Άλλη μία αθλιότητα του κρατικού μηχανισμού

Μία αθλιότητα του κρατικού «μηχανισμού» περιήλθε σε γνώση μας μετά από καταγγελία, την οποία θέλουμε να μοιραστούμε με τους αξιωματούχους του υπουργείου οικονομικών, μπας και υπάρχει κανείς να ασχοληθεί με ένα πραγματικό πρόβλημα που είναι βέβαιο πως δεν αφορά μόνο την εν λόγω…

Πριν λίγο καιρό απολύθηκε από τη δουλειά της. Καθαρίστρια είναι. Δεν θα πούμε σε ποιά υπηρεσία, δεν έχει νόημα. Η ίδια δεν διαμαρτύρεται, γνώριζε την κατάσταση, το περίμενε καιρό, αντιμετωπίζοντας στωικά τη μοίρα της. Εξάλλου, τα χρόνια έχουν περάσει και θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, έστω κι αν δεν ήθελε να σταματήσει να εργάζεται.

Ξεκίνησε λοιπόν τη διαδικασία, υποβάλλοντας τα χαρτιά της. Την ενημέρωσαν, ότι η σύνταξη θέλει σχεδόν δύο χρόνια (αν όχι περισσότερο…) για να εκδοθεί. Γνώριζε ότι υπάρχει αυτή η διάταξη για την προκαταβολή και σκέφτηκε «έστω πιο στριμωγμένα, θα ζήσω». Δεν ήταν όμως έτσι.


Ο σύζυγός της έχει πεθάνει και λαμβάνει μία σύνταξη της τάξεως των 200 ευρώ. Αυτό που άκουσε την έκανε να χάσει το χρώμα της. Την ενημέρωσαν, ότι δεν δικαιούται να εισπράττει την προκαταβολή, με το φοβερό επιχείρημα, άκουσον-άκουσον, ότι παίρνει σύνταξη από τον άνδρα της!

Οι επιλογές της είναι δύο: Είτε να παραιτηθεί από τη μικρή σύνταξη που λαμβάνει, κινδυνεύοντας να μην την ξαναπάρει ποτέ, είτε να περάσει τα επόμενα δύο χρόνια με 200 ευρώ τον μήνα. Είναι λογικό; Όχι. Πόσο δύσκολο είναι το «σύστημα» να της συμπληρώνει με τη μορφή της προκαταβολής το εισόδημα μέχρι το ύψος της θεσμοθετημένης προκαταβολής;

Ή, αν είναι τόσο δύσκολο, να διασφαλιστεί ότι δεν θα χάσει τα 200, να παραιτηθεί προσωρινά ώστε να συμπληρώνει ένα «αξιοπρεπές» (λέμε τώρα, συγκριτικά τουλάχιστον…) ποσό ώστε κουτσά στραβά να τη βγάλει μέχρι να εκδοθεί η σύνταξή της; Το σίγουρο είναι, ότι με 200 ευρώ τον μήνα δεν επιβιώνει. Ακούει κανείς;

Πηγή