Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,
Δημοσιογράφος –Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Πραγματικὰ συγκλονιστικὸ εἶναι τὸ ἄρθρο-προσκύνημα τοῦ Τούρκου γνωστοῦ δημοσιογράφου καὶ ἐρευνητή, Fatih Turkmenoglu, στὴν ἁγιωτόκο νῆσο τῆς Λέσβου καὶ στὸν ἱερὸ τόπο προσκυνήματος τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Ταξιάρχη Μιχαήλ, στὸν Μανταμάδο. Ἀλλὰ ἀκόμα πιὸ συγκλονιστικὸ εἶναι τὰ θαύματα ποὺ ἀφηγεῖται ὁ Τοῦρκος περιηγητὴς καὶ δημοσιογράφος στὴν τουρκικὴ ἐφημερίδα, Hurriyet, ποὺ δείχνουν, ἂν μὴ τί ἄλλο, παρὰ μιὰ μεγάλη πιστὴ στὴν θαυματουργικὴ εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη.
Ὁ Τοῦρκος δημοσιογράφος καὶ περιηγητὴς ἀναφέρει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ ἄρθρου του τὴν μεγάλη συγκίνηση ποὺ ἔνιωσε ὅταν βρέθηκε στὴν ἁγιωτόκο νῆσο τῆς Λέσβου, τὸ προσκύνημά του στὸν ναὸ τοῦ Ταξιάρχη ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ στὸν Μανταμάδο καὶ τὸ δέος ποὺ ἔνιωσε ὅταν ἀντίκρισε τὴν θαυματουργικὴ εἰκόνα. Ὅπως εἶναι γνωστὸ σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση ἡ εἰκόνα αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ ἕνα καλόγερο ποὺ διασώθηκε μετὰ ἀπὸ μιὰ φονικὴ ἐπιδρομὴ πειρατῶν στὸν νησὶ ποὺ λεηλάτησαν τὸ μοναστήρι καὶ τὴν ἔκανε ἀπὸ χῶμα καὶ τὸ αἷμα τῶν καλόγερων ποὺ εἶχαν σκοτωθεῖ ἀπὸ τοὺς πειρατές. Χαρακτηριστικό της πίστη του στὴν ἰαματικὴ χάρη τοῦ Ταξιάρχη, εἶναι ἡ φράση ποὺ χρησιμοποίει γράφοντας ὅτι, «φορώντας ἀτσάλινα ὑποδήματα, πηγαίνοντας γιὰ προσκύνημα στὸν Ταξιάρχη στὴν Μυτιλήνη, αὐτὸς θὰ σοῦ φέρει τὴν θεραπεία» καὶ ὅλα αὐτὰ ἀπὸ ἕναν Τοῦρκο μουσουλμάνο. Ὁ προσκυνητὴς ποὺ πηγαίνει στὸν ναὸ καὶ....
ἔχει πρόβλημα ὑγείας, ἀφοῦ προσκυνήσει τὴν εἰκόνα καὶ κάνει τὴν προσευχή του καὶ τὴν εὐχή του νὰ θεραπευτεῖ, ὁ Ἀρχάγγελος θὰ σκύψει στοργικὰ πάνω στὸ πρόβλημά του καὶ θὰ τοῦ προσφέρει τὴν ἰαματική του χάρη, ὅπως τονίζει ὁ Τοῦρκος δημοσιογράφος στὸ καταπληκτικὸ αὐτὸ ἄρθρο του ἀφιέρωμα στὸν ναὸ τοῦ Μανταμάδου τῆς Λέσβου.
Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ πραγματικὰ συγκλονίζει στὸ ἄρθρο τοῦ Fatih Turkmenoglu, στὴν τουρκικὴ ἐφημερίδα Hurriyet, εἶναι ὅτι ἐξιστορεῖ στοὺς ἀναγνῶστες του τὸ μεγάλο θαῦμα τοῦ Ταξιάρχη καὶ τῆς ἁγίας εἰκόνας του, ποὺ ἔγινε τὸ 1963 στὴν Κύπρο, τὴν περίοδο ποὺ εἶχαν ξεσπάσει αἱματηρὰ ἐπεισόδια μεταξύ των δυὸ κοινοτήτων τῆς νήσου, προάγγελος τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς μετὰ ἀπὸ ἕντεκα χρόνια. Ἕνα πρωινό τοῦ 1963 καὶ ἐνῶ οἱ Τουρκοκύπριοι ἑτοιμάζονταν νὰ ἐπιτεθοῦν σὲ θέσεις τῆς ἐθνοφρουρᾶς τῆς Κύπρου, ὅταν μπῆκε ὁ νεωκόρος στὸ ἱερὸ προσκύνημα τοῦ Μανταμάδου γιὰ νὰ ἀνάψει τὸ καντήλι τοῦ Ταξιάρχη, εἶδε κατάπληκτος πῶς ἡ ὁλόσωμη εἰκόνα του ἔλειπε! Αὕτη ἢ ἀπροσδόκητη ἐξαφάνιση ποὺ κράτησε μιὰ ἑβδομάδα προκάλεσε σύγχυση καὶ μεγάλη ταραχὴ στὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς νήσου. Ξαφνικὰ καὶ μετὰ ἀπὸ μιὰ ἑβδομάδα ἡ εἰκόνα βρέθηκε πάλι στὴ θέση της, ὅπως εἶχε ἐξαφανιστεῖ, καὶ τότε ὁ κόσμος ἡσύχασε. Πέρασε καιρὸς ἀπὸ τότε. Ἕνα χειμωνιάτικο πρωινὸ πάλι ὁ νεωκόρος τοῦ Μανταμάδου ποὺ πήγαινε στὴν ἐκκλησία ἄκουσε ποδοβολητὸ ἀλόγου. Βγαίνει ἔξω καὶ βλέπει ἕνα νέο ποῦ μόλις εἶχε ξεπεζέψει νὰ σηκώνει στοὺς ὤμους του ἕνα κριάρι. Μπῆκαν μαζὶ στὸν ναὸ καὶ ὁ νέος προχώρησε στὴν εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη ἅπλωσε ἐκεῖ μπροστά το κριάρι καὶ ἄναψε μιὰ λαμπάδα ἴση μὲ τὸ μπόι του. Ὕστερα γονάτισε, προσκύνησε τὴν εἰκόνα καὶ χάιδεψε μὲ βουρκωμένα μάτια καὶ τρεμάμενα χείλη τὸ ἀνάγλυφο πρόσωπο τοῦ ἀρχαγγέλου λέγοντας: «- Αὐτὸς εἶναι ὁ σωτήρας μου!». Στὴ συνέχεια γυρίζει καὶ λέει συγκινημένος στὸ νεωκόρο. «-Αὐτός, ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ, μὲ ἔσωσε ἀπὸ τοὺς Τούρκους». Ὁ νεωκόρος ἔκπληκτος ἀπὸ τὴν σκηνὴ τοῦ λέει καθὼς ἔβγαιναν ἀπὸ τὸν ναό, «-Πές μου, παιδί μου, τί σου συνέβη;». Τότε ὁ νέος ἄρχισε νὰ διηγεῖται τὸ μεγάλο θαῦμα ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν ἐξαφάνιση τῆς εἰκόνας. «- Στὰ τελευταῖα γεγονότα μὲ τοὺς Τούρκους, ὑπηρετοῦσα τὴ στρατιωτική μου θητεία στὴν Κύπρο. Ἦταν περασμένα μεσάνυχτα τῆς 12ης Αὐγούστου, ὅταν μᾶς ξαφνίασαν τὰ πυρὰ τῶν Τουρκοκυπρίων. Ἤμασταν πάντα σὲ ἐπιφυλακή, γιατί ξέραμε τί ὕπουλος ἐχθρὸς ἦταν ἀπέναντί μας. Μᾶς δυσκόλευαν λίγο οἱ βολὲς τοῦ πολεμικοῦ τους ναυτικοῦ, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἔβλαψε καθόλου ἢ ἀεροπορία τους. Σὲ λίγες ὧρες ἐλέγχαμε τὴν κατάσταση καὶ προχωρήσαμε στὴν ἀντεπίθεση. Λὲς καὶ εἴχαμε στὰ πόδια μᾶς φτερά. Τοὺς πήραμε φαλάγγι καὶ τοὺς κυνηγήσαμε. Λίγο ἀκόμα καὶ θὰ τοὺς ρίχναμε στὴ θάλασσα. Ἐνῶ τρέχαμε ἀκράτητοι ἀπὸ ἐνθουσιασμὸ καὶ σχεδὸν ἀκάλυπτοι, βλέπω ξαφνικὰ μπροστά μου, σὲ πέντε μέτρα ἀπόσταση, νὰ ξεπροβάλλει ἕνας ἀκανόνιστος ὄγκος. Σταμάτησα ἀπότομα, καὶ τότε… μέσα στὸ σύθαμπο τῆς αὐγῆς διέκρινα ἕνα τουρκικὸ πολυβολεῖο. Εἶδα τὴν κάννη τοῦ πολυβόλου νὰ στρέφεται πάνω μου καί, μὴ ἔχοντας ποῦ νὰ καλυφθῶ, ἔπεσα μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ σκεπάζοντας καλὰ μὲ τὸ κράνος τὸ κεφάλι μου λέγοντας μέσα μου, -Ταξιάρχη μου, σῶσε μέ! Τὴν ἴδια κρίσιμη στιγμὴ ἦρθε στὸν νοῦ μου ὁ πατέρας μου ποῦ σώθηκε θαυματουργικὰ ἀπὸ βέβαιο θάνατο στὸ ἀλβανικὸ μέτωπο, τάζοντας στὸν Ταξιάρχη ἕνα κριάρι. Τότε ξαναεῖπα -Ταξιάρχη μου σῶσε μέ, κάνοντας καὶ ἐγὼ τὸ ἴδιο τάμα. Τὴν ἴδια στιγμὴ μὲ κούφανε ἕνας πολὺ δυνατὸς κρότος. Ἔπεσα κάτω καὶ σκέφτηκα ὅτι μὲ εἶχαν χτυπήσει οἱ Τοῦρκοι. Σκέφτηκα τὰ ἀγαπημένα μου πρόσωπα ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ λίγο ἔνιωσα νὰ μὲ ἀκουμποῦν, νὰ μὲ ψάχνουν καὶ νὰ μὲ σηκώνουν. Εἶχαν ἔρθει ὁ οἱ δικοί μας καὶ μὲ ρωτοῦσαν:
-Χτύπησες; -Πῶς εἶσαι;
Ἡ φωνὴ τοὺς ἀκούγονταν σὰν νὰ ἦταν ἀπὸ μακριά. Σηκώθηκα τότε καὶ ἀφοῦ κοιτάχτηκα ἐπάνω μου δέν… βρῆκα κανένα τραῦμα. Τότε θυμήθηκα τὸ πολυβολεῖο. Κοίταξα πρὸς τὰ κεῖ, ἀλλὰ δὲν εἶδα τίποτα. Φώναξα ταραγμένος. -Ἐκεῖ ἀκριβῶς ὑπῆρχε ἕνα τουρκικὸ πολυβολεῖο. Πήγαμε κοντὰ καὶ ψάξαμε παντοῦ ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε τίποτα. Στὴ θέση ποὺ νόμιζα πὼς ἦταν τὸ τουρκικὸ πυροβολεῖο ὑπῆρχαν τώρα μόνο συντρίμμια καὶ μιὰ τεράστια τρύπα. Φαίνεται πῶς στὴν κρίσιμη γιὰ μένα στιγμὴ κάποια ὀβίδα πλοίου ἢ κάποιος ὅλμος ἔκανε συντρίμμια τὸ ἐπικίνδυνο πολυβολεῖο, ἐνῶ συγχρόνως κάποια ἀνώτερη δύναμη μὲ φύλαξε τελείως ἀβλαβῆ καὶ ἀπὸ τὰ πυρὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἔκρηξη. Τότε κατάλαβα τὸ μεγάλο θαῦμα». Ἐκείνη τὴν στιγμὴ ὁ νεωκόρος, ποῦ μέχρι τότε παρακολουθοῦσε συγκινημένος, πῆρε τὸ λόγο καὶ τοῦ εἶπε, «-Ναί, παιδί μου, ἦταν ὁ Ταξιάρχης. Αὐτός σε ἔσωσε. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τότε μὲ τὰ ἐπεισόδια τῆς Κύπρου, εἶχε χαθεῖ ἀπὸ δῶ ἢ εἰκόνα του γιὰ μιὰ βδομάδα». Ὃ νέος ταράχθηκε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ καὶ βουρκωμένος ἀγκάλιασε μὲ τὸ βλέμμα του τὴν εἰκόνα τοῦ Ἀρχαγγέλου γιὰ τὸ μεγάλο θαῦμα ποὺ τοῦ ἔσωσε τὴν ζωή.
Αὐτὰ ἀπὸ ἕναν Τοῦρκο δημοσιογράφο προσκυνητὴ στὴν ὀρθόδοξη θαυματουργικὴ εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη στὴν ἁγιωτόκο Λέσβο! Ἡ Ὀρθοδοξία καὶ τὰ θαύματά της ξαναζεῖ στὴν σημερινὴ Τουρκία.
Σημεῖα τῶν καιρῶν καί… «Ἤγγικεν ἡ ὥρα».
http://www.enromiosini.gr/
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου