Διατί να μικροψυχείς, αδελφέ;

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Διατί να μικροψυχείς, αδελφέ; Τι φοβείσαι; Ειπέ μοι∙ τι δειλιάς τας θλίψεις του κόσμου; Ανδρίζου και έχε θάρρος εις τον Κύριον, ότι αυτός είναι όπου θέλει σε δυναμώσει να τας νικήσεις∙ «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. Ις, 33).

Φοβείσαι τον διάβολον όπου κινεί κατ’ επάνω σου τους πειρασμούς και τας δυστυχίας; Αλλά παρηγορού, ότι ο Χριστός όπου είναι μετά σου, είναι δυνατώτερος και μεγαλύτερος από τον διάβολον∙ «μείζων εστίν ο εν ημίν, η ο εν τω κόσμω» (Α’ Ιω. δ 4).

Τρέμεις διά την ασθένειαν της φύσεώς σου; αλλά έλπιζε επί τον Κύριον του οποίου η δύναμις εν ασθενεία τελειούται και μεγαλύνεται∙ «η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται» (Β Κορ.ιβ 9). Εσύ, όταν έλθουν τα Άγια Πάθη του Κυρίου μας, λυπείσαι και χύνεις δάκρυα πως τόσα έπαθεν ο Δεσπότης των απάντων διά την αγάπην σου∙ εσύ τη Μεγάλη Παρασκευή συνερίζεσαι πώς να βαστάσης τον Σταυρόν ή την εικόνα του εσταυρωμένου και δείχνεις μίαν προθυμίαν όπου σχεδόν λέγεις κι εσύ με τον Πέτρον∙ «Κύριε, μετά σου έτοιμος ειμι και εις φυλακήν και εις θάνατον πορεύεσθαι» (Λουκ. Κβ 33).

Έπειτα όταν σου έλθη ο αληθινός σταυρός του Χριστού, ήγουν καμμία θλίψις και πειρασμός, τότε σαν μικρόψυχος γίνεσαι όπου ρίπτεις κάτω αυτόν τον σταυρόν από τους ώμους σου και φεύγεις τον πειρασμόν, τον οποίον αν ήθελες δεχθή με μεγαλοψυχίαν ήθελες γίνει τη αληθεία κοινωνός των παθών του Κυρίου∙
Πνευματικά Γυμνάσματα, Μελέτη Λ’

agiabarbarapatras.blogspot.gr
Πηγή