Μετά τη σύναψη, στις 14 Ιουλίου, της συμφωνίας των “έξι” με το Ιράν, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ υπενθύμισε την υπόσχεση του αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, να παραιτηθεί από το σύστημα της ευρωπαϊκής αντιβαλλιστικής άμυνας, σε περίπτωση επίτευξης συμφωνίας με την Τεχεράνη.
Η Ουάσιγκτον απάντησε ότι η συμφωνία με το Ιράν και το πρόγραμμα αντιβαλλιστικής άμυνας δεν συνδέονται μεταξύ τους.
Την επομένη, μετά τη συμφωνία με το Ιράν, ανώνυμη πηγή από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Sputnik ότι «η επιτυχής επίλυση του πυρηνικού προβλήματος δεν εξαλείφει την ανάγκη δημιουργίας της αντιβαλλιστικής άμυνας για την αντιμετώπιση της ιρανικής πυραυλικής απειλής».
Όπως σημείωσαν στην Ουάσιγκτον, το Ιράν διαθέτει το μεγαλύτερο απόθεμα βαλλιστικών πυραύλων στη Μέση Ανατολή, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα ότι η επιτευχθείσα συμφωνία προβλέπει τη διατήρηση των κυρώσεων του ΟΗΕ αναφορικά με το βαλλιστικό πρόγραμμα του Ιράν για οκτώ ακόμη χρόνια
Το ίδιο διάστημα ο αμερικανός πρέσβης στην Πολωνία, Στίβεν Μαλ, επανέλαβε αυτά τα επιχειρήματα, δηλώνοντας ότι η συμφωνία με το Ιράν δεν θα επηρεάσει τα σχέδια των ΗΠΑ για την κατασκευή μιας βάσης αντιβαλλιστικής άμυνας στην Πολωνία. Όπως ανέφερε, «τα συμφωνηθέντα με το Ιράν δεν έχουν τίποτε κοινό με το πρόγραμμα ανάπτυξης των ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων».
Ο πρέσβης της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ Αλεξάντρ Γκρουσκό εξέφρασε την έκπληξή του για το «πόσο εύκολα παραιτούνται στην Ουάσιγκτον από τις προσεγγίσεις που είχαν εκφέρει προηγουμένως».
Ο Ρώσος ειδικός σε θέματα Αμυνας και αρχισυντάκτης του περιοδικού Arsenal Otechestva (Το οπλοστάσιο της Πατρίδας), Βίκτορ Μουραχόβσκι, ανέφερε στη RBTH ότι ο διαχωρισμός του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, που κάνουν οι Αμερικανοί, από το ζήτημα των βαλλιστικών πυραύλων της Τεχεράνης, ενέχει αναμφισβήτητα μεγάλη δόση πονηριάς.
Αν και στην πρόσφατη συμφωνία πράγματι γίνεται λόγος για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και όχι για τους βαλλιστικούς πυραύλους του, ουσιαστικά το πυρηνικό πρόγραμμα αντιπροσωπεύει την απειλή, αφού το πυρηνικό φορτίο είναι αυτό που θα μετέφεραν -υποτίθεται- οι βαλλιστικοί πύραυλοι-φορείς.
Αρα, αυτά τα δυο ζητήματα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους. Ο Μουραχόβσκι, μάλιστα, εκφράζει τη βεβαιότητα ότι οι Αμερικανοί “φυσικά συνδέουν τους βαλλιστικούς πυραύλους με τα πυρηνικά. Πολύ περισσότερο, δεν θα έμπαιναν στον κόπο να κάνουν τόσο μεγάλα έξοδα και να δημιουργήσουν τόσο ακριβές εγκαταστάσεις στην Ευρώπη για να αντιμετωπίσουν απλά συμβατικούς πυραύλους”.
Ταυτόχρονα, δεν φαίνεται να έχουν ιδιαίτερη βάση οι δηλώσεις σχετικά με το ιρανικό πυραυλικό πρόγραμμα. Όπως τόνισε ο ίδιος, παρ' ότι το Ιράν προσπαθεί να αναπτύξει βαλλιστικούς πυραύλους, η Τεχεράνη δεν έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο και δεν έχει σοβαρές προοπτικές να το πετύχει. Μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ιράν είναι η δημιουργία, με τη βοήθεια τεχνολογίας από τη Βόρεια Κορέα, ενός πυραύλου βασισμένου στο σοβιετικό R-17 με μέγιστο βεληνεκές τα 2 χιλιάδες χλμ. Για να υπάρξει όμως, απειλή εκ μέρους του Ιράν, θα πρέπει να υπερδιπλασιάσει το βεληνεκές των πυραύλων του. Ο ειδικός επισημαίνει ότι απλούστατα το Ιράν δεν μπορεί να αποκτήσει από πουθενά τις τεχνολογίες για κάτι τέτοιο. Η Β. Κορέα δεν τις διαθέτει, ενώ η Ρωσία και οι ΗΠΑ τηρούν τις συμφωνίες μη διάδοσης ανάλογων τεχνολογιών.
Τυπικώς, μπορεί τα αμερικανικά επιχειρήματα να είναι ορθά, επισημαίνει στην RBTH και ο Αλεξάντρ Χραμτσίχιν, υποδιευθυντής του Ινστιτούτου πολιτικής και στρατιωτικής ανάλυσης. “Αν δούμε το θέμα από την καθαρά τυπική πλευρά, τότε ναι, η συμφωνία με το Ιράν δεν αφορά τους βαλλιστικούς πυραύλους”. Παράλληλα όμως, δεν βλέπει κάποια πραγματική απειλή για τις ΗΠΑ από το Ιράν, διότι σήμερα οι ιρανικοί πύραυλοι δεν μπορούν να φτάσουν ως την Ευρώπη, κι αν θεωρητικά μπορεί κάτι τέτοιο να καταστεί εφικτό στο μέλλον, εύλογα τίθεται το ερώτημα, γιατί το Ιράν να το κάνει αυτό; Ο Χραμτσίχιν εκτιμά ότι είναι δύσκολο να δούμε έστω κάποιες αιτίες, οι οποίες θα έκαναν την Τεχεράνη, ακόμη κι αν είχε τις δυνατότητες, να προβεί σε πυραυλικά πλήγματα στο έδαφος της Ευρώπης. Γενικά, σύμφωνα με τον ειδικό, η ιρανική απειλή είναι εν πολλοίς ένα επινοημένο πρόσχημα.
Όπως πιστεύουν οι ρώσοι αναλυτές, οι δηλώσεις της αμερικανικής πλευράς αποδεικνύουν ότι δεν είναι το Ιράν που αποτελεί το στόχο τα αντιπυραυλικά βλήματα του συστήματος της ευρωπαϊκής αντιβαλλιστικής άμυνας, παρά άλλες χώρες, και πρώτη απ’ όλες η Ρωσία.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου