της ταυτότητα, ἔδειξε πὼς εἶναι κίβδηλη.
Τυχαία; Ἂν ἀναλογιστοῦμε πὼς δὲν ἀπέτρεψε τὴν τροϊκανὴ Κατοχή, πὼς δὲν προετοίμασε τὴν ἀντίστασι σὲ αὐτήν. Πὼς συμμετεῖχε σὲ ὅλη τὴν Μεταπολίτευσι, ψυχῇ τε καὶ σώματι, στὶς θεσμικὲς δομὲς τῆς «συνδιοικήσεως» ποὺ συνέθεσαν τὴν διαπλοκὴ ὅπως ὁ συνδικαλισμὸς καὶ οἱ κοινοβουλευτικὲς ἐπιτροπὲς ἀλλὰ καὶ ἡ τοπικὴ Αὐτοδιοίκησις καὶ τὰ Πανεπιστήμια (προπάντων). Πὼς μὲ τὴν ἰδεολογικὴ τρομοκρατία (δῆθεν) κατὰ τῆς ἀτομικῆς ἰδιοκτησίας ἢ ὑπὲρ τῶν ἀνθρωπίνων ἢ δημοκρατικῶν «δικαιωμάτων», προσέφερε κάλυψι σὲ βαρύτατες ἀνομίες, ὅπως οἱ καταλήψεις-καταστροφὲς τῶν ΑΕΙ ἢ ὁ ἐμπρησμὸς τοῦ κέντρου τῆς Ἀθήνας τὸ 2008. Πὼς ἀναρριχήθηκε στὰ κέντρα τῆς «τέταρτης ἐξουσίας», δηλαδὴ στὸν Τύπο, μοχλεύοντας στὰ δημοκρατικὰ αἰσθήματα τῶν Ἑλλήνων ἀλλὰ διαβάλλοντας τὸν πατριωτισμὸ ὡς «ἐθνικισμὸ» ἢ «ρατσισμό», «υἱοθετώντας» τοὺς κατατρεγμένους καὶ ταλαίπωρους μὲν λαθρομετανάστες σὲ βάρος δὲ τῶν συμπατριωτῶν πτωχῶν λαϊκῶν στρωμάτων στὶς ὑποβαθμισμένες συνοικίες τῶν μεγαλουπόλεων. Καὶ τελικά, προσφέροντας ἀπὸ τὴν δική της πλευρὰ ὑπηρεσίες εἴτε στοὺς διακινητὲς ἀνθρώπων εἴτε στοὺς μεγαλαγοραστὲς ἀκινήτων εἴτε στοὺς σχολάρχες τῶν «κολλεγίων»...
Κατανοοῦμε εὔλογα ὅτι ἔχει πιὰ μεταλλαχθῆ σὲ συστημικὸ παράγοντα. Καὶ ἂν συνεκτιμήσουμε ὅτι, οὐδέποτε ζήτησαν τὴν κατάργησι τῆς προνομιακῆς πρόσθετης συνταξιοδοτήσεως τῶν συνδικαλιστῶν καὶ τῶν αὐτοδιοικητικῶν αἱρετῶν στελεχῶν. Πὼς ἔχουν χρυσοπληρωμένους ὑπαλλήλους μέσα στὴ Βουλὴ ἀναλογικά τῆς ἐκλογικῆς τους δυνάμεως. Πὼς νομιμοποιοῦν τὴν θεσμικὴ ἀνομία τῆς φοροδιαφυγῆς ἢ κάθε ἄλλης, στὸ ὄνομα τῆς ἀντιθέσεως στὸ «μεγάλο κεφάλαιο». Καὶ στρέφουν τὸν ὑπέρτατο ὅλων «νόμο» τοῦ «δίκιου τοῦ ἐργάτη» κατὰ τῆς κοινωνίας καὶ τῆς συνοχῆς της. Καὶ πὼς οὐδέποτε ζήτησε π.χ. ἡ ΟΤΟΕ (τραπεζοϋπάλληλοι) τὴν μείωσι τῶν ληστρικῶν ἐπιτοκίων χορηγήσεων ἢ τὴν αὔξησι τῶν τιποτένιων καταθετικῶν, διότι οἱ ἴδιοι παίρνουν bonus ἀπὸ τὴν ἄνοδο τῶν ἀποτελεσμάτων τοῦ γραφείου τους. Καὶ πὼς ἡ παράνομη ἐργασία τῶν λαθρομεταναστῶν (μὲ μεροκάματα ληστείας) συνδέει τὰ «ταξικὰ ἀδέλφια» παρ᾿ ὅτι τὸ ἕνα (ὁ ἐργοδότης) εἶναι πολὺ εὐτραφέστερο τοῦ ἄλλου. Καὶ ἀποσπᾶ ἔτσι πολιτικὴ ὑπεραξία ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη μιζέρια.
Διαπιστώνουμε τότε πὼς ἡ Ἀριστερὰ σήμερα στὴν Ἑλλάδα εἶναι καὶ συστημικὴ καὶ ἀνυπόληπτη γιὰ τὸν ἁπλὸ πολίτη. Εἶναι μία παρασιτικὴ μικροαστικὴ-μεσοαστικὴ συντεχνία, μὲ χωριστοὺς καὶ συγκεκριμένους κώδικες καὶ συμφέροντα, ὅπως κάθε ἄλλη ἐπαγγελματικὴ συντεχνία. Μὲ ἀναφορὲς καὶ κλέη στὸ παρελθὸν χωρὶς ἀντιστοίχισι καὶ ἀπαντήσεις στὸ συγκεκριμένο παρόν.Μὲ ἰδιοκτησίες-πατέντες καὶ ἐργολαβίες στὶς ἰδεοληψίες (προλεταριάτο, διεθνισμός, ἀλληλεγγύη) ἀντὶ στὰ μέσα παραγωγῆς. Καὶ ὁρισμένα τμήματά της εἶναι ἐχθρικὰ ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν κοινωνία μας ὁλόκληρη, ὅπως ὅσοι ὑποκίνησαν καὶ μεθόδευσαν τὴν κατάληψι τῆς Νομικῆς σχολῆς τῆς Ἀθήνας ἀπὸ τοὺς λαθρομετανάστες. Καὶ ἂν συνεκτιμήσουμε πὼς ἔχει πρωτοστατήσει στὴν ἀμφισβήτησι τῆς ἑλληνικότητος, τῆς ταυτότητος τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους καὶ στὴν ἀποδόμησι τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος ὅπου ἡγεμονεύει μειοψηφικᾶ, βλέπουμε καὶ τὴν συνυπευθυνότητά της στὴν ἐξαχρείωσι τῆς χώρας μας.
Από το άρθρο Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ
ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ fotgrammi.gr
Νικολάου Σ. Καραβαζάκη, οἰκονομικοῦ-πολιτικοῦἀρθρογράφου/σχολιαστὴ
(Δεκέμβριος 2011-Ἀπρίλιος 2012)
Ε mail: nbsv@otenet.gr
Blog: vimasaronikou.wordpress.com
Site: dipe-net.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου