«Εἴκοσι ἐννέα ὁλόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 24 Ἰουλίου τοῦ 2003, ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς περίφημης μεταπολίτευσης. Εἴκοσι ἐννέα ὁλόκληρα χρόνια εἶναι μία ὁλόκληρη ζωή, μία ὁλόκληρη ζωὴ μέσα στὴν ὁποία πολλὲς προσδοκίες ἀπεδείχθησαν χίμαιρα καὶ αὐταπάτες καὶ πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ φυσιολογικὰ θὰ περίμενε κανεὶς νὰ συμβοῦν ἀπεδείχθησαν μάταιες ἐλπίδες.
Ὁ φάκελος τῆς Κύπρου, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσα ἐλέγοντο ἐπὶ πολλὰ χρόνια στὴν Πατρίδα μας καὶ ὁ ὁποῖος βρισκότανε στὸ ἐπίκεντρό της πολιτικῆς ζωῆς μέχρι τὰ τέλη σχεδὸν τῆς δεκαετίας τοῦ ’80, δὲν ἄνοιξε ποτέ! Οἱ προδότες, γιατί ἀναμφισβήτητα ὑπῆρχαν προδότες, οἱ ὅποιοι προδότες τῆς Κύπρου μας δὲν τιμωρήθηκαν ποτέ. Ἡ ἀλήθεια δὲν ἀπεκατεστάθη ποτὲ καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ μίαν ΥΒΡΙΝ κατὰ τῆς Ἱστορίας, ποὺ ὅπως οἱ αἰώνιες παραδόσεις τοῦ γένους μας θέλουν, φέρνει κακοδαιμονία, τὴν κακοδαιμονία ποὺ ταλαιπωρεῖ τὴν Πατρίδα μας τὶς τελευταῖες δεκαετίες. Ὅλα ἔχουν στηριχθεῖ ἐπάνω σὲ ἕνα ψέμα, σὲ μία ἀπάτη, σὲ μία προδοσία. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλα πηγαίνουν κατὰ διαβόλου…
-Εἴκοσι ἐννέα χρόνια εἶναι μία ὁλόκληρη ζωὴ καὶ μέσα σὲ αὐτὴν τὴν ζωὴ εἴδαμε τὴν φθορὰ τῶν ἐθνικῶν ἀρχετύπων νὰ ἐπέρχεται ραγδαία καὶ νὰ πλήττει τὸν Λαό μας σὲ καίρια καὶ σημαντικά του σημεῖα: στὴν φυλετική του ταυτότητα, στὴν ἱστορική του μνήμη, στὸ ἦθος του, στὴν κοινωνική του ἀγωγή, σὲ ὅλα γενικὰ ὅσα ἀποτελοῦσαν τὴν βάση τοῦ νεωτέρου Ἑλληνικοῦ βίου. Τὸ ἔργο αὐτὸ ἔγινε συστηματικά, μὲ τρόπο ἐπιμελημένο καὶ ἐπιτήδειο, «μὲ τὴν μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ», ποὺ θαυμάσια γνωρίζουν οἱ μαρξιστὲς-λενινιστές, ποὺ εἶναι οἱ μεγάλοι ἔνοχοι γιὰ τὸν ἐθνικὸ κατήφορο. Τὸ ἴδιο ἔνοχοι, βεβαίως, εἶναι καὶ οἱ συνοδοιπόροι τους, οἱ καιροσκόποι, οἱ ἀριβίστες τῆς ἀστικῆς δεξιᾶς, ποὺ παρέδωσαν τὰ τείχη τῆς πόλεως στοὺς ἐχθρούς τῆς Πατρίδος χωρὶς ντροπή, χωρὶς αἰδῶ.
-Εἴκοσι ἐννέα χρόνια συμπληρώνονται ἀπὸ τὴν 24η Ἰουλίου τοῦ 1974 καὶ μία ἀναδρομὴ στὶς τραγικὲς ἐκεῖνες ἡμέρες πρέπει νὰ γίνει. Πρέπει νὰ θυμηθοῦμε ὅσοι ζούσαμε ἐκείνη τὴν ἐποχὴ στὴν Ἀθήνα, ὅπως ὁ γράφων ποὺ ἦταν τότε ἔφηβος, στὴν Ἀθήνα ποὺ ὑπῆρξε καὶ τότε τὸ κέντρο τῶν ἐξελίξεων, τί πραγματικὰ συνέβη. Νὰ θυμηθοῦμε ὅτι ὁ Μακάριος δὲν ὑπῆρξε ἅγιος καὶ ὅτι μετὰ τὴν ἀνατροπὴ του εἶχαν ἔλθει στὴν Ἀθήνα καὶ ἔδωσαν συνέντευξη τύπου τὰ θύματα τῶν βασανιστῶν τοῦ καθεστῶτος του, ἀνάπηροι οἱ περισσότεροι ἀπὸ τὰ κτυπήματα τῶν πραιτοριανῶν τῆς Λευκωσίας. Νὰ θυμηθοῦμε πὼς ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς γεμάτος συγκίνηση ἄκουσε τὸ ἄγγελμα τῆς τουρκικῆς ἐπιθέσεως κατὰ τῆς μαρτυρικῆς Ἑλληνικῆς μεγαλονήσου, ἀλλὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὶς ἀτέλειωτες οὐρὲς ἔξω ἀπὸ τὰ «σοῦπερ μάρκετ» μέσα σὲ ἕνα καθεστὼς ἀβεβαιότητος, τρόμου, ἀλλὰ καὶ φτηνοῦ ἀτομισμοῦ.
Ὁ πόλεμος εἶχε ἀρχίσει ἀπὸ τὶς 20 Ἰουλίου καὶ ὅλοι περιμέναμε ὅτι μὲ τὴν βοήθεια τῆς μητέρας Ἑλλάδος οἱ Ἑλλαδίτες καὶ Κύπριοι μαχητὲς θὰ ἔριχναν τοὺς Τούρκους στὴν θάλασσα. Καὶ ξαφνικὰ ὅλα ἄλλαξαν. Καὶ τὸ κλίμα τῆς ἀβεβαιότητος, τὸ κλίμα τὸ ἀναμικτο φόβου καὶ ἐθνικοῦ παλμοῦ ἔγινε… πανηγύρι! Οἱ στρατιῶτες μᾶς ἔχυναν τὸ αἷμα τους ὑπερασπιζόμενοι μία Πατρίδα Ἑλληνική, τόσο Ἑλληνική, ὅσο εἶναι καὶ ἡ Πελοπόννησος καὶ ἡ Μακεδονία καὶ ἡ Θράκη, τὴν Κύπρο μας, καὶ στὴν νέα Βαβυλώνα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὴν Ἀθήνα, κάποιοι πανηγύριζαν, κρατώντας κεριὰ στὰ χέρια γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦν τὸν δῆθεν ἐλευθερωτὴ Καραμανλή.
-Τὸν Καραμανλὴ ποὺ ἐρχόταν ἀπὸ τὸ πουθενὰ σὲ μία περίοδο κρίσεως τοῦ Κυπριακοῦ ζητήματος, ὅπως τότε τὸ 1955 ποὺ ἔγινε πάλι ἀπὸ τὸ πουθενὰ πρωθυπουργὸς μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Στρατάρχη Παπάγου. Μέσα στὴν Ἀθήνα κορναρίσματα αὐτοκινήτων, ἀτέλειωτο πανηγύρι καὶ ἑκατοντάδες χιλιάδες λαοῦ μὲ τὰ κεριὰ στὰ χέρια στὴν πλατεία Συντάγματος καὶ γιὰ τὴν Κύπρο σιωπή… Νὰ πὼς χάθηκε ἡ Κύπρος! Ἔχω τὴν τιμὴ νὰ εἶμαι ἕνας ἀπὸ τοὺς λίγους, ἀπὸ τοὺς ἐλάχιστους μέσα σὲ αὐτὴν τὴν ἀρρωστημένη πολιτεία, ποὺ δὲν πανηγύρισαν τὸ βράδυ τῆς 24ης Ἰουλίου τοῦ 1974. Ὄχι πὼς ἔχασα κανένα ἀξίωμα, γιατί ἀξίωμα δὲν εἶχα, ὄχι γιατί προσδοκοῦσα τίποτε ἀπὸ τὸ καθεστώς, ἀλλὰ γιατί τὴν ἴδια ὥρα ποὺ κάποιοι στὴν Ἀθήνα πανηγύριζαν, κάποιοι στὴν Κύπρο πέθαιναν γιὰ τὴν Ἑλλάδα! Γιατί εἶχα τὴν δυστυχία νὰ γνωρίζω ὅτι μὲ τὸν ἐρχομὸ μέσα σὲ αὐτὲς τὶς συνθῆκες αὐτῶν τῶν πολιτικῶν δὲν θὰ σωθεῖ ἡ Πατρίδα, ἀλλὰ ἀντίθετα θὰ ἀνοίξει ἕνας νέος φαῦλος κύκλος γιὰ τὸν τόπο καὶ τὴν αἱματοβαμμένη του ἱστορία.
-Κάθε χρόνο στὶς 24 Ἰουλίου σὲ ἕνα μέγαρο τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν γίνεται μία γιορτὴ γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς δημοκρατίας. Σὲ αὐτὴν τὴν γιορτὴ ὅσοι θέλουν νὰ νιώθουν τὴν Ἱστορία σὲ ὅλο της τὸ βάθος δὲν μποροῦν νὰ συμμετέχουν, γιατί στὶς 24 Ἰουλίου κάποιοι πρόδωσαν τὴν Κύπρο καὶ αὐτοὶ οἱ κάποιοι δὲν τιμωρήθηκαν ποτέ. Ἡ Νέμεσις λέγουν ὅτι ποτὲ δὲν ξεχνᾶ. Εἴθε!»
Από κείμενο του Ν. Γ. Μιχαλολιάκου
Πηγή1
Πηγή2
Πανυγύριζαν τά ζώα γιά τόν βρωμομασσώνο, γι αυτό σήμερα τρώνε πολύ ΄΄δημοκρατία΄΄. Καί ή Κύπρος μας καιγώταν από τούς δολοφόνους. Φοβερός ατομισμός!
ΑπάντησηΔιαγραφή